ساکورابا هنوز هم یک دینامیت است!

اوزاکا، دسامبر ۲۰۰۷ ـ در این شب و در حادثه‌ اصلی مسابقات K-۱ دینامیت، مبارز با سابقه ژاپنیف کازوشی ساکورابا با ۳۶ سال سن، ماساکاتو فوناکی را شکست داد. سایر پیروزان مسابقات این ورزش مبارزه‌ای در شب سال نو، باب‌ساپ و کاراته‌کار ۱۶ ساله، یودای بودند.
مسابقات دینامیت پس از شروعش در پنج سال پیش، یکی از محبوب‌ترین مسابقات ورزش‌های مبارزه‌ای جهان شده است به گونه‌ای که به‌صورت زنده از شبکه‌های تلویزیونی ژاپن پخش می‌شود و تخمین زده می‌شود که بیش از ۳۰ میلیون بیننده داشته است. این مسابقات یک سرگرمی ورزش‌های مبارزه‌ای برای تمام اعضاء خانواده بود، چراکه در آن از مبارزان باسابقه گرفته تا نوجوانان آینده‌دار، شخصیت محبوب تلویزیونی ”تارنتو“ و قهرمان خارجی حضور داشتند و آن‌قدر نبردهای مهیج میان مبارزان برجسته برگزار شد که طرفداران پروپاقرص هنرهای رزمی را راضی نماید. مسابقات دینامیت امسال در سالن کیوسرادام اوزاکا برگزار شد، هفت مبارزه تحت قوانین هیروز (هنرهای رزمی ترکیبی) و هشت مبارزه تحت قوانین K-۱ (مبارزات سه‌پا).
در حادثه اصلی دو افسانه ژاپنی هنرهای رزمی ترکیبی در رده وزنی ۸۵ کیلوگرم تحت قوانین هیروز به مصاف هم رفتند. کازوشی ساکورابا و ماساکاتسو فوناکی انبوهی از تجربه و حرکات خیره‌کننده را با خود به رینگ آوردند. هر دو مبارز در تکنیک‌های گرفتنی تبحر داشتند و انتظار می‌رفت که مبارزه خیلی زود به روی تشک کشیده شود.
در ابتدا چند لگد کوتاه و ضربه مشت زده شد. هر دو مبارز خیلی خوب کار می‌کردند تا این‌که ساکورابا که تعادلش را هم از دست داده بود، ترتیبی داد تا به‌جای این‌که به زمین بیفتد خودش بالای سر حریف قرار گیرد. فوناکی یک پیچ خورد و پس از آن‌که دو مبارز مدتی در حالت یونانی ـ رومانیائی در آغوش هم قفل شدند، ساکورابا بالای سر حریفش ظاهر شد. فوناکی از لگدهای دوچرخه‌ای برای عاجز نگاه داشتن حریف استفاده کرد و یکی از این لگدها را به‌صورت او زد. سپس ساکورابا پای او را گرفت و از پهلو بر او مسلط شد تا شروع به قفل بازو نماید. دو مبارز محکم به هم پیچیده بودند. ساکورابا بازوی راست فوناکی را آزاد کرد و آن را از پشت پیچاند و فشار داد تا حریف را تسلیم نماید و به این ترتیب به پیروزی رسید.
ساکورابا در مصاحبه پس از مبارزه‌اش گفت: ”هفت سال از مبارزه قبلی‌ام با فوناکی می‌گذرد. از مشت‌های خوب و زمان‌سنجی عالی او تعجب کردم. او قوی‌تر از آنی بود که به یاد دارم. من نقشه کشیده بودم که به‌صورتش حمله کنم اما آن‌قدر خوب دفاع کرد که نتوانستم این کار را انجام دهم.“ درباره درخواست تهیه‌کننده مسابقات FEG، مادوهارو تانیکاوا از ساکورابا برای مبارزه با ریکسون گراسی در سال بعد سئوال شد، ساکورابا پاسخ داد: ”من آماده‌ام. هرگز با او مبارزه نکرده‌ام. من در هر لحظه تنها به یک مبارزه می‌توانم فکر کنم، امسال سال خوبی بود و آن را بدون آسیب‌دیدگی سپری کردم. امیدوارم سال بعد هم همین‌طور باشد.“
در مسابقه ماقبل آخر، ستاره ژاپنی هنرهای رزمی ترکیبی، یاماموتو معروف به ”بچه“، و مبارز جوجیتسوکار برزیلی، رانی یحیی در رده وزنی ۶۱ کلیو و در قالب مسابقات هیروز به مصاف هم رفتند. یحیی در اوایل کار دست به حمله زد اما ظاهراً فقط می‌خواست یک مشت چپ جراحی از یاماموتو دریافت کند و متوقف شود. یحیی با لگدهای کوتاه و بلندش هم تلاش‌هائی کرد، اما بچه در ضد حملات بهتر بود و مکرراً با استراتژی حمله عقب‌نشینی برای کسب امتیاز به او نزدیک می‌شد. یحیی چندمین بار تلاش کرد تا حریف را به زمین بکشد اما هر بار دفاع می‌شد و هنگامی که خود این مبارز برزیلی به زمین رفت، یاماموتو جلو نرفت و ترجیح داد که در حالت ایستاده به کار ادامه دهد. در راندهای اول و دوم چند تبادل آتشین‌مشت وجود داشت اما علی‌رغم سعی فراوان هیچ‌کدام از مبارزان نتوانستند دیگری را ناک‌دان کنند.
خیز خمیده بچه در مقایسه با وضعیت ایستاده مستقیم یحیی به مبارز ژاپنی اجازه می‌داد که هم با ضربات مشتش جلو بیاید و هم تلاش‌های حریف برای زمین کشاندن او را خنثی نماید. در راند سوم ضربات مشت بی‌ثمر بیشتری زده شد. یحیی چند لگد بلند زد که همگی با قدرت دفاع شدند، سپس یاماموتو یک ضربه راست و یک چپ به هدف رساند و یحیی را گیج کرد و او را به گوشه رینگ انداخت. بچه که نیروی تازه‌ای گرفته بود جلو رفت تا با لگدهایش سر حریف را نشانه گیرد این ضربه برخورد نسبی با هدف داشت و سپس داور به وسط آمد تا مبارزه را متوقف نماید و دست یاماموتو را به نشان پیروزی بالا برد.
پس از آن یاماموتو گفت: ”من برای مخالفت از جلو آمدن حریف برای حمله، فاصله خوبی را حفظ کردم. مشت‌های او درست نبودند. در راند دوم یک مشت زدم و پس از آن مشت دوم را هم اجرا نمودم. در پایان هم که پیروز شدم.“
پنج سال پیش مبارز آمریکائی، باب‌ساپ (هیولا) یکی از شناخته‌ شده‌ترین چهره‌ها در ژاپن بود.
در این شب ساپ برای یک مبارزه هیروز با چهره معروف دیگر این شب، و شخصیت تارنتو در تلویزیون ژاپن، بابی اولوگون از نیجریه به میدان بازگشت. سئوال این بود که پس از مبارزه، کدام چهره شناخته شده‌تر خواهد بود؟
با به صدا درآمدن زنگ، ساپ به جلو حمله کرد. اولوگون خود را از خط دور کرد. سرانجام ساپ او را محکم گرفت و به زمین کشاند. هیولا با قدرت خود که ناشی از جثه بزرگش بود، راه را باز کرد و شانسی برای فرار برای اولوگون باقی نگذاشت. ساپ ابتدا بیهوده تلاش کرد تا با پیچاندن دست حریف آن را آزاد کند، اما این کار را رها کرد و خیلی راحت مشت‌هایش را به او فرود آورد تا داور به علامت پیروزی کار را متوقف کند.
ساپ در مصاحبه پس از مبارزه‌اش گفت:
”خیلی خوشحالم. می‌دانم که کار بیشتری نیاز دارم. خیلی خوب است که بازگشته‌ام. فکر می‌کنم تماشاگران انتظارات بیشتری از هیولا دارند و من قصد دارم که بیشتر تلاش کنم. طبق برنامه قرار است مذاکراتی با FEG داشته باشم و ببینم در سال ۲۰۰۸ پیش می‌آید. سال نو خوبی باید باشد.“
▪ در سایر مبارزات هیروز:
کیوشی تامورا از ژاپن برابر هموطنش هیدئو توکورو قرار گرفت. با این‌که هر دو، متخصص هنرهای رزمی ترکیبی بودند، اما تا پیش از آن‌که تاکورو کار را به روی تشک بکشاند هیچ حمله‌ای از سوی دو مبارز صورت نگرفت. پس از قرار گرفتن در وضعیت سرپا و یک لگد متوسط محکمی که تامورا زد، مجدداً دو مبارز به روی تشک رفتند. اما متأسفانه در این وضعیت اتفاق خاصی رخ نداد. تامورا به حریف اجازه داد که بایستد، سپس یکی دو لگد زد و پس از آن دو مبارز دوباره به روی تشک افتادند. راند مملو از افتادن‌ها و برخاستن‌ەا بود اما آسیب واضحی به کسی وارد نیامد. در راند دوم تکنیک‌های گرفتنی بیشتری اجرا شد، تامور از پشت به حریف دست یافت اما نتوانست کاری صورت دهد. توکورو کار را برعکس کرد اما او هم قادر به پیدا کردن وضعیت خوبی نبود. پس از آن داور مکرراً دستور توقف مبارزه و ادامه کار در حالت سرپا را داد. راند بعدی به‌جز یک هوک چپی که تامورا زد حادثه دیگری نداشت. تامورا با ۱۷ کیلو برتری وزنی خود، قدرت بیشتری داشت و لگدهای کوتاهش در اوایل راند سوم امتیازاتی نصیبش کرد. یک نمایش نسبتاً کم‌فروغ که سرانجام نتیجه آن هنگامی مشخص شد که دو مبارز در اواسط راند پایانی در برابر هم قرار گرفتند و تامورا بازوی حریف را گرفت و با بازو کردن بیش از حد آن، او را تسلیم نمود.
کشتی‌گیر سابق ژاپنی، مینو وامان در برابر مبارز برزیلی، زولو با وزن ۱۸۵ کلیوگرم قرار گرفت. مینو وامان پیش از مبارزه اظهار داشت که این اختلاف وزن در مبارزه، در مقایسه با روحیه مبارزه، اهمیت کمتری دارد. اما وقتی زولو در مرکز رینگ ایستاد، مینو وامان تنها توانست یک‌سری هل دادن‌های پرروحیه را نشان دهد. او بارها و بارها دور رینگ چرخید، شاید می‌خواست حریف را گیج کند؟ بازی موش و گربه چند دقیقه‌ای ادامه یافت تا این‌که زولو، مینو وامان را گرفت و خفه کرد! سپس زنگ به صدا درآمد.
در راند دوم مینو وامان که تنها گاه‌گاهی با لگدهای کوتاهش جلو می‌آمد، بیشتر دور رینگ چرخید، مجدداً زولو سرانجام حریفش را گرفت و او را همانند یک عروسک کهنه به روی تشک پرتاب کرد.
مینو وامان سریع خودش را جمع و جور کرد و باز شروع به دور زدن نمود. شاید اگر این مبارزه در زمین بزرگ‌تی مثل زمین تنیس برگزار می‌شد تا آخر به همین منوال پیش می‌رفت. (خدا را شکر که رینگ کوچک بود و زولو می‌توانست حریفش را بگیرد). بازو زولو حریف را گرفت و می‌رفت و که او را به زمین بکشاند اما متأسفانه نتوانست پیش از به صدا درآمدن زنگ حریف را تسلیم کند. در راند سوم زولو کار خود را ادامه داد و این‌بار مشت‌های چکشی او برسی مینو وامان را مجبور کرد که حوله را به وسط رینگ پرتاب کند.
کیک بوکسور همیشه تهاجمی هلندی ملوین مانهوف اولین حضور خود در دینامیت را رقم زد و مهارت‌های هنرهای رزمی ترکیبی‌اش را در برابر بوکسور ژاپنی یوسوکه بی‌شی‌جیما محک زد. دو مبارز از همان ابتدا با هم درگیر شدند، مانهوف با بارانی از مشت جلو آمد که نی‌شی‌جیما را در برابر طناب‌ها گیج کرد. پس از آن در کمال تعجب مانهوف تصمیم گرفت که حریف را به زمین بزند و به سرعت بر حریف مسلط شد و با یک ضربه روبه‌ پائین او را تسلیم کرد. در یک مبارزه در رده ۷ کیلو، کشتی‌گیر ژاپنی، کازویوکی میاتا برابر مبارز چندکاره نروژی یواخیم هانسن قرار گرفت. پس از کمی تبادل ضربات مشت، میاتا حریف را به زمین انداخت، اما گارد هانسن کار را به تساوی و سرپا کشاند. میاتا یک لگد بلند و یک هوک چپ زد، اما هانسن با یک هوک چپ یک ناک‌دان محکم به‌دست آورد. در حالی‌که میاتا به‌صورتی آسیب‌پذیر به پشت روی تشک افتاده بود، هانسن نزدیک شد و این تنها زنگ مبارزه بود که او را متوقف کرد.
در راند دوم میاتا مجدداً حریف را به زمین کشاند. هانسن گارد خوبی داشت و در یک لحظه ناگهان یک ضربه از زیر به حریف زد و پیروز شد. در مبارزات دینامیت که در قالب K-۱ برگزار شدند نیز نام‌های بزرگی به چشم می‌خورد. ستاره مکس جهانی ماساتو از ژاپن طبق سنوات گذشته در میدان حاضر شد و به مصاف بوکسور قدرتمند اهل کره جنوبی، یونگ سوچوی رفت. یک مبارزه سریع و آتشین بود.
در اوایل کار چوی از اندام‌های بلندش استفاده کرد تا با مشت‌های مستقیم ماساتو را به دام بیندازد. ماساتو خیلی خوب پاسخ داد. چوی تمایل داشت که با ماساتو بوکس کند، اما این K-۱ بود و ماساتو با کار پایش مبارزه کره‌ای را گیج کرده بود.
چوی هر تکنیکی اجرا می‌کرد بدون ایجاد خط از کنار ماساتو عبور می‌کرد. ماساتو با زمان‌سنجی عالی یک لگد بلند زد که به آرواره چوی خورد و از پهلو او را به زمین انداخت. ماساتو برگشت، مشخص بود که فکر می‌کرد کار تمام شده است ـ اما چوی دلاورانه شمارش را قطع کرد و راند را به سلامت به پایان رساند. در راند دوم ماساتو با لگدها و ضربات زانویش کنترل مبارزه را به‌دست گرفت. با این حال چوی هم یک مشت مستقیم راست خوب زد و ماساتو هم یک چنین ضربه‌ای به او زد. در راند سوم ماساتو به فشار خود ادامه داد و از تمام تکنیک‌هائی که داشت برای حمله بر چوی خشمگین اما خسته استفاده نمود. به گونه‌ای که مربی چوی چاره‌ای جز پرتاب حوله نداشت.
پس از آن ماساتو گفت: ”نمی‌خواستم که حوله پرتاب شود، قصد داشتم تا با یک مشت به کارش خاتمه دهم. می‌توانستم احساس کنم که مشت‌هایش چه‌قدر محکم بودند، اما مشت‌‌های او چندان مؤثر نبودند. در مورد حرکت برای قهرمانی مجدد در کیوان مکس، هر سال گفته‌ام و باز هم می‌گویم که همین قصد را دارم. برنامه تمرینی‌ام مشخص شده است.
مربی‌ام گفته است که برنامه‌ای سخت با تمرینات دو زیادی است. (خنده‌کنان). در تمام مدتی که در این ورزش بوده‌ام، همیشه به دنبال آن بودم که نفر ا ول باشم. اگر نتوانم آن را کنار می‌گذارم. آن‌قدر مبارزه می‌کنم تا راضی شوم. اخیراً در شاخه‌های مختلفی تلاش داشته‌ام اما در پایان به بازی مبارزه معتاد شده‌ام.“
مبارز کیوکوشین‌کار، نیکلاس پتاس از دانمارک، بیستمین سالگرد ورود خود به دنیای کاراته را به پیروزی در برابر کشتی‌گیر اهل کره جنوبی، یونگ هیون کیم مصادف کرد. مبارزه کوچکی نبود، چراکه کیم ۳۷ سانتیمتر برتری قدی و ۵۰ کیلو برتری وزنی را با خود به میدان آورده بود. هر مبارزه نقشه خاصی داشتند ـ کیم قصد داشت که فاصله را کم کند تا از ضربات زانویش استفاده نماید. پتاس تصمیم داشت که از لگدهای کوتاهش بهره گیرد.
نقشه پتاس غلبه کرد. این مبارز دانمارکی از ضربات زانو حریف اجتناب کرد و مکرراً لگدهای کوتاه محکم زد و در لحظه پایانی با زدن یک ضربه به پای چپ کیم یک امتیاز ناک‌دان به‌دست آورد. در راند دوم، پتاس به‌صورتی باور نکردنی یک لگد بلند به سر حریف زد، سپس با مشت‌های اورهند بزرگش به حمله ادامه داد. این یک ضربه راست بود که ضربه تعیین کننده شد و در اثر آن کیم شروع به تلوتلو خوردن کرد و همانند یک درخت کهنسال آهسته به زمین فرو ریخت و همان‌جا خوابید. یک نمایش خیره‌کننده از پتاس که تماشاگران را از شوق به روی پاهایشان آورد.
مبارز ژاپنی، موساشی در برابر دومین کمدین آفریقائی تلویزیون ژاپن، برنارد آکاه قرار گرفت. در مصاحبه مطبوعاتی پیش از مبارزه، موساشی به طعنه گفت: ”من کمدین‌ها را دوست دارم و برای آنها احترام قائلم. اما این K-۱ است.“ این اظهارات آکاه را به عکس‌العمل وادار کرد: ”من هم یک مبارز هستم. نگران نباش در رینگ وقتی روبه‌روی هم قرار گرفتیم، هیچ کمدی در کار خود نخواهد بود“.
موساشی که متولد اوزاکا است، هنگام ورود به رینگ در برابر تماشاگران همشهری‌اش کار چندان دشواری نداشت. اما در عوض وقتی آکاه او را روی طناب‌ها انداخت و چندین مشت سریع نثارش کرد، چرم زیادی میل کرد. گارد موساشی بالا و بسته باقی ماند. اما تعدادی از ضربات، به‌خصوص دو آپرکات برخورد خوبی داشتند. در راند دوم شاهد بودیم که موساشی فرم بهتری پیدا کرد و با لگدهای کوتاه، مشت‌های روبه بدن و یک هوک راست خوب، به خوبی شروع به فشار و آسیب رساندن به آکاه کرد. آکاه با مشت‌های مستقیم پاسخ داد، اما عملکرد قدیمی نداشت.
در راند سوم موساشی کنترل مبارزه را کاملاً در اختیار گرفت و لگدهای متوسط و هوک‌هایش را از گارد ناپخته حریف عبور داد. او یک هوک راست و سپس یک هوک چپ زد تا آکاه را به زمین بزند و با نتیجه ناک‌اوت به پیروزی برسد. در مبارزه‌ای دیگر مبارز ژاپنی، تاکاشی تاچیکاوا در مصاف با یوشی‌هی‌سا‌ اینوئه، پس از مقاومت خوبی که در برابر حملات اولیه حریف داشت، با لگدهای کوتاهش او را شکست داد.
مسابقات دینامیت سال ۲۰۰۷، یک دوره مسابقات تحت قوانین K-۱ مخصوص مبارزان زیر ۱۸ سال با حداکثر وزن ۶۰ کیلوگرم نیز داشت. مسابقات K-۱ زیر ۱۸ سال ژاپن که برای ارتقاء نسل آینده مبارزان K-۱ ژاپن راه‌اندازی شده است، در قالب مسابقات حذفی K-۱ کلاسیک انجام می‌شود، ما با حضور چهار مبارز به‌جای هشت مبارز سرآمد چشم امیدهای K-۱ ژاپن، بی‌شک هیرویای کیک بوکسور است که هفته آینده، ۱۶ ساله می‌شود و از ماساتو به‌عنوان قهرمانش یاد می‌کند. هیرویا در سه مبارزه قبلی K-۱ خود پیروز بوده است. او در مرحله نیمه‌نهائی این شب به مصاف مبارز کاراته‌کار کیزامون سایگا رفت.
با شروع مبارزه، هیرویا با لگدهای کوتاه محکم خود کار کرد. سایگا پرجنب‌وجوش که با لگدهای پرشی پاسخ می‌داد، با یک ضربه کوتاه متوقف شد.
پس از شروع مجدد، سایگا مجدداً با پاهایش سریع و خلاقانه کار کرد. یک ضربه تبری او از کنار هدف عبور کرد، سپس با یک لگد کیوکوشینی برخورد نسبی با هدف ایجاد کرد. هیرویا به زدن لگدهای کوتاه ادامه داد و در اواخر راند زانوهایش را هم دو بار بالا آورد. در فول این مبارزه دو مبارز تعادل و دفاع خوبی از خود نشان دادند. در راند دوم شاهد بودیم که هیرویا از لگدهای روبه‌ جلو برای کنترل فاصله استفاده کرد و در ضمن لگدهای کوتاه محکم بیشتری هم زد. سایگا اغلب ضرباتش به هدف نمی‌خورد، اگرچه کار پای فوق‌العاده‌ای داشت. در اوایل راند سوم سایگا یک مشت مستقیم راست خوب زد اما هیرویا در اواخر راند بهتر کار کرد و یک هوک چپ عالی زد تا با اتفاق آرا پیروز میدان لقب گیرد.
در دومین نیمه‌نهائی مسابقات زیر ۱۸ سال، دو کیک بوکسور، یعنی کنجی کوبو و یودای به مصاف هم رفتند. هر دو مبارز در راند اول به خوبی با مشت‌ەا و لگدهای خود با هم درگیر شدند و شانس‌های خود را امتحان کردند.
در راند دوم یودای یک لگد بلند خوب زد و چند مشت مستقیم و یک آپرکات خود را هم به هدف رساند. در راند سوم کوبو تهاجمی‌تر بود اما جاگیری یودای تقریباً کامل بود. او به‌عنوان یک مبارز ۱۶ ساله به خوبی بر نقاط قوت حریف مسلط شد و امتیاز جمع کرد و ضد حملات دقیقی اجرا نمود. یودای به اتفاق آرا راهی فینال و مصاف با هیرویا شد.
فینال زیر ۱۸ سال مابین هیرویا ۱۵ ساله و یودای ۱۶ ساله با یک راند محتاطانه آغاز شد. دو مبارز خیلی سبک حرکت می‌کردند و به دنبال روزنه‌ای برای نفوذ بودند و فقط گاهی مشت‌ها و لگدهای کوتاه خود را محک می‌زدند. در راند دوم تلاش کمی را شاهد بودیم. هیرویا یک مشت مستقیم راست زد، یودای هم حرکاتی داشت اما فشار مستمری دیده نمی‌شد، پس از تذکری که افسانه K-۱ و داور این مبارزه، نوبوآکی کاکودا داد، دو مبارز در راند سوم تکانی خوردند. هیرویا یک مشت مستقیم راست و دو ضربه به بدن زد. یودای هم یک لگد روبه جلو به‌صورت حریف زد. در پایان یک داور یودای را دوست داشت اما دو داور دیگر رأی را به تساوی دادند و کار به راند اضافه کشیده شد.
این رانده سرعت بیشتری داشت، هیرویا یک مشت مستقیم راست خوب زد، اما جاگیری یودای و طفره رفتن‌هایش او را از هر خطری دور نگاه می‌داشت. یودای تهاجمی‌تر بود و یک لگد روبه جلوی بلند دیگر زد. او با لگدهای کوتاه و ضربات ترکیبی‌اش به جمع‌آوری امتیاز پرداخت و با رأی داوران پیروز شد و اولین مبارزی شد که کمربند K-۱ زیر ۱۸ سال را تصاحب می‌کند.
یودای در مصاحبه‌اش پس از مسابقات گفت: ”از وقتی کمربند را دیدم می‌دانستم که به آن خواهم رسید. خیلی خونسرد بودم و حتی از مبارزات آماتور قبلی‌ام هم اضطراب کمتری داشتم. هر کاری که می‌خواستم انجام دادم. گفته بودم که پیروز می‌شوم و همین‌طور هم شد. سال آینده قصد دارم که قوی‌تر شوم و با حریفان قوی‌تری هم مبارزه‌ کنم.“
مسابقات دینامیت ۲۰۰۷، جمعیتی برابر با ۴۷۹۱۸ نفر را به کیوسرادام اوزاکا کشاند.

منبع : مجله‌رزم‌آور