سیاست یک بام و دوهوا در مورد استفاده از ماهواره در شهرهای بزرگ و شهرهای کوچک ؟

سیاست یک بام و دوهوای دولت در برخورد با استفاده کنندگان از ماهواره و شبکه های خارج از کشورخصوصا در شهرهای کوچکتر که کنترل ان مسئله راحت تر است باعث نقض شدن عدالت در این مورد است. کمتر کسی است که منکر استفاده ماهواره توسط بیش از ۷۰ درصد مردم در شهرهای بزرگ باشد. اما این آمار و درصد در شهرهای کوچکتر خیلی کمتر میباشد. به گونه ای که همین سخت گیری ها و منع شدن ها باعث علاقه مفرط خصوصا در بین طیف جوانان برای استفاده این وسیله دریافت اطلاعات شده است . و عمدتا اینگونه برخوردهای دوگانه نارضایتی از این سیاست را به دنبال دارد.
اگر ماهواره بد است و استفاده از آن ممنوعیت دارد باید برای همه مردم ایران بد باشد نه اینکه برخی شهرها آزادانه از آن استفاده کنند و با استفاده کنندگان دیگر شهرها به سختی برخورد نمایند. در برخی شهر های ایران مانند تهران شیراز مشهد اصفهان کرمانشاه و ... دیش ماهواره بر روی هر پشت بامی دیده میشود اما گویی در آن شهر ها قانون با شهرهای کوچکتر تفاوت اساسی دارد و استفاده ازماهواره قانونا مجاز است در آنجا کسی مزاحم استفاده کنندگان از ماهواره نیست ،و حتی برخی افراد سود جو برنامه ای غیر اخلاقی و نا متناسب با فرهنگ جامعه را ضبط و تکثیر مینمایند . که اثار سوئ ان در جامعه جوان ایران خطرناک است. این درحالی است که نیروی انتظامی و دیگر ارگانها در شهرهای دیگر چه با مجوز و چه بی مجوز نسبت به گشتن منازل مشکوک به استفاده از ماهواره ، اقدام مکیند و علاوه بر ضبط دستگاه های گیرنده ، شخص را به مراجع قضایی نیز تسلیم مینمایند که جریمه های سنگینی هم بر او اعمال گردد. اما این دستگاه های ضبط شده کجا میرود باز معلوم نیست به قولی .... بگذریم.
آیا بهتر نیست این سیاست دوگانه را تغییر دهیم و با یک اقدام کارشناسی از جانب نمایندگان مجلس و دیگر ارگانهای وابسته همچون وزارت فرهنگ و ارشاد به این معضل توجه بشتری مبذول گردد. آیا صرف ممنوع بودن دلیلی بر استفاده نکردن است؟ دل به این خوش کرده ایم که در شهرهای کوچک خصوصا شهرهای مرزی که امواج شبکه های دیگرکشورهای همسایه به راحتی دریافت میشود و تبعات مخرب آن که یکسویه و یکجانبه است و از ماهواره به دلیل تنوع آن بیشتر است ، کنترل لازم اعمال کرده ایم! فارغ از اینکه با وجود این محدودیتها هم میتوان با قرار دادن دیش در درون یک جلد کولر یا محلی دور از دید و ... استفاده کرد.
منع کردن انسان از یک فن آوری روز باعث گرایش بیشتر به آن موضوع خاص میشود. همه به یاد داریم ایامی که استفاده از ویدئو ممنوع و جرم بود ، نحوه استفاده هم بیشتر جنبه غیر اخلاقی داشت و لی امروز مشخص شده است که استفاده از این وسیله مهم خصوصا برای مسایل آموزشی و سرگرمی و ... چه اهمیتی میتوانست داشته باشد. که چندین سال بی جهت از آن جلوگیری کردیم.
● و اما سوال ما از مسوولین
الف) اگر ماهواره ممنوع است و استفاده از آن جرم، این همه ماهواره و دستگاه های رسیور و بشقاب دریافت در بازار های تجاری و خصوصا مرزی از کجا و چگونه به داخل ایران و مراکز شهرهای مهم وارد شده است؟ مگر مرزهای ما و خصوصا گمرک ما تحت کنترل نیست ، از طرفی این وسایل آنچنان کوچک نیستند که در میان دیگر کالاها جا سازی شوند.
ب) دولت و مجلس در قبال تقویت فرکانسهای ماهواره ای در سالهای آینده و نه چندان دور به کمک پیشرفت تکنولوزی چه سیاستی را میخواهد دنبال نماید؟ آیا میخواهد مردمی که ازاین فنآوری منع شده اند در حالی که برخی شهرهای به راحتی استفاده داشته اند باز استفاده نکنند؟
ج) مسوولین چه جوابی برای این همه دیش ماهواره بر روی پشت بام های تهران و برخی شهرها دارند؟
و نکته آخر اینکه ماهواره اگر ممنوع است باید برای همه مردم ایران ممنوع باشد نه برای مردم شهر های کوچک ، اگر برای استفاده کنندگان در شهرهای دیگر مزاحمتی نیست برای اینگونه شهرها نیز چنین سیاستی مد نظر باشد. نظرشما

علیرضا گودرزی کارشناس ارشد تاریخ