زن چه زمانی به جایگاه واقعی خویش می‏رسد؟

● مدیران زن در دولت جهانی
اگر زن، خویش را در آیینه گوهر وجودی ای كه خداوند به وی عطا كرده است نظاره كند، هرگز در حسرت جایگاه اجتماعی مرد زبان به شكوه نمی‏گشاید.
این‏كه هیچ پیامبر و معصومی از غیر زن زاده نمی‏شود و در مكتب غیر مادر رشد و نمو نمی‏كند، از جایگاه محوری زن در حیات دینی و اجتماعی بشر خبر می‏دهد. یكی از بزرگان عرفان جایگاه دینی زن را چنین به تصویر كشیده است: «زن به لحاظ داشتن قدرت خالقیت كه تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، برای رسیدن به كمال مستعدتر است». جایگاه اجتماعی زن، در منظر یكی از شخصیت‏های جهانی این گونه است: «زن با یك دست گهواره و با دست دیگر تاریخ بشریت را حركت می‏دهد».
وجود این دو ویژگی، زن را در دو بُعد عرفانی و اجتماعی به رقیبی بلامنازع مبدل ساخته است؛ به گونه‏ای كه اگر مردان جایگاه واقعی زن در كائنات را در می‏یافتند، بدان رشك می‏بردند.
به نظر می‏رسد، بشریت به خصوص جهان غرب جایگاه رفیع زن را درنیافته است و نمی‏خواهد حق وی را حتی به شكل صوری به وی باز گرداند. به راستی چند درصد از وكلا، معاونان و رؤسای جمهور كشورهای غربی زن هستند و در دایره‏ای محدودتر چند درصد از نیروهای سازمان‏های بین المللی را زنان تشكیل می‏دهند؟
مقام و جایگاه زن تنها در حكومت امام زمان(عج) شناخته می‏شود. در این حكومت است كه زن به جایگاه حقوقی و حقیقی خود دست می‏یابد. در این حكومت نگرش مردان به زنان دگرگون می‏شود؛ شعور فكری زن بدان‏جا می‏رسد كه به «زن بودنش افتخار می‏كند» و هرگز خود را با مرد نمی‏سنجد.
نقش حكومت اسلامی قبل از بر پایی حكومت مهدی-عجل اللّه فرجه الشریف- باروَر ساختن باوَر زن به خویش، رهانیدن وی از سراب‏های كاذب ایسم‏ها و ایست‏ها و اعطای حقوق اجتماعی به وی تا مرز آسیب ندیدن گوهر وجودی او است. در حكومت مهدی-عجل اللّه فرجه الشریف- از سویی نگرش جامعه به زن و از سوی دیگر نگرش زن به خود تغییر می‏یابد. حكومت مهدی(عج) به لحاظ فراگیر بودن، امنیت شغلی برای زن را فراهم می‏آورد و زن در سایه سار این امنیت نگرش و امنیت كاری، از توان عینیت بخشیدن به ایده‏ها و اندیشه‏هایش بهره‏مند می‏شود.
زن در حكومت مهدی-عجل اللّه فرجه الشریف- به جایگاه رفیع و واقعی خود دست می‏یابد. شاید رمز رجعت زنان بزرگِ موحد و حضور آنان در ساختار حكومتی مهدی-عجل اللّه فرجه الشریف-، شكوفا ساختن استعدادهای آنان باشد؛ استعدادهایی كه در حكومت‏های دیگر توان بروز نیافتند.
رجعت ۴۰۰ زن در كنار ۸۰۰ مرد با حضرت عیسی-علیه السلام- و نیز رجعت زنانی چون ام‏ایمن، حبابه و البیه، سمیه، و ام‏خالد در این راستا قابل تحلیل می‏نماید.
گذشته از رجعت این زنان كه بی‏شك در حكومت امام زمان-عجل اللّه فرجه الشریف- از جایگاه محوری و مسؤولیت‏های كلیدی برخوردار خواهند بود، وجود ۵۰ زن در میان ۳۱۳ تن یاور امام عصر-عجل اللّه فرجه الشریف- كه هر یك در عبودیت، زهد و پارسایی و خلاقیت و كارآمدی سر آمد افراد بشرند و روایات آن‏ها را امیران می‏خوانند، نشان دهنده رسیدن زن به جایگاه حقیقیِ خود است. امام باقر-علیه السلام- در تفسیر آیه ۱۴۸ سوره بقره به جابر بن یزید جعفی در خصوص یاران حضرت مهدی-عجل اللّه فرجه الشریف- می‏فرماید:
«و یجیی‏ء و اللّه ثلاث ماٌهٔ و بضعهٔ عشر رجلاً فیهم خمسون امراهٔ یجتمعون بمكهٔ علی غیر میعاد قوعاً كقزع الحزیف یتبع بعضهم و هی الایهٔ التی قال اللّه أَیْنَ ما تَكُونُوا یَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلی‏ كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ».
سوگند به خداوند، سیصد و سیزده تن كه پنجاه نفر از آنان زنند، بی‏هیچ قرار قبلی در مكّه گرد می‏آیند و این است معنای آیه شریف: هر كجا باشید، خداوند شما را حاضر می‏كند؛ زیرا او بر هر كاری توانا است. به امید آن روز

حسن ابراهیم زاده‏
پی نوشت:
۱. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳.

منبع : مجمع جهانی شیعه شناسی