پیوند سینوس: مقایسه ماده قابل جذب بیوگلاس با محافظت غشای قابل جذب کلاژن و بدون آن

● مقدمه:
یکی از معضلات علم ایمپلنتولوژی دندانی، پایین آمدن کف سینوس ماگزیلا است. حجیم شدن سینوس ماگزیلا از کاشت ایمپلنت دندانی در ناحیه خلفی ماگزیلا جلوگیری می کند. برای بالا بردن کف سینوس و فراهم آوردن ارتفاع مناسب به منظور کاشت ایمپلنت از منابع مختلف استخوانی استفاده می گردد که خود یک ترومای اضافی به بار آورده، در بعضی مواقع حجم کافی استخوان را به دست نمی دهد.
● روش کار:
دوازده خرگوش از نژاد نیوزیلند سفید مورد بررسی قرار گرفتند: جراحی در دو گروه ۱ و ۲ که در هر گروه ۶ خرگوش قرار داشت انجام گردید. در گروه ۱ مقایسه پودر استخوان مصنوعی بیوگلاس با کنترل و در گروه ۲ مقایسه پودر استخوان مصنوعی بیوگلاس محافظت شده با ممبران کلاژن با کنترل انجام گردید.
● نتایج:
در گروه کنترل، ترمیم استخوان سینوس ماگزیلا مشاهده نگردید. در گروه درمان ۱ و ۲ به طور واضح مشهود است که گر چه این ماده استخوان مصنوعی به عنوان یک ماده قابل جذب طبقه بندی شده، اما پس از چهار ماه در خرگوش این ماده به طور کامل جذب نشده است. زمانی که فقط از بیوگلاس استفاده شد (گروه ۱) متوسط تماس ایمپلنت مجازی در ناحیه پیوند ۳۳.۲۵۸ درصد است و زمانی که از بیوگلاس و ممبران (گروه ۲) استفاده گردید متوسط آن ۳۲.۷۷۵ درصد بود که در هر دو گروه، درمان اختلاف بین روش درمان و کنترل معنادار بود اما اختلاف معناداری بین دو گروه درمان (۱ و ۲) مشاهده نگردید.
● نتیجه گیری:
سینوس خرگوش گر چه کوچک است اما یک نمونه مطالعاتی مناسب و ارزان است. بیوگلاس به آرامی جذب می شود و با به وجود آوردن ترک هایی بر روی آن، عروق و سپس استخوان در آن تشکیل می گردد، اما باقیمانده پودر در تمام موارد و به میزان زیاد مشاهده می گردد.
استفاده از ممبران قابل جذب در بالا بردن کیفیت ترمیم استخوان نقش بسزایی ندارد و فقط کیفیت دیواره استخوانی قدامی- لاترال مطلوبتر ترمیم می یابد.

شهرام نامجوی نیک
رضا زنگنه
سیدطه موسوی
علی ابدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی