مامان را از قطار پرت کن - Throw Mama From The Train

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لاری برزنر
کارگردان : دانی دویتو
فیلمنامه‌نویس : استو سیلور
فیلمبردار : باری ساننفلد
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید نیومن
هنرپیشگان : دویتو، بیلی کریستال، کیم گریست، کیت مولگرو، برانفورد مارسالیس، راب راینر و آن رامزی.
نوع فیلم : رنگی، ۸۸ دقیقه.


«لاری دانر» (کریستال)، استاد خلاقیت نوشتاری، از وقتی همسر سابقش، «مارگارت» (مولگرو) نخستین رمان او را دزدیده و به‌نام خودش چاپ کرده - این رمان اکنون جزوپُرفروش‌هاست - از «ناتوانی در نوشتن» رنج می‌برد. «اوئن لیفت» (دِویتو)، یکی از شاگردان «لاری»، که قصد نوشتن یک کتاب جنائی را دارد، با مادرِ پیر، مستبد و غیر قابل تحملش (رامزی) زندگی می‌کند. «لاری» به «اوئن» پیشنهاد می‌کند برای نوشتن، بهتر است یکی از فیلم‌های «آلفرد هیچکاک» را ببیند و «اوئن» فیلم «بیگانگان در قطار» را انتخاب می‌کند و در اینجا فکر می‌کند «لاری» با این پیشنهاد، از او خواسته تا «مارگارت» را بکشد و در عوض «لاری» نیز مادر او را بکشد. پس «اوئن» عازم هاوائی، محل زندگی «ماگارت»، می‌شود و او را از عرشه یک کشتی به پائین می‌اندازد. «مارگارت» گم می‌شود و پلیس به «لاری» که شب را به تنهائی گذرانده و شاهدی هم ندارد، مظنون می‌شود. «لاری» نزد «اوئن» مخفی می‌شود و در اینجا «اوئن»، جریان «معامله» را برای او توضیح می‌دهد. در حالی که پلیس در تعقیب آنان است، «لاری»، «اوئن» و مادرش سوار قطاری به مقصد مکزیک می‌شوند. سرانجام «لاری» تصمیم می‌گیرد مادر «اوئن» را از قطار به بیرون پرت کند. اما «اوئن» نظرش عوض می‌شود. مادرش را نجات می‌دهد و در عوض «لاری» از قطار پرت می‌شود. «لاری» در بیمارستان می‌فهمد که «مارگارت» بدون دخالت «اوئن» از عرشه پرت شده و بعدتر یک ماهی‌گیر نجاتش داده است. حالا ناتوانی در نوشتن «لاری» نیز درمان می‌شود و او شروع به نوشتن کتابی درباره ماجراهایش با «اوئن» و مادرش می‌کند. کمی بعد «اوئن» از مکزیک برمی‌گردد - مادرش در اثر مرگ طبیعی مرده است - و اعلام می‌کند او نیز کتابی درباره ماجراهای‌شان نوشته و فروخته است. «لاری» سعی می‌کند «اوئن» را خفه کند اما می‌فهمد که او کتابی برای کودکان نوشته که در آن هیچ اشاره‌ای به قتل نشده است. به‌زودی کتاب «لاری» به‌نام «مامان را از قطار پرت‌ کن»، جزو پرفروش‌ها می‌شود.
* نخسه کمدی بیگانگان در قطارِ آلفرد هیچکاک (1951) با کارگردانی و بازی خوب دویتو، ایفای نقش عالی رامزی در نقش مادر او (چیزی شبیه به مادربزرگ سنگ‌دل «ارندیرا» در داستان گابریل گارسیا مارکز) و فیلم‌برداری درخشان ساننفلد (کارگردان سال‌های بعد)، به اثری مفرح، دیدنی و چه‌بسا ماندنی تبدیل شده است. شوخی‌های کلامی فیلم را که سیلور نوشته، به حد کفایت شیرین و خنده‌درا است و بازی درونی‌تر کریستال (نسبت به دویتو) در نقش نویسنده‌ای سرخورده تماشائی است.