لئون مورن، کشیش - Leon Morin, Pretre

سال تولید : ۱۹۶۱
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : رم ـ پاریس فیلم
کارگردان : ژان پی‌یر ملویل، برمبنای رمانی نوشته بئاتریکس بک.
فیلمنامه‌نویس : ژان پی‌یر ملویل، برمبنای رمانی نوشته بئاتریکس بک.
فیلمبردار : هانری دکا.
آهنگساز(موسیقی متن) : مارسیال سوالال و آلبر رنه.
هنرپیشگان : ژان پل بلموندو، امانوئل ریوا، ایرنه تونک، ماری‌یل گوتزی، نیکول میرل و مونیک برتو.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۲۸ دقیقه.


"بارنی" (ریوا) زنی کمونیست به "لئون مورن" (بلموندو) کشیشی جوان دل می‌بندد. کشیش سعی می‌کند زن را به سوی خدا بازگرداند. تا حدی نیز موفق می‌شود. اما زن خواهان نزدیکی به خود کشیش است...
٭ رمان پرآوازه بک که با توجه به خاطرات شخصی او نوشته شده، اثری روشن‌فکرانه است و لئون مورن، کشیش چنین فیلمی نیست. اغلب منتقدان (همان منتقدانی که ملویل را آماتور می‌دانستند) نیز فیلم را به جرم ناتوانی در انعکاس عمق رابطه‌ای که بک منظور داشته محکوم کرده‌اند. در صورتی که ملویل، مثل همیشه، فیلمی ساخته که پیش از هر چیز در مجموعه زنجیره‌ای فیلم‌هایش قرار می‌گیرد. یعنی فیلمی که به علایق شخصی مؤلفش وفادار است و نه به پیام‌های آشکار و نهان مبنای اقتباس فیلم‌نامه (درست مشابه بقیه فیلم‌های اقتباسی ملویل، مثلاً کودکان وحشتناک، ۱۹۵۰، که او را برمبنای فیلم‌نامه ژان کوکتو کارگردانی می‌کند و تنها فیلمی است که در عنوان‌بندی آن نامی از کوکتو می‌بینیم و مهر شخص دیگری را دارد). به‌این ترتیب چون ملویل زندگی قهرمانان فیلم‌هایش را زندگی می‌کرد و در واقع به قالب آنان فرو می‌رفت، لئون مورن، کشیش اثری مذهبی از کار درآمده است. ملویل اگر کشیش می‌شد دقیقاً همان رفتاری را می‌کرد که از "لئون مورن" سر می‌زند؛ اما کشیشی که غم غربت سینما و نهضت مقاومت را نیز دارد. بنابراین طبیعی است در عین حال که همه را مجذوب خود می‌کند، اجازه نزدیکی به غیر را ندهد.