خس‌خس سینه

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- خس‌خس با تنگی نفس، تنفس سریع، یا سرفه و خلط همراه است.
- سابقهٔ بیماری قلب یا درد قفسهٔ سینه وجود دارد یا پاها ورم کرده‌اند.
- سابقهٔ آسم وجود ندارد.
- آسم وجود دارد و برای جلوگیری از حملهٔ خس‌خس سینه هر چند ساعت یک بار باید داروی گشادکنندهٔ نایژه استفاده کنید.
- خس‌خس سینه نشانهٔ چیست؟
خس‌خس سینه علامت مشخصهٔ آسم است. آسم حساسیت بیش از حد شش‌ها است که باعث التهاب و انقباض مجاری هوائی می‌شود. این مجاری نازک می‌شوند و انقباض ماهیچه‌ها آنها را بیشتر می‌فشارند و این فشردگی دوگانه تنگی نفس می‌آورند.
مبتلایان به آسم همیشه خس‌خس سینه ندارند. خس‌خس نیاز به یک آغازگر دارد. ولی اگر مجاری خیلی حساس باشند، آغازگر برای آن فراوان است.
بوی هر چیزی - بخارهای مختلف، دود سیگار، عطر، حتی بوی توالت - می‌تواند در افراد مبتلا به آسم ایجاد خس‌خس کند. همچنین کار طولانی در محیط باز بافت نایژه‌ها را خشک کرده و ماهیچه‌های صاف اطراف آنها را منقبض می‌کند. آلرژی، عفونت، و تنش‌های روانی را هم به این آغازگرهای خس‌خس اضافه کنید.
اما همه خس‌خس‌ها مربوط به آسم نیستند. عفونت‌های ساده، مثل سرماخوردگی، یا ویروسی، مثل سینه پهلو، مجاری هوائی را پر از ترشحات مخاطی کرده و بدون هیچ سابقهٔ آسم ایجاد خس‌خس هم می‌سازد. همچنین خس‌خس می‌تواند نشانهٔ وجود آمفیزم باشد که تخریب حبابچه‌های هوائی شش‌ها است.
خس‌خس آسم، آمفیزم و برنشیت مزمن معمولاً در هنگام بازدم است. وجود خس‌خس در هنگام دم معمولاً به‌علت انسدادی در بخش فوقانی مجاری تنفسی است.
در واقع، هر عفونت یا تورم حنجره یا نای می‌تواند تنفس را صدادار کند که آن را خرخر می‌نامند. وارد شدن چیزی در مجرای تنفسی هم این حالت را به‌وجود می‌آورد. علت هر چه باشد، خرخر همیشه یک زنگ اخطار است و مراقبت فوری پزشکی را لازم دارد.
گاهی علت اصلی خس‌خس گرفتاری‌ مجاری تنفسی نیست. مثلاً ضعیف کار کردن قلب باعث جمع شدن مایع در شش‌ها می‌گردد که مجاری را می‌بندد و ایجاد خس‌خس می‌کند. به‌علاوه، وقتی نفس می‌کشید، هوا به آب برخورد کرده و صدای غل‌غلی ایجاد می‌کند که پزشکان آن را رال می‌نامند. می‌‌دانید چگونه می‌‌توانید خس‌خس بیماری قلبی را تشخیص دهید؟ از روی وجود تورم در پاها.
- درمان خس‌خس
اگر دچار خس‌خس شده‌اید، فکر نکنید که سوت زدن خودکار را یاد گرفته‌اید. این مسئله مهمی است. اگر آسم ندارید. سرما هم نخورده‌اید، فوراً به پزشک یا یک مرکز درمانی مراجعه کنید، مخصوصاً اگر خس‌خس در هنگام دم باشد.
سرفه کنید. اگر خس‌خس با چند سرفهٔ پاک‌کنندهٔ مجرای تنفس از مخاط از بین برود، احتمالاً دچار سرماخوردگی یا عفونت ویروسی شده‌‌اید. رنگ مخاط شدت بیماری را تعیین می‌کند. مخاط زرد معمولاً نشانهٔ عفونت باکتریائی است و ممکن است نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک داشته باشید. اگر مخاط سفید یا شفاف است، روش‌های درمانی گفته شده در بخش سرفه و عطسه را انجام دهید.
قهوه بخورید. نوشیدن دو فنجان قهوهٔ کافئین‌دار خس خس ناش از آسم را آرام می‌کند و اگر تصمیم به رفتن نزد پزشک به خاطر خس‌خس نامعلوم دارید، خوردن یک نوشابهٔ کوکادار با یک فنجان قهوه برای اینکه بدانید خس‌خس آرام می‌شود یا نه ضرری ندارد.
التهاب شش را درمان کنید. چند داروی مؤثر در درمان خس‌خس ناشی از آسم وجود دارد که پزشک آنها را تجویز می‌کند. ضدحساسیت کرومولین سدیم و کورتیکوستروئید استنشاقی عمده‌ترین داروهای کاهش التهاب مجاری تنفسی هستند. اما نتیجهٔ درمان فوراً دیده نمی‌شود. این یک درمان تدریجی است و کورتیکوستروئید به کاهش التهاب و تحریک آسم کمک زیادی می‌کند.
نای را گشاد کنید. داروهای گشادکنندهٔ نای باعث شل شدن فوری ماهیچه‌های آن در هنگام آسم می‌شوند. این داروها برای گشاد کردن مجاری هوائی در آمفیزم و برنشیت مزمن نیز از کورتیکوستروئیدها مؤثرترند.
از حملهٔ آسم پیشگیری کنید. استفادهٔ به موقع دارو را درست به‌خاطر بسپارید. اگر خس‌خس شروع شود، وحشت نکنید، حالا می‌دانید چه باید بخورید.
داروهای دیگر را دور بریزید. به‌خاطر عوارضی مثل بالا بردن فشار خون، تندی نبض، و تپش قلب پزشکان تمایلی به استفاده از داروهای بدون نسخه در درمان خس‌خس ندارند. اگر می‌دانید که آسم دارید می‌توانید از افشانه‌های آدرنالین استفاده کنید.
اگر وجود آسم تشخیص داده نشده است، سعی نکنید با داروهای بدون نسخه خوددرمانی کنید. وقت را هدر ندهید و فوراً در جستجوی درمان طبی باشید. شما نمی‌دانید علت خس‌خس چیست و تأخیر ممکن است خطرناک باشد.