چیزی برای گرفتن و دادن - SOMETHING'S GOTTA GIVE

سال تولید : ۲۰۰۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : نانسی مایرز و بروس بلاک
کارگردان : مایرز
فیلمنامه‌نویس : مایرز
فیلمبردار : میشائل بالهاوس
آهنگساز(موسیقی متن) : هانس زیمر
هنرپیشگان : جک نیکلسن، دایان کیتن، کیانو ریوز، فرانسس مک دورمند، آماندا پیت، جان فاوریو، پل مایکل گلیزر و ریچل تیکوتین
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۸ دقیقه


̎هری سنبورن̎ (نیکلسن) مجردی پا به سن گذاشته است که همیشه با زنان جوان حشر و نشر داشته. ̎هری̎ خیال دارد دو روز تعطیل آخر هفته را با ̎مارین̎ (پیت) در ویلای کنار دریای مادر او بگذراند ولی از بخت بد قلبش در آن‌جا درد می‌گیرد. ̎اریکا بَری̎ (کیتن)، مادر ̎مارین̎ ـ نمایش‌نامه‌نویسی موفق که از همسرش هم جدا شده ـ با اکراه می‌پذیرد چند روزی از او مواظبت کند تا ̎هَری̎ حالش بهبود یابد. اما وقتی تنها می‌شوند، ̎هری̎ در کمال شگفتی درمی‌یابد که به ̎اریکا̎ علاقه پیدا کرده است. و ̎اریکا̎ نیز با وجود سوءظن‌های اولیه‌اش نسبت به ̎هَری̎، به خود می‌آید و می‌بیند عشق را دوباره کشف کرده است. پیچیدگی‌های عاطفی وقتی پیش می‌آید که از آن طرف ̎جولیان مرسر̎ (ریوز)، دکتر سی‌ و خرده‌ای سالهٔ ̎هری̎ نیز از ̎اریکا̎ خوشش آمده و او را رها نمی‌کند. اما ̎هری̎ به‌محض آن‌که حالش خوب می‌شود به خانه‌اش برمی‌گردد و همان راه و روش سابق زندگی‌اش را در پیش می‌گیرد. با این همه وقتی ̎هری̎ متوجه می‌شود که احساسش نسبت به ̎اریکا̎، تغییراتی در زندگی‌اش پدید آورده، برای دوباره به‌دست آوردن دل ̎اریکا̎، باید تغییراتی اساسی در نگرش‌اش نسبت به مسائل عاطفی به وجود آورد...
● اسم این فیلم را می‌توان به سبک فیلم قبلی مایرز، چیزی که زنان می‌خواهند، ۲۰۰۰) چیزی که پا به سن گذاشته‌ها می‌خواهند گذاشت و البته فیلم معتقد است که آنان بیدار شدن احساس تعهد و تعلق واقعی و در یک کلمه عشقی تازه می‌خواهند. نیکلسن و کیتن زوجی هستند که افتخار پیوندشان به مایرز رسیده است. در نیمهٔ اول فیلم که در یک خانهٔ ساحلی آن‌چنانی می‌گذرد این‌دو بیش‌تر مشغول منکوب کردن یک‌دیگر با رفتار و اطوار و کلام هستند. ریوز هم در نقش پزشک نیکلسن و دل‌بستهٔ به کیتن ظاهر می‌شود و بازی دقیق و خوبی را نشان می‌دهد. شوخی‌هائی که مایرز امیدوار است به پای الگوهای دههٔ ۱۹۳۰‌اش برسند، کم‌ظرافت، مستقیم و گاه گستاخانه‌اند و نیکلسن با سربلندی تمام اجرایشان می‌کند. بالاخره دو قطب متضاد یک‌دیگر را جذب می‌کنند و فیلم به سوی چهار پایان‌بندی (!) متفاوت روانه می‌شود. این یک سرگرمی هالیوودی است که سعی شده ساده‌انگاری‌های مضمونی و حساب‌گری‌های حرفه‌ای‌اش پشت‌سر ستاره‌ها پنهان شود و برای کیتن ۷۵ ساله یک فصل معرکه ـ در حال تایپ کردن نمایش‌نامهٔ خود و در نوسان شدید بین خنده و گریه ـ کنار گذاشته است.