رنگ پول - The Color Of Money

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : اروینگ اکسلراد و باربارا دِ فینا
کارگردان : مارتین اسکورسیزی
فیلمنامه‌نویس : ریچارد پرایس، برمبنای رمانی نوشته والتر ته‌ویس
فیلمبردار : میکائیل بالهاوس
آهنگساز(موسیقی متن) : رابی رابرتسن
هنرپیشگان : پل نیومن، تام کروز، مری الیزابت مسترآنتونیو، هلن شیور، جان تورتورو، بیل کابز، کیت مکریدی، الیزابت براکو، فارست ویتاکر و بروس یانگ.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۹ دقیقه.


«ادی فلسن» (نیومن)، معروف به «ادی فرزه»، بیلیاردباز و «تیغی‌زنِ» سابق، این روزها به کار مشروب‌فروشی مشغول است و ضمناً بیلیاردبازی جوان را نیز زیربال و پر خود می‌گیرد. او تحت تأثیر مهارت‌های «وینسنت لاریا» (کروز) قرار می‌گیرد و او را مجاب می‌کند تا در یک دوره مسابقه بیلیارد در آتلانتیک سیتی شرکت کند؛ «کارمن» (مسترآنتونیو)، محبوبه «وینسنت» نیز در این سفر آنان را همراهی می‌کند. «ادی» که شصت درصد از هر پولی را که در این سفر شش هفته‌ای برنده می‌شوند به جیب می‌زند، وقتی می‌بیند «وینسنت» عمداً به یک بازیگر مُسن‌تر می‌بازد، خشمگین می‌شود و به او می‌گوید که وقتی پای پول در میان است هیچ وقت نباید از خود نرمش و دل‌سوزی نشان دهد. تنشی نیز بین آن دو بر سر «کارمن» وجود دارد: «ادی» به دخترک می‌گوید در این سفر کاری به کار «وینسنت» نداشته باشد چون آنان شریک تجاری هستند و روی «وینسنت» سرمایه‌گذاری شده است. «وینسنت» توصیه‌های «ادی» را نادیده می‌گیرد و با چوب بیلیارد بالابوشکای قیمتی «ادی»، «موزل» (یانگ) بیلیاردباز معروف را شکست می‌دهد. در پی این ماجرا، «ادی» به «وینسنت» می‌گوید که آنان در مواقع باخته‌اند چون هیچ‌کس در شهر حاضر نمی‌شود با او بازی کند. کمی بعد، «وینسنت» با یکی دیگر از بازیگران معتبر شهر به‌نام «گریدی سیزنز» (مکریدی) دست‌وپنجه نرم می‌کند. حالا «ادی» تصمیم می‌گیرد دوباره وارد میدان شود و بیلیارد بازی کند، ولی به خود اجازه می‌دهد که در مقابل یک تیغی‌زن ببازد. سپس به «وینسنت» و «کارمن» می‌گوید که حالا آخرین درس‌های‌شان را آموخته‌اند و بهتر است از این پس بدون او ادامه دهند. «ادی» پس از شکست دادن «موزل»، وارد دور مسابقات آتلانتیک سیتی می‌شود و می‌شنود که «وینسنت» و «کارمن» بازی‌های خود را شروع کرده‌اند. «ادی» در مسابقه‌ای با «وینسنت» رودررو می‌شود و بازی را می‌برد ولی بعد «وینسنت» ادعا می‌کند که بازی را عمداً باخته است. او، هشت هزار دلار به‌عنوان سهم «ادی» از بازی به او می‌دهد ولی «ادی» پس از آنکه خود را از شرکت در دور نیمه نهائی مسابقات کنار می‌کشد، پول را به او پس می‌دهد. اما «کارمن» دوباره همان پول را به «ادی» برمی‌گرداند و «وینسنت» می‌گوید که او اکنون در رده نخست بهترین بیلیاردبازها قرار دارد و اصرار می‌کند که در یک جلسه بازی خصوصی رودررو قرار گیرند...
* فیلم ادامه بیلیاردباز (رابرت راسن، 1961) است با نیومنِ پیر اما همچنان جذابی که دیگر نمی‌گوید: «من بهترینم، حتی اگر شکستم بدی باز هم بهترینم». بلکه دور را به یک تازه‌نفس واگذار می‌کند و به او می‌آموزد که: «برخی» شکست‌ها از پیروزی مهم‌ترند». بی‌شک رنگ پول مهمترین فیلم دهه هشتادی نیومن است که تنها اسکار عمرش را برایش به ارمغان می‌آورد، اما به‌رغم کوشش هر دو بازیگر (نیومن و کروز) برای ایجاد یک رابطه استاد و شاگردی (با تمام ویژگی‌هایش مثل عشق، حسادت، رقابت و مهر پدرانه) فیلم از حس و حال دیگر آثار اسکورسیزی برخوردار نیست و کمبود هیجان در آن حس می‌شود.