پروژه تشکیک چگونه کلید خورد؟

از فردای انتخابات حماسی سوم تیر "تشکیک در سلامت انتخابات" از سوی "شکست خوردگان بزرگ" این انتخابات که گاه حتی خود را تا حد شخصیت دوم کشور می‌دانستند، کلید خورد.
این شکست بزرگ، آن‌قدر "تاریخی" بود که نمی‌توانست به راحتی از ذهن و فکر رها شود و آنچنان حیثیتی بود که تشکیک مداوم در سلامت این انتخابات را در دستور کار قرار دهد. از سوی دیگر، این تشکیک مستمر نوعی "تسکین" روحی و روانی و نوعی پیام به افکار عمومی بود مبنی بر اینکه شکستی در کار نیست و مشکل نه در عدم اقبال افکار عمومی و پس زدن دیدگاه‌های این جریان و برنامه هایش است، بلکه مسئله به "سلامت انتخابات" باز می‌گردد.
کار به جایی رسید که حتی به صراحت گفته شد "این مسایل انتخابات را به خدا واگذار می کنم و می گذرم!"
اما پروژه تشکیک در سلامت انتخابات را که از اینجا کلید خورده بود، برخی افراد و رسانه های همسو نیز عملیاتی و اجرایی کردند تا هر چه به فضای انتخابات نزدیک می شویم، این موضوع به "دغدغه اصلی مدیران و افکار عمومی" تبدیل شود.
این پروژه دارای مراحل مختلفی است که در ادامه به بخشی از زوایای این سناریو اشاره می شود:
۱) در این مرحله باید فضای عمومی کشور و رسانه های گروهی تحت تأثیر چنین القایی قرار بگیرد تا بتوان بر پایه چنین فضایی، مراحل بعدی را به خوبی اجرایی کنند.
۲) در این مرحله برای هر چه عملیاتی کردن "پروژه تشکیک" باید به منظور "القای" هر چه بیشتر فضای شبهه انگیز مرحله اول با اعداد و ارقام وارد صحنه شوند. در این میان، اعلام تشکیک در تعداد واجدین شرایط و مانور به روی آن در برخی رسانه‌ها قابل توجه است. این در حالی است که مسئولین امر با پاسخ های مستدل و آمارهای دقیق، پاسخ این جوسازی‌ها را داده اند، اما هدف از این مرحله تنها و تنها این است که افکار عمومی قدری بیشتر از مرحله اول به "پرو‍ژه تشکیک" توجه کنند.
۳) پس از حل مراحل یاد شده، نوبت به مرحله ای می رسد که می توان آن را مرحله "بهره‌برداری" نامید. این مرحله با تشکیل "کمیته صیانت از آراء" وارد فاز جدیدی شده است. با تشکیل این کمیته قرار است برنامه‌های کاملاً هماهنگ و همسو در جهت "القای تشکیک در انتخابات" به صورت گروهی و دسته جمعی اجرا شود، چراکه معتقدند اگر این پروژه از حالت شخصی و فردی خارج شده و جنبه گروهی و جمعی پیدا کند، کاربردهای بیشتری خواهد داشت.
از نظر برخی از این گروه‌ها، صحت انتخابات تنها زمانی قابل تأیید است که خود پیروز انتخابات باشند وگرنه باید در سلامت آن شک کرد.
نکته مهم قابل ذکر در این میان آن است که برخی "دوستان بی انصاف" پروژه تشکیک در انتخابات را خیلی زودتر از بوق های نظام سلطه کلید زده اند و گویی کار آنان را در این میان راحت کرده اند، به راستی اگر رسانه ها و دشمنان همیشگی انقلاب و خمینی کبیر بخواهند انتخابات را مورد سؤال و تشکیک قرار دهند، ‌اقدامات یاد شده برخی "دوستان بی انصاف" آب به آسیاب آنها نریخته است؟
درپایان بخشی از سخنان رهبر انقلاب اسلامی در این خصوص که در نهایت حکمت و نکته‌سنجی ایراد شد، می‌آید: «بی‏توقعی از دوستان است. بی‏توقعی از کسانی است که جزو این ملتند؛ واقعیات را دارند می‏بینند؛ می‏بینند که این انتخابات چگونه سالم و متقن انجام می‌گیرد، در عین حال، همان حرفی را که دشمن می‌زند، اینها هم می‌زنند! من انتظارم این است: کسانی که با ملت ایرانند، جزو ملت ایرانند، توقع دارند ملت ایران به آنها توجه کنند، اینها دیگر علیه ملت ایران حرف نزنند و انتخابات ملت ایران را زیر سؤال نبرند. مرتب تکرار نکنند که آقا این انتخابات سالم نیست؛ انتخابات، انتخابات نیست. چرا دروغ می‌گویند؟ چرا بی‏انصافی می‌کنند؟ چرا خلاف واقع می‌گویند؟ چرا این همه زحماتی را که این ملت و مسئولین در طول این سال‌های متمادی متحمل شدند، ندیده می‌گیرند؟ چرا؟ چرا ناسپاسی می‌کنند؟
انتخابات در دوره‏های گذشته سالم بوده. در مواردی که شبهاتی پیش می‏آمد، ما فرستادیم تحقیق کردند، دنبال کردند. در یکی از مجالس گذشته شایعاتی پیدا شد، بعضی‏ها دلایلی آوردند، حرفهایی زدند که انتخابات ناسالم است؛ توقع داشتند که در برخی از شهرهای مهم از جمله تهران، انتخابات ابطال شود. ما افراد وارد و مطلعی را فرستادیم، تحقیق کردند، مطالعه کردند؛ دیدند نه، خدشه در انتخابات نیست. در بین هزارها صندوق ممکن است در دو تا، پنج تا صندوق خدشه‏هایی به وجود بیاید. این، انتخابات را خراب نمی‌کند. این هم مال بعضی از اوقات بوده است. گاهی یک گروهی، یک جناحی -از این جناح‌های معمولی کشور که شماها این جناح‏بندی‏ها را می‌شناسید- که بر سر کار بودند، نتیجه‏ی انتخابات به ضرر آنها و به نفع جناح مقابل شده؛ مکرر این اتفاق افتاده. چطور این انتخابات را کسی ممکن است زیر سؤال ببرد؟

سجاد فیاض

منبع : رجا نیوز