یک راز در باب انجام بازی با پردازنده‌های قدیمی‌تر Athlon۶۴

شرکت AMD طی چهار پنج سال گذشته با سرعتی بیش از رقیب خود Intel اقدام به تغییر ناخوشایند سوکت پردازنده‌ها کرده است که چندی موجب نارضایتی مشتری‌جماعت و در زمانی نیز عصبانیت سازندگان مادربرد را شاهد بود. تولید پردازنده‌ها و مادربردها سازگار با این سوکت‌ها چند سالی است که پایان یافته. از چهار پنج سال پیش که موج توجه به محصولات AMD در داخل کشور شدت گرفت، کامپیوترهای زیادی بر اساس پردازنده‌های Atlon۶۴ تولید شدند و هم‌اکنون با مشکل مواجه هستند. بارها با این پرسش مواجه شده‌ام که آیا زمان آن فرا نرسیده است که دارندگان این‌گونه سیستم‌ها آغاز به انجام ارتقا کنند؟
در واقع منظر اصلی این گونه پرسش‌ها این است که آیا امکان استفاده از کامپیوترهایی که پردازنده تک‌هسته‌ای Athlon۶۴ را در بطن خود دارند وجود دارد؟ این پرسش بیشتر از سوی افرادی مطرح می‌شود که به انجام بازی علاقه بسیاری دارند.
برای ارایه پاسخ، نیاز به چند پرسش دارم تا ضمن تکمیل اطلاعات بتوانم پاسخی در خور ارایه کرده باشم.
۱) سوکت ۷۵۴ پینی
دوستانی که از پردازنده‌های ۷۴۵ پینی Atlon۶۴ استفاده می‌کنند گزینه‌ای برای ارتقا پردازنده ندارند. این سیستم اگر به کارت‌گرافیک خوبی مجهز شده و حداقل یک گیگابایت حافظه داشته باشد می‌تواند بازی‌های کنونی را با زحمت دنبال کند، اما قبول دارم که قادر به انجام بسیاری از بازی‌های درست و حسابی رایج کنونی نیست. البته ناگفته نماند که پردازنده ۷۵۴ پینی Athlon۶۴ در زمینه بازی‌ها نتایج بهتری از مدل‌های Pentium۴ آن روزگار کسب می‌کرد. انجام بازی‌های سنگین،‌ اصلی‌ترین مشکل سیستم‌هایی است که از پردازنده‌های ۷۵۴ پینی استفاده می‌کنند. در عین حال تا یکی دو سال دیگر می‌توانند به ‌راحتی با قدری تقویت زنده باشند و فعالیت کنند.
۲) سوکت ۹۳۹
سه سال پیش استفاده از پردازنده‌های تک‌هسته‌ای ۹۳۹ پینی Athlon۶۴ یکی از بهترین گزینه‌ها محسوب می‌شد به طوری که از لحاظ قیمت عالی و از بعد کارایی فوق‌العاده بود. جالب اینکه، AMD اولین سری از محصولات دوهسته‌ای خود را با سوکت ۹۳۹ آغاز کرد. از این رو ارتقا به پرازنده‌های دوهسته‌ای ۹۳۹ پینی می‌تواند یکی از گزینه‌های ارتقا برای دارندگان این پردازنده‌ها باشد که قبول دارم به راحتی پیدا نمی‌شود. پردازنده‌های ۹۳۹ پینی Athlon۶۴ آخرین گروهی بودند که از نسل حافظه‌های DDR-۴۰۰ پشتیبانی می‌کردند و شرکت AMD همزمان با معرفی نسل پردازنده‌های ۹۴۰ پینی Athlon۶۴ -که سوکت AM۲ خطاب می‌شوند- پشتیبانی از نسل DDR۲ را آغاز کرد. بسیاری از کارشناسان این حوزه تا مدت‌ها پس از معرفی پردازنده‌های سوکت AM۲ اعتقاد داشتند که سیستم‌های پردازشی ۹۳۹ پینی همراه با حافظه‌های DDR-۴۰۰ بر مدل‌های جدید برتری کیفی دارند و راستش را بخواهید این موضوع در آزمون‌های مختلف به اثبات رسید. البته این موضوع مربوط به دو سه سال پیش است و به فراموشی سپرده شده. این‌ها را برای دوستانی گفتم که کماکان از پردازنده‌های ۹۳۹ پینی Athlon۶۴ استفاده می‌کنند. چنانچه مادربرد این سیستم به شکاف گرافیکی PCIe x۱۶‌ مجهز باشد و از قابلیت حافظه دوکاناله پشتیبانی کند، می‌توان امید داشت که هنوز کارآمد است.
شک نداشته باشید که این سیستم تا دو سه سال دیگر از پس فرمایشات شما برخواهد آمد. البته انجام بازی‌های سنگین به‌ شرطی امکان‌پذیر است که از کارت‌گرافیک خوب و حافظه معتبر به قدر کافی استفاده شود. سیستم تهویه مناسب فراموش نشود.
۳) یک راز
بین خودمان بماند، اما به‌ طور واقعی نمی‌توان گفت که برای پشتیبانی از بازی‌ها، چه نوع پردازنده‌ای مناسب‌تر است؟ قبول دارم که پردازنده‌های جدید سرعت بیشتری دارند، اما برای انجام بازی سرعت کافی نیست. شاید بتوان گفت که اهمیت چیپ‌ست گرافیکی (GPU) بیش از دیگر قطعات است و این موجود بی‌زبان هنگام انجام بازی‌ها مدام زیر فشار سنگین پردازش صحنه‌ها قرار دارد!
همانگونه که در بالا اشاره کردم،‌ دارندگان پردازنده‌های تک‌هسته‌ای ۷۴۵ و ۹۳۹ پینی امید چندانی به انجام بازی‌های سنگین ندارند، اما افرادی که از مدل‌های دوهسته‌ای استفاده می‌کنند دارای شانس بیشتری برای انجام بازی‌های پیشرفته هستند. این گفته به این معنی نیست که کامپیوترها را باید دور انداخت. این کامپیوترها قادرند هزار و یک کار دیگر به انجام رسانند و افرادی که علاقه‌ای به بازی ندارند لازم نیست سیستم را به طور کامل اتقا دهند. عرض کردم که افزایش حافظه و کارت‌گرافیک می‌تواند کمک موثری به افزایش کارآمدی باشد!
راز ناگفته ما در این بخش این است که ایجاد جو و جوگیر کردن کاربر یکی از سیاست‌های شرکت‌های درگیر با سخت‌افزار به شمار می‌رود. همین هفته پیش بود که به دوستداران بازی یادآور شدم، برای ارتقای کیفی بازی‌ها فقط به افزایش سرعت فرکانس پردازنده‌ها توجه نکنند، بلکه یک قطعه خنک‌ساز آدمیزاد و استفاده از قابلیت RAID ۰ در هارددیسک‌ها می‌تواند اثراتی به‌ مراتب شگرف‌تر در کارایی کل سیستم داشته باشد!
● کلام آخر
این را از حقیر نشنیده بگیرید، اما کامپیوترها را می‌توان به دو گروه اصلی طرفداران بازی و دشمنان بازی تقسیم کرد. چنانچه مانند نگارنده این سطور از بازی نفرت دارید بهشت ارزانی شما باد بدانید که با حداقل امکانات می‌توانید تمامی امور خود را رتق و فنق کنید و خرج اضافی نخواهید داشت. اما دسته دیگر که شامل دوستداران بازی هستند را دعوت به تفکر مجدد می‌کنم که عمر خود را دو دستی در سطل زباله دفن نکنند!
از عمر به ‌شیوه‌های بهتر و مفیدتری می‌توان استفاده کرد. این نکته را نیز بگویم که با تمام بازی‌ها سر جنگ ندارم، بالاخره در این دنیا بازی خوب هم پیدا می‌شود که چندان رایج نیست!

منبع : هفته‌نامه بزرگراه فناوری