بیمار روانی - Psycho

سال تولید : ۱۹۶۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پارامونت
کارگردان : آلفرد هیچکاک
فیلمنامه‌نویس : جوزف استفانو، برمبنای رمانی نوشته رابرت بلاک.
فیلمبردار : جان ل. راسل جونیر.
آهنگساز(موسیقی متن) : برنارد هرمان.
هنرپیشگان : آنتونی پرکینز، جانت لی، ورا مایلز، جان گاوین، مارتین بالسام، جان مک‌اینتایر، لون تاتل، سایمن اوکلند، فرانک آلبرتسن و پاتریشا هیچکاک.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۰۹ دقیقه.


"ماریون کرین" (لی) به امید تسهیل کار ازدواجش با "سام لومیس" (گاوین) پول‌های کارفرمایش را می‌دزد و از شهر محل سکونتش خارج می‌شود و بین راه در "هتل بیتس" که جوانی به‌نام "نورمن" (پرکینز) اداره‌اش می‌کند، به استراحت می‌پردازد. "نورمن" به او می‌گوید که همراه مادر از لحاظ روانی نامتعادلش در خانه کنار هتل زندگی می‌کند. شب هنگام، "ماریون" که از کار خود پشیمان شده، پیش از خواب به حمام می‌رود و زیر دوش ـ ظاهراً به دست مادر "نورمن" ـ به قتل می‌رسد. "نورمن" آثار قتل را پاک می‌کندو جسد "ماریون" و اتوموبیلش را در باتلاق می‌اندازد. در ادامه، "سام" به همراه خواهر "ماریون" و اتوموبیلش را در باتلاق می‌اندازد. در ادامه "سام" به همراه خواهر "ماریون"، "لی‌لا" (مایلز) و یک بازرس بیمه به‌نام آربوگاست" (بالسام) به جست‌وجوی "ماریون" می‌آیند. "آربوگاست" که به "نورمن" مظنون شده، به قتل می‌رس. "لی‌لا" و "سام" در می‌یابند که مادر "نورمن" هشت سال پیش در گذشته، پس به هتل می‌روند. در درگیری نهائی با "نورمن" مشخص می‌شود که او انسانی دو شخصیتی، مبتلا به بیماری روانی و عامل تمام جنایت‌ها بوده است.
٭ هیچکاک این "هراس آورترین کمدی تاریخ سینما" را با هزینه‌ای اندک و کمابیش با امکانات تهیه یک فیلم تلویزیونی ساخت، یکی از موفق‌ترین آثار او بود. به‌راحتی می‌توان با نظر تروفو مبنی بر این‌که "فیلم خطاب به نسل جدیدی از تماشاگران سینما ساخته شده و در آن عوامل بسیار هست که هیچکاک تا آن زمان از آن‌ەا استفاده نکرده بود" موافقت کرد. تأثیر فیلم به‌عنوان حد فاصل سینمای کلاسیک و مدرن در اوایل دهه ۱۹۶۰، کمتر از بسیاری فیلم‌های مشهورتر دراین عرصه (هیروشیما عشق من، آلن‌رنه ـ ۱۹۵۹، از نفس افتاده، ژان لوک‌گدار ـ ۱۹۶۰ و...) نبود. فیلمی که قراردادهای داستان‌گوئی در سینما را دگرگون کرد و تأثیری انکار ناشدنی بر نسلی از فیلم‌سازان، از استیون اسپیلبرگ و مارتین اسکورسیزی گرفته تا تاب هوپر و پال بارتل و به‌ویژه برایان د پالما باقی گذاشت. در واقع هیچکاک انگلیسی نخستین فیلم ترسناک "آمریکائی" را عرضه کرده بود (این‌جا ماجراها، برخلاف اقتباس‌های کمپانی یونیورسال از آثار برام استوکر یا مری‌شلی، در آمریکای معاصر می‌گذشت). تسلط مثال‌زدنی هیچکاک در کنترل و هدایت احساسات تماشاگرانش، در این‌جا که او به گفته خودش چون ارگ آنان را می‌نوازد، نمودی بارزتر از سایر آثار او می‌یابد. دنباله‌ها: بیمار روانی ۲ (ریچارد فرانکلین، ۱۹۸۳)، بیمار روانی ۳ (آنتونی پرکینز، ۱۹۸۶)، بیمار روانی ۴: آغاز (میک گاریس، ۱۹۹۰) ـ تلویزیونی ـ و همچنین فیلم تلویزیونی مثل بیتس (ریچارد راتستاین، ۱۹۸۷). همچنین در سال ۱۹۹۸ به کارگردانی گوس وان سانت بازسازی می‌شود.