انواع قهوه اسپرسو

● کافه لاته
به نوعی از قهوهٔ اسپرسو گفته می‌شود که برای تهیهٔ آن قهوه به نسبت یک به سه شیر جوشیده اضافه می‌شود. این نوع قهوه بدون کف است. یادتان باشد در رستوران‌های ایتالیائی سفارش لاته ندهید وگرنه یک لیوان شیر خواهید نوشید، حتماً کافه لاته سفارش بدهید.
● کافه ارلژه
نیز مانند کافه لاته است، فقط به‌جای قهوهٔ اسپرسو با قهوهٔ دم کرده آماده می‌شود. نسبت آن با شیر یک‌به‌یک است و شکر نیز می‌توان به آن اضافه کرد.
● کاپوچینو
نوعی قهوه است که از قهوه، شیر و شیر کف‌کرده به نسبت‌های مساوی تشکیل می‌شود. برخی کافی‌شاپ‌ها میزان شیر آن را زیادتر می‌کنند با این اعتقاد که هرچه بزرگ‌تر، بهتر.آمریکانو از یک پیمانه قهوهٔ اسپرسو و ۲۵۰ گرم آب‌جوش تشکیل می‌شود. این نوع قهوه مورد پسند آمریکائی‌هائی است که اسپرسوی خود را رقیق دوست دارند.
● سرچکشی
نوعی قهوه است که برای درست کردن آن ته فنجان یک پیمانه اسپرسو و روی آن قهوهٔ قطره‌ای آماده شده می‌ریزند. اسامی گوناگونی به این قهوه داده شده است.
● مکا
نوعی از کاپوچینو یا کافه لاته با شیرهٔ شکلات است.
● اسپرسو کان پانا
یک فنجان اسپرسو با خامهٔ ترش است.
● دوبل
یعنی دو پیمانه اسپرسو با بقیهٔ مواد به همان اندازهٔ یک واحد. برخی برای زیادتر کردن مقدار قهوه، میزان همهٔ مواد را اضافه می‌کنند.
● ریسترتو
قهوه‌ای است که مقدار آبی که از روی دانه‌های قهوه می‌گذرد کمتر از حد معمول است ولی زمان دم کردن آن همان است. مقدار آن ۲۳ گرم است.
● لانگو
قهوه‌ای است که برای آماده‌کردن آن دوبرابر میزان معمولی آب روی یک پیمانه قهوه می‌ریزند، طوری‌که فقط تفالهٔ قهوه باقی می‌ماند. مقدار نهائی این قهوه ۱۰۰ گرم است.
● کافه ماچیاتو
نوعی اسپرسو است در فنجان کوچک که روی آن‌را مقداری شیرجوشیده به‌صورت کف می‌پوشاند. برخی از ایتالیائی‌ها یک قاشق شکر به این معجون اضافه می‌کنند.
● کافه بروا
نوعی کاپوچینو است که از قهوهٔ اسپرسو و شیرکف‌کرده به نسبت مساوی تهیه می‌شود.
● خشک
نوعی کاپوچینو است که فقط روی فنجان با کف شیر پوشیده می‌شود و هیچ شیر جوشیده‌ای در داخل آن نیست.
حال می‌پردازیم به اصطلاحاتی که برای قهوه به‌کار می‌روند. البته در ایران کمتر این اصطلاحات را می‌شنویم:
▪ قهوهٔ کهنسال:
قهوهٔ سبز به مدت دو تا سه سال در بسته‌بندی‌های بسیار مناسب نگهداری می‌شود تا بعضی از خواص ناخواستهٔ آن از قبیل اسیدیته کمتر شود و به برخی از خواص آن افزوده شود. از آنجا که زمان نگهداری این قهوه زیاد است معمولاً از قهوهٔ بسیار عالی استفاده می‌شود. طی کهنسال شدن قهوه کیسه‌های آن می‌پوسد و این باعث می‌شود که قهوه تنفس کند و به‌طور یکنواخت تغییر یابد. کهنسال کردن قهوه فرآیند پرخطری است، زیرا به‌رغم دقت در طرز نگهداری باز هم امکان فاسد شدن آن وجود دارد. قهوهٔ کهنسال را نباید با قهوهٔ کهنه اشتباه کرد. قهوهٔ کهنه در واقع خراب شده است در حالی‌که کیفیت قهوهٔ کهنسال بسیار افزایش یافته است.
▪ قهوهٔ بادهای موسمی:
این نوع قهوه در انبارهای خاصی نگهداری می‌شود تا زمان بادهای موسمی فرا برسد. هنگامی‌که بادهای موسمی شروع به وزیدن می‌کنند درهای انبار از دو طرف باز می‌شود تا باد از داخل کیسه‌های ظریف و بسته‌بندی سست قهوه‌ها عبور کند. دانه‌های قهوه بر اثر وزش بادهای موسمی نمناک درشت‌تر می‌شود. این فرآیند ۱۲ تا ۱۶ ماه طول می‌کشد. طی این مدت دانه‌های قهوه دوبرابر اندازهٔ اولیه و طلائی‌رنگ می‌شوند. مانند قهوهٔ کهنسال، کوچک‌ترین عامل ممکن است این قهوهٔ عالی را به قهوه‌ای بسیار پست تبدیل کند.
▪ اسیدیتهٔ قهوه:
اسیدیتهٔ قهوه به معنای واقعی اسیدی بودن آن نیست بلکه به خواص آن از قبیل روشن بودن رنگ، همسان بودن و تند بودن آن گفته می‌شود.
▪ رایحهٔ قهوه: بوی خوش قهوه به شدت طعم آن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. رایحهٔ قهوه در اواسط بودادن بسیار عالی است.
▪ قهوهٔ متوازن:
به قهوه‌ای می‌گویند که همهٔ خواص را دارد ولی هیچ‌کدام به دیگری نمی‌چربد و بالاخره در حالت توازن قرار دارد.
▪ قهوهٔ پاکیزه:
به قهوه‌ای گفته می‌شود که تمیز باشد و هیچ عیب، لک یا خرابی نداشته باشد.
▪ قهوهٔ پیچیده:
به قهوه‌ای گفته می‌شود که همهٔ خصوصیات بالا را، از قبیل اسیدیته، شیرینی، پاکیزگی و توازن، داشته باشد.
▪ طعم قهوه:
کلمه‌ای کلی برای توضیح تأثیری که قهوه بر مصرف‌کننده می‌گذارد.
کپک، قهوهٔ کثیف، ریوی و خشن: یک دسته از کلمات بد. دو کلمهٔ اول به شرایط بد نگهداری برمی‌گردند. ریوی کلمه‌ای است که در کارخانه‌ها استفاده می‌شود، به معنی خشن است و به دانه‌هائی اطلاق می‌شود که مانند عربیکای بی‌کیفیت هستند.
▪ قهوهٔ تند:
به قهوه‌ای گفته می‌شود که طعم و بوی خوبی دارد که هم به طبیعی بودن آن مربوط است و هم به اسیدیته بودن آن یا حتی به هردو.

منبع : مجله بهکام