وقتی که زن‌ها بهترین شوند

ژوزف جو پولیتزر در ۱۰ آوریل ۱۸۴۷ در مجارستان متولد شد. او قصد داشت که در ارتش خدمت کند اما به علت ضعف بینایی از این کار منع شد.
پولیتزر در سال ۱۸۶۴ به همراه خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد و چهار سال بعد کارش را به عنوان خبرنگار در یک روزنامه آلمانی زبان در سنت لوئیس آغاز کرد و توانست توانایی‌هایش را به عنوان یک خبرنگار موفق نشان دهد، وی پس از مدتی به حزب آزادیخواه پیوست و در سال ۱۸۶۹ به عنوان نماینده در مجلس ایالت میزوری انتخاب شد.
او در سال ۱۸۷۴ دامنه فعالیتش را به عنوان یک خبرنگار از یک روزنامه محلی به نشریه نیویورک سان افزایش داد و توانست با درایت و استعداد خود این مجله را حتی در بحرانی‌ترین شرایط اقتصادی آمریکا در آن زمان جزو پر‌‌تیراژ‌‌ترین مجلات قرار دهد.
او حتی در زمینه سیاست هم از پا ننشست و توانست در سال ۱۸۸۵ به عنوان نماینده نیویورک راهی کنگره آمریکا شود اما چند ماهی نگذشت که پولیتزر از سمتش استعفا داد. علاقه وی به سیاست بسیار کمتر از علاقه‌اش به روزنامه‌نگاری بود. او در سال ۱۸۹۵ اولین روزنامه رنگی کمیک را منتشر کرد.
پولیتزر در سال ۱۸۹۲ به رئیس دانشگاه کلمبیا پیشنهاد داد که اولین دانشکده روزنامه‌نگاری را بر‌پا کند. اما این اقدام تا زمان مرگ پولیتزر عملی نشد.
پولیتزر همچنین مبلغ ۲ میلیون دلار در وصیت‌نامه‌اش برای بر‌پایی این دانشکده در نظر گرفته بود. هم‌اکنون این دانشکده جزو معتبر‌ترین دانشکده‌های روزنامه‌نگاری به حساب می‌آید.
پولیتزر در چهل‌سالگی تقریبا نابینا شد اما تا ۲۲ سال بعد از آن هم همچنان به صورت فعال در عرصه رسانه خدمت کرد. او به همراه ویلیام راندولف هرست سبک جدیدی از روزنامه‌نگاری را ابداع کردند. از دیگر اقدامات او می‌توان به اختصاص جایزه بهترین چهره فرهنگی و ادبی‌ سال اشاره کرد، جایزه‌ای که هر سال به نام جایزه پولیتزر به برترین چهره فرهنگی – هنری سال اختصاص پیدا می‌کند.
او در سن ۶۴ سالگی در ۲۹ اکتبر ۱۹۱۱ در کارولینای جنوبی درگذشت.
● الن تاف زویلیچ – برنده اولین جایزه موسیقی
الن تاف زویلیچ در ۳۰ آوریل ۱۹۳۹ در میامی ایالت فلوریدا به دنیا آمد. او کارشناسی ارشد‌ش را از دانشگاه ایالتی فلوریدا در رشته نوازندگی ویولن کسب کرد. وی برای شرکت در ارکستر سمفونی آمریکا زیر نظر لئوپولد استوکوسکی به آمریکا نقل مکان کرد. او اولین زنی بود که توانست مدرک دکترای موسیقی هنری را از آن خود کند. جان بودا، الویت کارترو راجر سشنز از جمله اساتید او بودند. او همچنین اولین زنی است که توانست جایزه پولیتزر در رشته موسیقی را از آن خود کند. آثار زویلیچ از اواخر دهه ۸۰ به حد بلوغ رسید او یکی از فعالترین افراد در زمینه موسیقی در آمریکا لقب گرفت. بعضی از آثار او توسط ژوزف زویلیچ همسر وی نوشته می‌شدند. «سه جنبش برای ارکستر» (سمفونی شماره یک) برای اولین بار در سال ۱۹۸۲ در ارکستر سمفونی آمریکا به اجرا درآمد و در سال ۱۹۸۳ جایزه پولیتزر را به خود اختصاص داد.
اعتباری که از این جایزه نصیب او شد باعث شد تا زویلیچ تمام وقتش را صرف آهنگسازی کند.
او افتخارات دیگری را از آن خود کرد که می‌توان به جایزه موسیقی الیزابت اسپراگ، جایزه موسیقی منتقدین آرچورو توسکانی‌لی، جایزه آکادمی هند و ادبیات آمریکا برای ۴ جایزه آلمانی نیز اشاره کرد. او همچنین در سال ۱۹۹۹ برای آهنگساز سال آمریکا نامزد شد. او در حال حاضر استاد دانشگاه ایالتی فلوریداست. وی تاکنون ۴ دکترای افتخاری کسب کرده است. از جمله آثار وی می‌توان به سمفونی شماره ۴ با عنوان «باغ»، سالگردی برای ارکستر و سه جنبش برای ارکستر (سمفونی شماره یک) اشاره کرد.
● کاترین گراهام – موفق‌ترین زن روزنامه‌نگار
کاترین میر گراهام در ۱۶ ژوئن سال ۱۹۱۷ در نیویورک متولد شد. او دو دهه مدیریت روزنامه واشنگتن پست را برعهده داشت که این دوران جزو معروف‌ترین دوران این روزنامه به شمار می‌رود.
پدر گراهام یک سرمایه‌گذار بود که بعد‌ها در یک کار دولتی کارش را آغاز کرد. او توانست در سال ۱۹۳۲ حق امتیاز روزنامه واشنگتن پست را در یک حراجی بخرد. مادرش یک روشنفکر، دوستدار هنرو فعال سیاسی در حزب آزادیخواه بود و روابط دوستانه‌ای را با افراد مشهوری همچون ماری‌کوری، آلبرت اینشتین، النور روزولت و آگوسته رودین برقرار کرده بود.
او در زمانی که خبرنگاری شغلی غیر معمولی برای زنان بود در یک روزنامه کار می‌کرد.
خواهر او فلورانس میر یکی از عکاسان زن موفق در دنیا بود که به ازدواج اسکار هومولکا بازیگر مشهور درآمد.
گراهام تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشگاه شیکاگو به پایان رساند و در یکی از روزنامه‌های سان فرانسیسکو آغاز به کار کرد ، وی در سال ۱۹۳۸ کارش را در واشنگتن پست آغاز کرد.
او در ۵ ژوئن ۱۹۴۰ با فیلیپ گراهام فارغ‌التحصیل دانشکده حقوق هاروارد و دبیر دادگاه عالی آمریکا ازدواج کرد.
گراهام از جمله برجسته‌ترین شخصیت‌های اجتماعی واشنگتن به شمار می‌رفت و از دوستان نزدیک جان اف‌کندی، ژاکلین کندی، بابی کندی، لیندون جانسون، رابرت مک نامارا، رونالدریگان، ناشی ریگان و بسیاری افراد برجسته کشوری بود.
بعد از مدتی فیلیپ گراهام دچار یک بیماری روانی سخت شد و در سال ۱۹۶۳ اقدام به خود‌کشی کرد.
کاترین بعد از مرگ شوهرش مدیریت واشنگتن پست را برعهده گرفت به علت اینکه تا آن زمان زنی نتوانسته بود به چنین مقام بالایی در زمینه خبرنگاری و روزنامه‌نگاری برسد، با همکاران مرد آن زمان مشکلات فراوانی را پیدا کرد.
از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۰ مسوولیت نشر روزنامه برعهده پسر وی گذاشته شد.
گراهام در سال ۱۹۷۳ نائل به دریافت دکترای افتخاری حقوق از کالج کولبای شد.
در سال ۱۹۷۹ کتاب خاطراتش را با عنوان «تاریخ شخصی» به چاپ رساند. این کتاب به خاطر گفتار صادقانه، نقل داستان زندگی به شیوه‌ای زیبا و تحولی که در مشاغل زنان در جامعه ایجاد کرد بار‌ها مورد تقدیر قرار گرفت و توانست در سال ۱۹۹۸ جایزه پولیتزر را به خود اختصاص دهد.
گراهام ۱۷ ژولای ۲۰۰۱ به علت ضربه‌ای که به سرش وارد شد درگذشت.
● سوزان لوری پارکس – برجسته‌ترین فیلمنامه‌نویس
سوزان لوری پارکس در سال ۱۹۶۴ در ایالت کنتاکی متولد شد. او از جمله برجسته‌ترین‌ نمایشنامه نویسان و نویسندگان سینما و تلویزیون به شمار می‌رود.
او برنده جوائز ارزنده‌ای همچون جایزه موسسه مک آرتور و جایزه پولیتزر سال ۲۰۰۲ برای درامش بود.
پارکس با یک موسیقیدان به نام پل اسچر ازدواج کرد.
او تحصیلات ابتدایی‌اش را در مدرسه جان کارول در سال ۱۹۸۱ و تحصیلات عالی‌اش را در زمینه زبان و ادبیات انگلیسی و آلمانی در کالج مونت هولیوک در سال ۱۹۸۵ به پایان رساند.
آثار پارکس اعتبار فراوانی را به این کالج و اساتید‌ش بخشید.
پارکس آثارش را تحت تاثیر کار‌های یکی از شاگردان این کالج به نام وندی وسرانتیاین که در سال ۱۹۸۹ برای نمایشنامه‌اش موفق به کسب جایزه پولیتزر شده بود نوشته است.
پارکس کارش را به عنوان نویسنده سینما و تلویزیون در سال ۱۹۹۶ با فیلم اسپایک‌ لی آغاز کرد.
از نوامبر سال ۲۰۰۲ تا نوامبر سال ۲۰۰۳ پارکس اقدام به نوشتن روزانه یک نمایشنامه برای هر سال کرد که حاصل این کار مجموعه‌ای به نام «۳۶۵ روز – ۳۶۵ نمایشنامه» شد.
نمایشنامه درامی که در سال ۲۰۰۱ درباره شخصیت خانواده، اتکا به یکدیگر و بحث‌های روزمره میان زندگی آمریکاییان و آفریقایی‌‌ها به رشته تحریر درآورده است، توانست جایزه پولیتزر را به خود اختصاص دهد.
پارکس دارای نمایشنامه‌های فراوانی از جمله ونوس، نمایشنامه آمریکا، فدائیان باغ عشق، در خون و غیره است. او همچنین نمایشنامه‌هایی را برای سینما، تلویزیون و رادیو ارائه داده است.
در کارنامه وی یک رمان نیز وجود دارد.
وی همچنین جوایز فراوانی را از آن خود کرده است که می‌توان به جایزه هندی مک درموت در سال ۲۰۰۶، جایزه پولیتزر در سال ۲۰۰۲، جایزه موسسه مک آرتور، جایزه ادبی در سال‌های ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ و غیره اشاره کرد.
پارکس نامزد دریافت جایزه پولیتزر در سال ۲۰۰۰ برای نمایشنامه در خون شد.
● جومپالاهیری – برنده‌ای که آمریکایی نبود
جومپالاهیری ور وولیاس در جولای سال ۱۹۶۷ در لندن متولد شد و در رد آیلند بزرگ شد. پدر و مادرش هر دو اهل بنگال هستند. مادر جومپا قصد داشت که او را همانند یک هندی پرورش دهد. لاهیری لیسانس خود را در رشته ادبیات انگلیسی از کالج بار نارد در سال ۱۹۸۹ دریافت کرد.
بعد از آن وی موفق به کسب چند لیسانس در رشته‌های زبان انگلیسی، نویسندگی خلاق، ادبیات تطبیقی و یک دکترا در رشته مطالعات دوران رنسانس از دانشگاه بوستون شد.
در سال ۲۰۰۱ لاهیری با آلبرتو ور وولیاس بوش ازدواج کرد. ور وولیاس خبرنگاری بود که بعد‌ها نماینده سردبیر روزنامه تایم آمریکای لاتین شد. لاهیری در حال حاضر در بروکلین به همراه همسر و دو کودکش زندگی می‌کند. لاهیری به تدریس نویسندگی خلاق در دانشگاه بوستون و دانشکده رد آیلند می‌پردازد. او از سال ۲۰۰۵ به عنوان معاون انجمن قلم آمریکا برگزیده شد. بیشتر آثار وی مخصوصا داستان‌های کوتاهش به زندگی مردم آمریکا و هند و به طور مخصوص بنگلادش می‌پردازد.
از جمله کتاب‌های معروف او می‌توان به الترجم درد‌ها و «هم‌نام» اشاره کرد که به دلیل پرداختن به زندگی شرقی با اقبال بسیار خوبی در کشور‌های آسیایی از جمله ایران برخوردار بود.
الترجم مجموعه‌ای از ۹ داستان کوتاه مجزاست که بیشتر به زندگی هندیان و مهاجران هندی می‌پردازد. موضوع اکثر داستان‌ها مشکلات ازدواج، بد‌رفتاری و عدم ارتباط میان نسل اول و دوم مهاجران هندی به آمریکاست. این کتاب توانست جایزه پولیتزر در بخش داستان را از آن خود کند.
«هم‌نام» دومین کتاب لاهیری و اولین رمان او محسوب می‌شود که در سال ۲۰۰۳ به چاپ رسیده است. این کتاب هم در قالب داستان به شکاف نسل‌ها و اختلافات فرهنگی میان ملل می‌پردازد فیلمی براساس این کتاب با همین عنوان در مارس ۲۰۰۷ اکران شد.
او تاکنون جوایز زیادی را از آن خود کرده است که می‌توان جایزه اُ هنری برای مجموعه داستان‌های «الترجم درد»، جایزه قلم همینگوی برای «الترجم درد» جایزه سال نیویورکر و... نام برد. او همچنین توانسته است نشان شیر کتابخانه نیویورک را از آن خود کند. در سال ۱۹۹۱ نام او جزو ۲۰ نویسنده برتر زیر ۴۰ سال قرار داشت. از دیگر آثارش می‌توان به «جهنم – بهشت»، «یک بار در زندگی» و «زمین ناآشنا» اشاره کرد.
در پایان این نکته قابل توجه است که جایزه ادبی پولیتزر جایزه‌ای است که تنها به داستان برجسته نویسنده‌ای آمریکایی ترجیحا زندگی آمریکایی تعلق می‌گیرد و اعطای این جایزه به لاهیری نشان می‌دهد که زندگی مهاجران در آمریکا نیز زندگی آمریکایی تلقی می‌شود.
● استر فوربز – برنده برای یک اثر کودک‌و‌نوجوان
استر فوربز در ۲۸ ژوئن ۱۸۹۱ در وست بروگ ماساچوست متولد شد.او از رمان نویسان برجسته آمریکا مخصوصا در زمینه کودک‌ونوجوان است.
فوربز جایزه پولیتزر و مدال نیوبری را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد.
فوربز بعد از اتمام تحصیلاتش به عنوان یک ویراستار در یک شرکت استخدام شد.
اولین رمان فوربز با عنوان «او‌ه‌! خانم نجیب» در سال ۱۹۲۶ منتشر شد. کتاب «آینه‌ای برای جادوگران» نیز در سال ۱۹۳۸ انتشار یافت که با اقبال فراوان روبه‌رو شد.
او در سال ۱۹۲۶ با آلبرت هاسکین ازدواج کرد و در سال ۱۹۳۳ از هم جدا شدند.
کتاب زندگینامه «پل ریور و دنیای محل زندگی اش» که در سال ۱۹۴۲ منتشر شد او را بیش از پیش نمایانگر کرد و جایزه پولیتزر در رشته تاریخ را به خود اختصاص داد.
رمان «جانی تریمین» که یک رمان راجع به زندگی یک کار‌آموز وکالت در دهه ۷۰ است، مدال نیوبری را در سال ۱۹۴۴ از آن خود کرد. این کتاب یکی از ارزشمند‌ترین کتاب‌ها برای جوانان به شمار می‌رود.
فوربز در سال ۱۹۶۸ در سن ۷۷ سالگی درگذشت. «خانم مارول»، «بهشت» و «رنگین‌کمانی بر جاده» از جمله آثار فوربز هستند.

منبع : روزنامه تهران امروز