حسنعلی‌خان امیرنظام طاب ثراه

جنسیت: مرد
نام پدر: محمدصادق خان
تخلص: امیرنظام
تولد و وفات: (۱۲۳۶ -۱۳۱۷) قمری
محل تولد: ایران
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر و خطاط
از خانواده‌های قدیم ایران است و ابا عنجد رئیس ایل و حاکم ولایت گروس بوده است. امیرنظام در شهریور سال ۱۲۳۶ قمری تولد یافته و از هفت سالگی تا هیجده‌سالگی به لوازم درس و تحصیل پرداخته و در علوم ادبیه و عربیه و اشعار عرب و عجم و ضبط تواریخ و حسن خط و صنعت انشاء و شعر به مقام عالی رسیده و در سال ۱۲۵۳ در زمان سلطنت محمدشاه قاجار به سرهنگی فوج گروس منصوب و در رکاب شاه جهت محاصره هرات مسافرت نموده و از آن به بعد به مناصب مختلفه منصوب گردید و در هر منصبی لیاقت و کفایت خود را بروز داد. وی جهت انجام مأموریت‌های دولتی با کثر کشورهای اروپائی سفر کرد و در زمان سلطنت ناصرالدین شاه به درجه سرتیپی نائل و نیز از بزرگان رجال به شمار می‌رفت.
امیرنظام تا آخر عمر معزز و محترم بوده و هر شغل خطیری را که به عهده داشت به نحو مطلوبی انجام می‌داد تا اینکه در سال ۱۳۱۷ از دنیا در گذشت و در جوار مزار قطب‌العارفین مرحوم شاه نعمت‌الله ولی در ماهان حسب‌الوصیه مدفون گردید.
این مرد بزرگ یکی از مفاخر قرون اخیر ایران به شمار می‌رود و گذشته از اطلاعات دقیق ادبی و سیاسی دارای حسن خط خوبی بود که شیوه آن نزد ارباب هنر معروف و مشهور است و امروزه منشآت و قطعات خطوط او را دست به‌دست چون قطعه زر می‌برند و یک نمونه از خط او در این کتاب گرداور و به معرض دیده ارباب ادب و هنر گذارده شده و مجموعه پندنامه وی نیز به خط تحریری غبار از آثار جالب او است. امیرنظام گاه‌گاه از روی تفنن به نظم هم می‌پرداخته و چنانکه در هنگامی‌که دست ادیب‌الممالک بر اثر سانحه‌ای شکسته بود این رباعی را سروده و برای او فرستاد.
رباعی
یار آمد و گفت خسته میدار دلت دایم به امید بسته میدار دلت
ما را بشکستگان نظرها باشد ما را خواهی شکسته میدار دلت

منبع : مطالب ارسالی