راه‌های جانبی - SIDEWAYS

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مایکل لندن
کارگردان : الکساندر پین
فیلمنامه‌نویس : جیم تیلر و پین، برمبنای رمانی نوشتهٔ رکس پیکت
فیلمبردار : فیدون پاپامایکل
آهنگساز(موسیقی متن) : رولف کنت
هنرپیشگان : پل جیاماتی، توماس هیدن چرچ، ویرجینیا مدسن، ساندرا اوه، مری لوئیز برک و میسی دوتی
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۳ دقیقه


̎مایلز̎ (جیاماتی) معلم میان‌سالی است که علاقهٔ زیادی به نوشیدن دارد. او از همسرش جدا شده ولی هم‌چنان او را دوست دارد. ̎مایلز̎ رمان ناموفقی به نام ̎روز پس از دیروز̎ نوشته و در زندگی خود مرتکب اشتباهاتی شده ولی این اشتباهات در درجهٔ نخست به خود او لطمه زده‌اند و نه هیچ‌کس دیگر. ̎مایلز̎، ̎جک̎ (چرچ) را از دوران دانشجوئی می‌شناسد و از همان زمان رابطهٔ بسیار صمیمانه‌ای با هم دارند. ̎جک̎ و ̎مایلز̎ ظاهراً تفاوت‌هائی با هم دارند ولی در واقع یک‌دیگر را تکمیل می‌کنند. ̎جک̎ و ̎مایلز̎ طی این سفر با دو زن، ̎مایا̎ (مدسن) و ̎استفانی̎ (اوه) آشنا می‌شوند. ̎جک̎ به ̎استفانی̎ وانمود می‌کند که دل‌باختهٔ او است. در همین حال، ̎مایلز̎ نیز مایل است تا رابطه‌ای جدی با ̎مایا̎ برقرار کند. ̎مایلز̎ از سال‌ها پیش ̎مایا̎ را می‌شناخته ولی هرگز جرأت نکرده احساس درونی‌اش را به او ابراز کند.
● فیلمی که یک لحظه را هم از دست نمی‌دهد. پین به‌قدری خوب ناامیدی و بحران دوران چهل سالگی‌ را به تصویر می‌کشد که آدم حیفش می‌آید از تماشای صحنهٔ امیدوارکنندهٔ آخر. راه‌های جانبی یکی از بهترین فیلم‌های ̎دو رفیق̎ است که بازیگرانش خوب برگزیده شده‌اند و به همین خاطر به نظر می‌رسد کارگردانش پیش از آغاز فیلم‌برداری نصف راه را به‌درستی پیموده است. جیاماتی، عشق بی‌تأکیدی به نقشش می‌بخشد و چرچ، برون‌گرائی سطحی است که می‌کوشد از جذابیت‌های مردانهٔ دوران میان‌سالی، در آخرین فرصت‌هائی که گیرش آمده، بهترین استفاده را ببرد. این یک رفاقت مردانهٔ شورانگیز است که با احساسات به درستی کنترل شده‌اش، طناب محکمی برای ارتباط بین تماشاگر و فیلم می‌شود. تاکستان‌ها در تابستان و ماشین قرمز کوچولوی کروکی جیاماتی، محمل مناسبی برای نمایش تغییر و تحول‌های روحی دو مرد هستند. بعضی از صحنه‌ها، مثل مهمانی چهار نفره در رستوران، نخستین هم‌نشینی جیاماتی و مدسن و هم‌چنین صحنه‌ای که جیاماتی با یک دسته گل، سراغ مادرش می‌رود تا از اتاق خواب او برای خرج سفر، پول کش برود؛ عالی برگزار شده‌اند. پیش شخصیت‌های داستانش را دوست دارد و در لحظه‌ لحظهٔ فیلم، با آنها و موفقیت‌های کم‌شمار و اشتباه‌های فراوانشان هم‌دلی و هم‌راهی می‌کند. این‌جا با دو تا آدم واقعی سر و کار داریم. طنز ملایم فیلم، ماجراهای داستان را به گرمی در آغوش می‌فشارد. راه‌های جانبی، به نوعی یادآور کلود سوته و ماجراهای مربوط به مردان میان‌سالش هم هست.