شمس‌الدین ، ابوالمفاخر عمر بن مظفر بن روزبهان ابن مظفر شیرازی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۶۳۲ / ۶۶۲) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: دانشمند ، محدث ، متکلم
وی در ادبیات ، فقه ، نجوم ، پزشکی ، ریاضی و دانش‌های دیگر استادی داشت. از شاگردان قاضی‌سراج‌الدین ابوالعز مکرم بن ابی‌العلاء و معاصر امام فخر رازی بود. وی امام فخر را می‌ستود و کتاب‌های او را انتشار
می‌داد و با او مکاتبه داشت. از شیخ ابوالفتوح منتخب‌الدین محمودبن خلف عجلی و شیخ عبدالرحیم سروستانی و شیخ عبدالوهاب ابن سُکَینه بغدادی و شهاب‌الدین سهروردی ، عارف معروف ، روایت می‌کرد. با شیخ سهروردی دیدار کرد و با او به سفر حج و از آنجا به بغداد رفت. وی بخشی از کتاب "عوارف المعارف" شیخ شهاب‌الدین را پیش او خواند. شمس‌الدین نویسنده‌ای پرکار بود و از هجده‌سالگی به نوشتن روی آورد. به خط خود بسیار حدیث نوشت و اجازه‌ها داد. شمس‌الدین برای اینکه علم را همگانی سازد این علوم را به شعر درآورد تا فراگرفتنش برای دانشجویان آسانتر باشد و وی در عبارت نیز کوشا بود. در شیراز درگذشت و در مقبرهٔ باغ نو شیراز کنار پدر و برادرش مدفون است. از‌آثار وی: کتاب "الاربعین"
به‌نام "دارالسلام فی مدار الاسلام"؛ "المحصل فس شرح‌المفصل"؛ "الهدایهٔ"؛ "التیبان"؛ "الفرائض"؛ "زبدهٔ الادراک فی هیئهٔ‌الافلاک"؛ "المدخل فی‌النجوم"؛ "تخلیص‌البیان فی تخلیص‌الابدان"؛ "منهاج‌الاریب فی احتیاج‌الی‌الطبیب".

منبع : مطالب ارسالی