ظهیرالدین ظهیر فاریابی

جنسیت: مرد
نام پدر: ابوالفضل طاهربن محمد فاریابی
تخلص: ظهیر
تولد و وفات: ( ... - ۵۹۸) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
از معروف‌ترین شعرای عصر خویش و اصلاً‌ از مردم فاریاب ، از بلاد خراسان ، بود. در جوانی به‌کسب علوم و اطلاعت مختلف علمی و ادبی در فاریاب و نیشابور پرداخت. در نیشابور مدح عضدالدین طغان‌شاه‌بن مؤید آی آبه را گفت. وی علاوه بر ادب به‌تحقیق در مباث تجومی نیز پرداخت و پیش‌بینی منجمان را در وقوع طوفان در ۵۸۲ ق ، با تألیف رساله‌ای رد کرد. اما مطلقاً مورد توجه پادشاه طغان‌شاه‌بن مؤید قرار نگرفت. در ۵۸۲ ق ناگزیر نیشابور را ترک کرد و به اصفهان به‌خدمت صدرالدین خجندی رفت و قصاید در مدح وی گفت. در ۵۸۵ از اصفهان به مازندران و آذربایجان رفت و در آن‌جا به مداحی عده‌ای از افراد و وزراء‌ و رجال همچون اصفهبد اعظم حسام‌الدولهٔ والدین ابوالحسن اردشیر ، از مشاهیر ملوک آل باوند ، پرداخت. از دیگر ممدوحان ظهیر ، طغرل‌بن ارسلان آخرین پادشاه سلجوقی ، قزل ارسلان‌بن ایلدگز ، اتابک نصرهٔ‌الدین ابوبکر ایلدگز و دیگر اتابکان آذربایجان هستند. بیشتر در تبریز زیست و با خاقانی شروانی ، شیخ نظامی ، مجیرالدین بیلقانی و جمال‌الدین اصفهانی معاصر بود. در پایان عمر ترک ملازمت سلاطین گفت و به‌طاعت و کسب علم مشغول گشت. در تبریز فوت کرد و در قبرستان سرخاب نزدیک قبر خاقانی مدفون گردید. ظهیر صاحب "دیوان" شعر مشتمل بر چهار هزار بیت است.

منبع : مطالب ارسالی