دزد پرشور - Risate Di Gioia

سال تولید : ۱۹۶۰
کشور تولیدکننده : ایتالیا
محصول : تیتانوس.
کارگردان : ماریو مونیچلی.
فیلمنامه‌نویس : سوزو چکی دامیکو، برمبنای دو داستان نوشته آلبرتو موراویا.
فیلمبردار : لئونیدا باربونی.
آهنگساز(موسیقی متن) : للیو لوتاتزی.
هنرپیشگان : آنا مانیانی، توتو، بن گازارا، فرد کلارک و ادی وسل.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۰۵ دقیقه.


جیب‌بری به‌نام "للو" (گازار) در شب سال نو، "اومبوتو" (توتو)، بازیگر بی‌کار نمایش‌های واریته، را به‌عنوان هم‌دست خود به کار می‌گیرد. اما "تورتورلا" (مانیانی)، سیاهی‌لشکر فیلم‌ها و دوست "اومبرتو"، به‌طور اتفاقی با آن برخورد می‌کند، و نقشه‌های "للو" ناکام می‌ماند. "للو" و "اومبرتو" در اقدام بعدی، قصد دارند کیف یک آمریکائی (کلارک) را بدزدند، اما "تورتورلا" این‌بار نیز از راه می‌رسد و مانع از اجرای نقشه آنان می‌شود. "تورتورلا" کم‌کم به "للو" علاقه پیدا می‌کند، اما او یک سارق است و گردن‌بندی را از یک کلیسا دزیده است.
٭ درون مایه‌ای به‌ظاهر جدی، که از شور و هیجان باز می‌ماند و نقش کلیشه‌ای مانیانی هم آن را بیشتر تشدید می‌کند. اما نگرش نئورآلیستی مونیچلی توانسته است فیلم را از شکست کامل نجات بدهد. اغلب شخصیت‌ها ـ و حتی برخی از فرعی‌ترین آنان ـ به خوبی در پس‌زمینه طبقه‌ای که متعلق به آن هستند تثبیت شده‌اند و برخی صحنه‌پردازی‌های جدی ـ کمدی آن بجا و درست به نمایش درآمده‌اند. تصویر ساده‌لوحانه‌ای که از "تورتورلا" به‌عنوان یکی از قربانیان شرایط اجتماعی ارائه می‌شود، تقلیدی است از زنان آثار فدریکو فلینی. در واقع، پر از تصاویری است که شباهت زیادی به فیلم‌ەای فلینی دارند. کارگردانیمونیچلی جسورانه و به اندازه کافی قانع کننده است و به‌نظر می‌رسد سبک پرشور او بیشتر شایسته پرداختن به موضوع‌های شخصی است.