نقشه قتل - The Hit

سال تولید : ۱۹۸۴
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : جرمی تامس
کارگردان : استیون فریرز
فیلمنامه‌نویس : پیتر پرینس
فیلمبردار : مایک مالوی
آهنگساز(موسیقی متن) : پاکو دِ لوسیا
هنرپیشگان : ترنس استامپ، جان هرت، تیم رات، لورا دل سول، بیل هانتر، فرناندو ری، لنی پیترز، برنی سیرل و برایان رویال.
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه.


سال 1973. «ویلی پارکر» (استامپ)، تبهکار خرده‌پا، در جریان یک محاکمه جنائی علیه‌سران یک گروه تبهکاری که با آنان همکاری داشته، شهادت می‌دهد و در پی آن از زندان آزاد می‌شود؛ اگرچه تبهکاران در دادگاه او را به مگر تهدید می‌کنند. ده سال بعد، او زندگی آرام و عارف‌مسلکی را در روستائی در اسپانیا می‌گذراند. تا اینکه روزی گروهی از اوباش محلی او را به دام می‌اندازند و به آدم‌کش حرفه‌ای، «براداک» (هرت)، که تبهکاری با سابقه است و «مایرن» (رات)، دستیار جوان عصبی او، تحویل می‌دهند. آنان دستور دارند «پارکر» را به پاریس ببرند تا در آنجا به دلیل شهادتی که ده سال قبل داده بوده، مجازات شود. اما «پارکر» در مقابل تمام این اتفاقات هراسی از خود نشان نمی‌دهد و برعکس آرام و شاد به‌نظر می‌آید.
* فریرز در اینجا در کار با قالب ژانر گنگستری، به‌رغم حفظ بعضی اگلوها: شخصیت‌های تیپیکی مثل «خائن» به گروه که در مقابل آدم‌کش حرفه‌ای، به نشانه‌ای از پذیرش «تقدیر حاکم»، سر تسلیم فرود می‌آورد و...، در چارچوب قواعد ژانر محادود نمی‌ماند. از لحاظ تماتیک، «خیانت» به‌عنوان مضمون اصلی آثار فریرز از رابطه «جو اورتن» / «کنت هالیول» در گوش‌های خود را تیز کنید (1987) گرفته تا مجموعه روابط خیانت‌آمیز رابطه‌های خطرناک (1988) و شیادان (1990) و خیانت اندی گارسیا به داستین در قهرمان (1992)، در اینجا در مجموعه روابط شخصیت‌ها، از خیانت «پارکر» به گروه تا خیانت «مگی» (دل‌سول) به محبوبش و تا خیانت در رابطه همجنس دوستانه / مرید و مرادی «براداک» و «مایرن»، پرداختی همه‌جانبه می‌یابد. فریرز در قالب «پارکر» و «مگی» دو دیدگاه متفاوت را برابر هم قرار می‌دهد: «مگی‌» به‌عنوان مادی‌ترین و دنیائی‌ترین شخصیت فیلم که پس از دستگیری از هیچ «کوششی» برای گریز از دست آدم‌کش‌ها فروگذار نمی‌کند، و در پایان نیز به پاداشش که غلبه بر «براداک» (به‌عنوان نمادی آشکار از مرگ و نومیدی) و «رهائی» است، می‌رسد. به‌نسبتِ شخصیت عارف مسلک و وارسته، اما دائماً منفعل «پارکر»، که با ردای سفید بلندش، قامت یک شبه‌مسیح را به خود می‌گیرد، ولی در مقابل مرگ هراس و ضعف از خود نشان می‌دهد، در نهایت شخصیتی پذیرفتنی‌تر به‌نظر می‌آید. استامپ در نقش شخصیتی بی‌اعتنا به دنیا و هرت در نقش آدم‌کشی کم حرف و مرموز، مثل همیشه بازی‌های بی‌نقصی ارائه می‌دهندف اما در این میان درخشش اصلی از آن راتِ تازه‌وارد (در نخستین نقش سینمائی‌اش) است. موسیقی عنوان‌بندی فیلم را اریک‌کلاپتن با همکاری راجر واترز ساخته است.