نحوه قرار گرفتن فازها در خطوط انتقال (بررسی مفهوم ترانسپور)

خطوط انتقال وسیله انتقال انرژی الکتریکی از محل تولید به محل‌های مصرف می‌باشد. این انرژی تحت ولتاژهای بالا از طریق خطوط هوائی، کابل‌های زیرزمینی و یا خطوط عایق شده با گاز، انتقال می‌یابند.
اکثر خطوط موجود در دنیا از نوع خطوط هوائی سه فاز با هادی لخت هستند که عایق بین هادی‌ها هوا می‌باشد.
با افزایش ولتاژ یک خط، افت ولتاژ و تلفات خط کاهش یافته و قابلیت انتقال قدرت افزایش می‌یابد.
ولتاژ خطوط انتقال از سال ۱۸۹۰ میلادی از سطح ۳۳۰۰ ولت به ۱۱ کیلو ولت در سال ۱۸۹۶ رسید که قدرت ۱۰MV را از آبشار نیاگارا به بوفالونیویورک با طول ۳۲ کیلومتر انتقال می‌داد.
در سال ۱۹۳۹ خط انتقال ۲۸۷KV به طول ۴۳۰KM با قدرت انتقالی ۲۴۰MV نصب گردید.
اولین خط انتقال ۴۰۰KV که ژنراتورهای آبی شمال سوئد را به بارهای جنوبی آن کشور متصل می‌کرد شروع به‌کار کرد.
در سال ۱۹۳۶ بهره‌برداری از اولین خط انتقال ۵۰۰KV در ویرجینا آغاز شد.
در سال ۱۹۶۴ (همان سال) کمپانی هیدروکنک در کانادا خط انتقال ۷۳۵KV خود را به طول ۶۰۰KM مورد استفاده قرار داد.
در سال ۱۹۶۹ خط ۷۶۵KV توسط شرکت AEP در آمریکا نصب گردید.
از سال ۱۹۸۰ به بعد برنامه‌ریزی و مطالعه جهت استفاده از خطوط ۱۱۰۰KV آغاز شده است.

فرشاد اکرم قرطاول

منبع : انجمن تخصصي برق - الكترونيك