مگاویتامین درمانی

روش مگاویتامین درمانی شاخه‏ای از نظام پزشکی متعارف حاکم و رشته‏ای از مجموعه پزشکی مکمل است در عین حال پیوستگی‏هایی با رشته‏های علمی چون شیمی و بیولوژی و پهنه‏های شبه علمی چون تغذیه‏شناسی دارد. این روش متکی به این فرضیه است که شماری امراض مولود کمبود ویتامین‏ها هستند بنابراین برای پیشگیری و درمان آن‏ها باید مقادیری نسبتاً زیاد از ویتامین‏هایی که ممکن است کمبود داشته باشیم بخوریم.
●تاریخچه شکل گیری این روش چیست؟
بنیان گذاران روانپزشکی می‏گویند با تغییر دادن تمرکزهای عناصر موجود در بدن می‏توان به درمان بیماری‏های روانی کمک کرد. بنابر فرضیه آنان، سلول‏های گوناگون بدن به مواد متفاوت نیاز دارند، به عنوان مثال، سلول‏های عصبی و مغزی بیش از دیگر سلول‏ها به ویتامین C و ویتامین‏های گروه B نیازمندند. به عبارت دیگر، آنان می‏گویند علت پیدایش بیماری‏های روانی همان علت پیدایش بیماری‏های دیگر است:شفتگی بیوشیمی بدن.نگرشی وجود دارد که ادعا می‏کند بیش‏تر بیماری‏هایی روانی و ذهنی و عصبی مولود کمبود برخی ویتامین‏ها هستند و بنابراین با اجرای روش مگاویتامین می‏توان آن‏ها را درمان کرد. دکتر هوفر می‏گوید دو گونه کمبود ویتامین در انسان‏ها دیده می‏شود. یکی از آن‏ها گونه‏ای است مولود فقر غذایی که باعث پیدایش بیماری‏هایی می‏شود. در این وضعیت، افزودن مقدار عادی ویتامین به غذای روزانه بیماری را دفع و از باز پیدایی آن جلوگیری می‏کند. گونه دیگر نوعی حالت ناتوانی در جذب ویتامین‏ها است. چنان اشخاصی نیاز به مقدار نسبتاً زیاد برخی ویتامین‏ها دارند تا بتوانند بخشی از آن‏ها را جذب کنند. مغز انسان برای عملکرد مطلوب خود نیاز به مقدار کافی از انواع ویتامین‏ها دارد. دکتر راسل اسمیت که کارشناس الکلیسم در یکی از بیمارستانهای آمریکا می باشد ۵۰۷ نفر معتاد به الکل را به مدت دو سال تحت درمان مگاویتامین قرار داد و در پایان آن مدت وضع ۴۷۴ نفر از آنان را که هنوز در دسترس او بودند بررسی کرد. ویتامین‏های مصرفی در این آزمایش از گروه Bبودند. او ادعا کرده که ۷۷ درصد آن گروه با روش مگاویتامین بهبود یافته‏ اند.
●این روش چه کاربردی دارد؟
مطالعه نوشته‏های تبلیغ یا تأیید کننده روش مگاویتامین درمانی این تصور را القا می‏کند که بیماری‏هایی چون الکلیسم، اسکیزوفرنیا، دیگر بیماری‏های روانی، برخی بیماری‏های پوستی، اعتیاد به مواد مخدر، کم توجهی فکری و بیقراری رفتاری کودکان فوق‏العاده فعال، و سرماخوردگی اینک به یاری روش مگاویتامین درمانی قابل درمان هستند، آنهم در مدتی نسبتاً کوتاه و هزینه‏ای نسبتاً اندک.
●چه انتقاداتی به این روش وارد است؟
امید و رویکرد عامه مردم به چنان درمان‏های ساده و ارزان در مقطعی چنان گسترده شد که انجمن روانپزشکی آمریکا مجبور شد یک گروه تحقیق مستقل را برای بررسی مسئله نقش روش مگاویتامین در درمان بیماری‏های روانی به یاری طلبد. آن گروه تحقیق در پایان بررسی‏های چند ساله خود اعلام کرد تبلیغ عظیم که درباره مگاویتامین درمانی شده نادرست و مایه تأسف است زیرا هیچ زمینه قطعی قابل اعتماد برای پذیرش ادعاهای پیروان و مبلغان روش مگاویتامین وجود ندارد و امیدهای عامه مردم به این روش محکوم به نومیدی‏اند.بیش‏تر بیوشیمیست‏ها و روانپزشکان روان سالم به روش تجویز مقادیر خیلی زیاد ویتامین‏ها اعتماد ندارند زیرا شواهد مفید بودن آن روش را کافی نمی‏دانند. آزمایش‏های کلینیکی کنترل شده قابل اعتماد درباره آثار درمانی هر ویتامین مفرد اندک بوده‏اند و درک نقش واقعی آن‏ها تاکنون دشوار بوده است. افزون بر این‏ها، گزارش هیئت تحقیق هشدار داده بود که مصرف مقادیر زیاد ویتامین‏ها به ویژه ویتامین‏های Dو Aنمی‏تواند بی‏خطر باشد.به عبارت دیگر آیا ویتامین‏های شیمیایی غیرطبیعی می‏توانند کمبود ویتامین‏ها و دیگر مواد اساسی برای بدن انسان را که در سبزی‏ها و میوه‏های خام و سبوس غلات یافت می‏شوند واقعاً جبران کنند و به این طریق نقشی ارزشمند در درمان بیماری‏های احتمالاً مولود آن کمبودها اجرا کنند؟ درمان‏های ساده همواره جذاب بوده‏اند زیرا گرایش بدن انسان به راحت‏طلبی است و روش مگاویتامین درمانی یکی از آن درمان‏های ساده و ارزان است، ولی تاکنون نتوانسته اعتبار کافی کسب کند.