دروغ نگو، دروغگو!

اگر از شما سوال كنند در عمرتان چقدر دروغ گفته‌اید چه جوابی می‌دهید؟.بدون شك همه ما در زندگی حداقل دروغ‌های كوچكی گفته‌ایم تا از بعضی مخمصه‌ها خلاص شویم اما همه ما نیز كسانی را می‌شناسیم كه دروغ گفتن و داستان‌سازی، بخش ثابتی از وجودشان شده و اگر دروغ نگویند انگار چیزی در زندگی‌شان كم می‌آید. برای این افراد دروغ گفتن وسیله‌ای برای بزرگ‌تر جلوه دادن خودشان و تحت تاثیر قرار دادن دیگران است. آیا شما چنین كسانی را می‌شناسید؟ چه احساسی در مورد آنها دارید؟ آیا هیچ كدام از حرف‌هایشان را باور می‌كنید؟ طبیعتاً جواب شما به این سوال‌ها منفی است. همانطور كه از قدیم و ندیم گفته‌اند: مرد است و حرفش، اما در بسیاری مواقع این افراد دروغگو را پس از مدتی می‌توان شناخت و آنها معمولا چنان مهارتی در دروغ گفتن پیدا كرده‌اند كه در ابتدا ممكن است شما به سادگی حرف‌های آنها را باور كنید. دوست نداشتید قابلیتی در وجودتان بود كه می‌توانستید دروغ‌ها را به روشنی كشف كنید؟
● توانایی تشخیص دروغ
همه انسان‌ها در درونی‌ترین لایه‌های شخصیتی‌شان افراد معصوم و نجیبی هستند و همین معصومیت درونی باعث می‌شود در اغلب موارد دروغگوهای خوبی نباشند. حتی زمانی كه داستان آنها كامل و بی‌عیب و نقص است، معمولاً چشمان‌شان واقعیت را لو می‌دهد. چشمان دیگران هیچ‌وقت دروغ نمی‌گویند. بنابراین كمی دقت در چشمان آنها زمانی كه حرف می‌زنند حس راست یا دروغ بودن حرف‌هایشان را كاملاً منتقل می‌كند. به‌خصوص اگر كسی در حال دروغ گفتن باشد، نمی‌تواند نگاه خیره شما را درون چشمانش مدت زیادی تحمل كند و به‌طور حتم رویش را به سمت دیگری برخواهد گرداند. در این شرایط شما می‌توانید با شیطنت تمام وانمود كنید كه دروغ‌های او را باور می‌كنید و حتی او را به نوعی با حرف‌هایتان ترغیب كنید تا دروغ‌های بزرگ‌تری بسازد. می‌بینید كه از این زاویه نگاه كردن به دروغ‌های دیگران نه تنها آزاردهنده نخواهد بود، بلكه می‌تواند موضوعی برای تفریح و سرگرمی شما و دوستانتان كه بعداً داستان این دروغ‌ها را خواهند شنید باشد... !
● من می‌پذیرم
مردم گاهی اوقات در كمال سادگی فكر می‌كنند كه دروغ گفتن می‌تواند مشكل آنها را به طور مقطعی و در حال حاضر حل كند و آنها را از شر گرفتاری‌های فعلی‌شان برهاند اما در واقع تمام این دروغ‌ها آخرسر گریبان خودشان را می‌گیرد. چرا؟ اگر به جواب سوال‌هایی كه درباره آنها نمی‌دانند مطرح شد برگردید، مسلماً خودتان جواب این چرا را داده‌اید. آیا شما حرف كسی كه یك‌بار به شما دروغ گفته باشد را دیگر هرگز باور خواهید كرد؟ بدون تردید جواب شما منفی است و این یعنی دروغگو اعتبار خود را پیش دیگران از دست می‌دهد. در نتیجه در آینده اگر دچار مشكل و یا مساله خاصی باشد نیز دیگر كسی به او توجهی نخواهد كرد. اگر حمید دوست شما ارزش و اعتبارش را پیش شما از دست داده باشد، دیگر از او چیزی باقی نمانده است. داستان همان داستان چوپان دروغگوست!
بنابراین دروغ‌ها و حرف‌ها مانند یك شمشیر دولبه هستند كه ممكن است بعدها به ضرر گویندگان‌شان تمام شوند.
● چند روش برای تشخیص دروغگوها
۱) چشم‌های كسانی كه دروغ می‌گویند، یا بازتر از حد معمول هستند و یا دائم به جهات مختلف حركت می‌كنند. به علاوه آنها معمولاً از نگاه مستقیم به چشمان شما احساس ناراحتی می‌كنند و روی‌شان را برمی‌گردانند.
۲) گاهی اوقات افراد دروغگو بخشی از صورت و یا دهانشان را هنگام حرف زدن می‌پوشانند.
۳) وقتی از آنها سوال كنید، دماغ یا گوششان را با حالتی عصبی می‌خارانند.
۴) آنها هنگام حرف زدن حركات اضافی زیادی انجام می‌دهند.
۵) وقت دروغ گفتن زیاد تپق می‌زنند و اشتباهات فراوان گفتاری‌شان را اصلاح می‌كنند.
۶) داستان‌های آنها معمولاً كلی است و جزئیات زیادی ندارد. آنها كلیات را تكرار می‌كنند تا خودشان را قانع كنند.
۷) داستان‌های آنها معمولاً گیج‌كننده و پیچیده است. دلیلش را هم می‌توانید حدس بزنید. آنها نمی‌خواهند شما به راحتی داستان را تجزیه و تحلیل و بعد نتیجه‌گیری كنید.
۸) آنها خیلی سریع موضوع حرف را عوض می‌كنند تا سوالی از طرف شما مطرح نشود.
۹) وقتی از آنها سوالی بپرسید، معمولاً تظاهر می‌كنند كه نشنیده‌اند. چرا؟ چون نیاز به فرصتی دارند تا افكار خود را جمع و جور كرده و متناسب با داستانی كه تا به حال ساخته‌اند جواب دهند.
۱۰) وقتی از آنها سوالی می‌شود حالت دفاعی به خود می‌گیرند و شما را متهم می‌كنند كه حرف‌هایشان را باور نكرده‌اید.
۱۱) چند روز بعد از آنها سوالی درباره داستان‌شان بپرسید تا شاهد تغییر جزئیات باشید. چند ماه بعد همان سوال را دوباره به نحوی مطرح كنید تا یك داستان كاملاً متفاوت بشنوید!

مینو ضابطیان

منبع : روزنامه تهران امروز