سه شنبه, ۱ خرداد, ۱۴۰۳ / 21 May, 2024
مجله ویستا
ییلاق و قشلاق و زمان کوچ
مناطق ییلاقی و قشلاقی ایلات و طوایف استان كرمانشاه در ارتباط با موقعیت مكانی و كوچندگان و خصوصیات طبیعی نواحی مختلف متفاوت است. قلمرو ییلاقی و قشلاقی دو ایل مهم كرمانشاه - سنجابی و كلهر - تشریح میشود :
ایل سنجابی : حد شمالی ناحیه ییلاقی ایل سنجابی شاه كوه و قره سو است و تا روستاهای اطراف روانسر كردستان ادامه مییابد. حد شرقی این قلمرو كوههای زنگیان، كماجار، ویس و خوروین، حد غربی آن كوههای ولدبیگی و بنی گز و روستاهای ونه رنگینه گوران، تختگاه، مله بگلر و دیگر كوههای گوران است. حد جنوبی این قلمرو نیز خطی است كه به موازات شمال جاده كرمانشاه - قصر شیرین كشیده شده است و از شمال كاروانسرای ماهی دشت آغاز و به كوهستانهای برزه و چنار تا چند كیلومتری شمال اسلامآباد و خسروآباد امتداد مییابد. این ناحیه از دو قسمت جلگهای و كوهستانی تشكیل شده است. ناحیه قشلاقی ایل سنجابی در گذشته منطقه وسیعی را در بر میگرفت و از قصر شیرین تا نزدیكی خانقین و قزل رباط و نفت شاه ادامه داشت. این ناحیه از شمال به سر پل ذهاب، از شرق به مراتع و سرزمین ایل كلهر، از جنوب به نزدیكی مندلیج و از غرب به سرزمینهای قزل رباط و خانقین عراق محدود بوده است. در سال 1914 قسمت عمده این اراضی ضمیمه خاك عثمانی شد و اكنون جزو كشور عراق است. در حال حاضر قسمتی از قشلاق ایل سنجابی كه در خاك ایران باقی مانده، سرزمین طولانی و كم عرضی است كه سنجابیان آن را به دم روباه تشبیه نمودهاند. از گذشتههای بسیار دور بین مناطق ییلاقی و قشلاقی ایل سنجابی از لحاظ جغرافیایی ارتباط مستقیمی وجود نداشته است و ایل سنجابی برای دستیابی به نواحی قشلاقی ناگزیر از عبور از سرزمین ایل كلهر از راه معروف به درند استخوان یا از راه كرند یا از قلمرو ایل گوران بوده است. بدیهی است كه عبور از این راه همه ساله با بروز كشمكشها و برخوردها، كدورتهایی بین ایل سنجابی و ایلهای همسایه آنان به وجود میآورده است.
ایل كلهر : قلمرو ایل كلهر از شمال غربی به سر پل ذهاب و دهستانهای قلعه شاهین، از جنوب به ایلام، از مغرب و جنوب غربی به بخش سومار شهرستان قصر شیرین و شهرستان اسلامآباد، از مشرق و جنوب شرقی به ماهیدشت و اسلامآباد غرب محدود میشود. مردم ایل كلهر زمستان را در خانههای روستایی و تابستان را در مراتع سبز و خرم پیرامون روستاهای خود در سیاه چادر یا «كولا» به سر میبرند. چادرنشینان این استان در اوائل پاییز هر سال نواحی سردسیر را به طرف مناطق گرمسیر قصر شیرین، خسروی، زهاب، نفت شاه، سومار و گیلان غرب ترك میكنند و پس از حدود 6 ماه زندگی در آن منطقه در حدود اواخر فروردین ماه از گرمسیر به سردسیر بر میگردند. زمان توقف در گرمسیر معمولاً 6 ماه است، ولی اغلب با توجه به وضع مرتع و نواحی ییلاقی و گرمسیر كاهش یا افزایش پیدا میكند.
ایل سنجابی : حد شمالی ناحیه ییلاقی ایل سنجابی شاه كوه و قره سو است و تا روستاهای اطراف روانسر كردستان ادامه مییابد. حد شرقی این قلمرو كوههای زنگیان، كماجار، ویس و خوروین، حد غربی آن كوههای ولدبیگی و بنی گز و روستاهای ونه رنگینه گوران، تختگاه، مله بگلر و دیگر كوههای گوران است. حد جنوبی این قلمرو نیز خطی است كه به موازات شمال جاده كرمانشاه - قصر شیرین كشیده شده است و از شمال كاروانسرای ماهی دشت آغاز و به كوهستانهای برزه و چنار تا چند كیلومتری شمال اسلامآباد و خسروآباد امتداد مییابد. این ناحیه از دو قسمت جلگهای و كوهستانی تشكیل شده است. ناحیه قشلاقی ایل سنجابی در گذشته منطقه وسیعی را در بر میگرفت و از قصر شیرین تا نزدیكی خانقین و قزل رباط و نفت شاه ادامه داشت. این ناحیه از شمال به سر پل ذهاب، از شرق به مراتع و سرزمین ایل كلهر، از جنوب به نزدیكی مندلیج و از غرب به سرزمینهای قزل رباط و خانقین عراق محدود بوده است. در سال 1914 قسمت عمده این اراضی ضمیمه خاك عثمانی شد و اكنون جزو كشور عراق است. در حال حاضر قسمتی از قشلاق ایل سنجابی كه در خاك ایران باقی مانده، سرزمین طولانی و كم عرضی است كه سنجابیان آن را به دم روباه تشبیه نمودهاند. از گذشتههای بسیار دور بین مناطق ییلاقی و قشلاقی ایل سنجابی از لحاظ جغرافیایی ارتباط مستقیمی وجود نداشته است و ایل سنجابی برای دستیابی به نواحی قشلاقی ناگزیر از عبور از سرزمین ایل كلهر از راه معروف به درند استخوان یا از راه كرند یا از قلمرو ایل گوران بوده است. بدیهی است كه عبور از این راه همه ساله با بروز كشمكشها و برخوردها، كدورتهایی بین ایل سنجابی و ایلهای همسایه آنان به وجود میآورده است.
ایل كلهر : قلمرو ایل كلهر از شمال غربی به سر پل ذهاب و دهستانهای قلعه شاهین، از جنوب به ایلام، از مغرب و جنوب غربی به بخش سومار شهرستان قصر شیرین و شهرستان اسلامآباد، از مشرق و جنوب شرقی به ماهیدشت و اسلامآباد غرب محدود میشود. مردم ایل كلهر زمستان را در خانههای روستایی و تابستان را در مراتع سبز و خرم پیرامون روستاهای خود در سیاه چادر یا «كولا» به سر میبرند. چادرنشینان این استان در اوائل پاییز هر سال نواحی سردسیر را به طرف مناطق گرمسیر قصر شیرین، خسروی، زهاب، نفت شاه، سومار و گیلان غرب ترك میكنند و پس از حدود 6 ماه زندگی در آن منطقه در حدود اواخر فروردین ماه از گرمسیر به سردسیر بر میگردند. زمان توقف در گرمسیر معمولاً 6 ماه است، ولی اغلب با توجه به وضع مرتع و نواحی ییلاقی و گرمسیر كاهش یا افزایش پیدا میكند.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور سقوط بالگرد رئیسی سیدابراهیم رئیسی شهادت ایران سقوط بالگرد بالگرد حسین امیرعبداللهیان دولت سیزدهم شهادت رئیسی شهادت سید ابراهیم رئیسی
امتحانات تعطیلی مدارس هواشناسی تهران پلیس هلال احمر سیل قوه قضاییه شهرداری تهران مشهد سیل مشهد بارش باران
شهادت رئیس جمهور یارانه چین بورس قیمت خودرو قیمت دلار خودرو دلار بازار خودرو قیمت طلا حقوق بازنشستگان ایران خودرو
شهید رئیسی لیلا حاتمی ابراهیم حاتمی کیا تلویزیون سینما هنرمندان سینمای ایران شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی زری خوشکام نمایشگاه کتاب رسانه ملی
قرآن تجهیزات پزشکی
رژیم صهیونیستی ترکیه آمریکا روسیه اسرائیل لبنان غزه فلسطین جنگ غزه حماس اوکراین ولادیمیر پوتین
فوتبال پرسپولیس استقلال لیگ برتر لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس لیگ برتر انگلیس فدراسیون فوتبال منچسترسیتی تراکتور بازی بارسلونا
هوش مصنوعی سامسونگ تبلیغات اپل موبایل نمایشگاه ایران هلث هواپیما اینترنت
سلامت رژیم غذایی مغز مردان خواب آلزایمر زیبایی استرس کاهش وزن افسردگی