رولربال - Rollerball

سال تولید : ۱۹۷۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : نورمن جویسن
کارگردان : جویسن
فیلمنامه‌نویس : ویلیام هریسن، برمبنای داستان کوتاهی نوشته خودش.
فیلمبردار : داگلاس اسلوکوم
آهنگساز(موسیقی متن) : آندره پره‌وین، توماسو آلبینونی، یوهان سباستیان باخ، دمیتری شوستاکوویچ و یوهان اشتراوس.
هنرپیشگان : جیمز کان، جان هاوسمن، ماد آدامز، موزس گان، پاملا هنسلی، باربارا ترنتم، رالف ریچاردسن، جان بک، شین ریمر و آلفرد تامس.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۹ دقیقه.


سال 2018. در جامعه‌ای فارغ‌ از فقر، بیماری و جنگ و تحت سلطه یک هیأت بین‌المللی، بازی خشنی به‌نام رولربال - که تلفیقی از فوتبال، هاکی، رولر دربی و موتورسواری است - محبوب‌ترین ورزش است و احساسات ضد اجتماعی مردم را «تخلیه» می‌کند. پس از آنکه فوق ستاره و بازیکن کهنه‌کارِ رولربال، «جاناتان ای» (کان) همراه تیمش در هیوستنِ تکزاس، به پیروزی دیگری دست می‌یابد، او را به ملاقات با یکی از رؤسا، «بار تولومیو» (هاوسمن) دعوت می‌کنند، و «بارتولومیو» به او دستور می‌دهد که باز نشسته شود. «جاناتان» که - پس از رابطه همسرش، «اِلا» (آدامز) با یکی از مدیران اجرائی - از تشکیلات بیزار شده، مخالفت می‌کند، ولی می‌پذیرد که مدتی را همراه محبوبه‌اش، «مکی» (هنسلی) (و بعد با جانشینش، «دافنی» / ترنتم) و تمرین دهنده‌اش، «کلتوس» (گان)، استراحت کند و از «کلتوس» می‌خواهد که از علت بازنشستگی‌اش سردربیاورد. اعلام می‌شود که مسابقه بعدی تیم «جاناتان» با تیم توکیو است که با تعویض‌های محدود و بدون اعلام هیچ خطائی برگزار می‌شود. «جاناتان» از «بارتولومیو» می‌خواهد که همان قوانین قبلی اجرا شود و اجازه بدهد که «اِلا» را ببیند، و وقتی با این درخواست‌ها مخالفت می‌شود، به توکیو می‌رود؛ در این بین «کلتوس» به او می‌گوید که او را خطرناک تشخیص داده‌اند، چون تجسم اراده فردی شده، یعنی همان چیزی که این ورزش به‌دنبال نفی آن است. مسابقه خونین توکیو به فلج شدن دوست و هم تیمی‌اش، «مون‌پای» (بک) منجر می‌شود؛ «جاناتان» اصرار می‌کند که دوستش را با همین شرایط زنده نگه دارند و خودش به ژنو می‌رود تا به کمک کامپیوتر از اوضاع سردربیاورد، ولی فقط جواب‌هائی سربالا می‌شنود. در بازگشت، «اِلا» به او اصرار می‌کند که رولربال را رها کند، ولی «جاناتان» مصمم است که در مسابقه برگشت در نیویورک بازی کند؛ مسابقه‌ای که نه تعویضی دارد؛ نه خطائی در آن اعلام می‌شود و نه برای آن محدودیت زمانی در کار است. حمام خون به راه می‌افتد، و پس از آنکه تمامی اعضای دو تیم کشته می‌شوند، «جاناتان» یک امتیاز برای تیم هیوستن کسب می‌کند.
* این فیلم افسانه - علمیِ جویسن در ادامه موج فیلم‌هائی درباره یک آینده سازمان یافته «اورول» گونه، ورزش را نیز به‌عنوان عاملی در خدمت قدرت درنظر می‌گیرد. با این حال چنان خام دستانه و متظاهرانه است که نمی‌تواند باورپذیر و در نتیجه تأثیرگذار باشد و صرفاً متکی به تحرک و هیجان صحنه‌های بازی «رولربال» باقی می‌ماند. شخصیت‌ها تخت و توخالی‌اند و استفاده از موسیقی باخ واقعاً آزارنده است.