بافت نگهدارنده دندان چیست ؟

دندانها در حفره های استخوانی مخصوص قرار گرفته اند که به استخوان آلوئل معروفند که آنها نیز از استخوانهای فکین منشعب شده اند . الیافی بنام لیگامانهای پریودنتال دندان را به استخوان آلوئل متصل می کند . یک سر این الیاف به سمان دندان ( یا لایه پوشش سطح ریشه دندان ) و سر دیگر ان به استخوان آلوئل اتصال دارد . لثه روی استخوان را میپوشاند و در حالت عادی به استخوان و سمان دندان می چسبد . به مجموعه این واحد ساختمانی متشکل از لثه - استخوان آلوئل الیاف ارتباط دهنده و بالاخره سمان دندان بافت نگهدارنده دندان می گویند . وظیفه بافت نگهدارنده دندان نگهداری و استقرار دندان در حفره استخوانی است . این بافت مستقل از دندان عمل می کند . بطوریکه ممکن است دندانی کاملاً سالم باشد اما در اثر بیماری بافتهای نگهدارنده لق شود و دیگر قابل استفاده نباشد ، پس سلامتی بافتهای نگهدارنده دندان به اندازه خود دندان مهم است ، بنابراین دندان خوب و سالم بدون بافت نگهدارنده سالم ارزش ندارد .
چگونه به وجود بیماری لثه پی ببریم ؟
رنگ لثه سالم صورتی روشن و جنس آن نسبتاً سخت است . به آسانی خونریزی نمی کند و بجز ۱ تا ۳ میلی متر آن که در طوق دندان و آزاد و غیر چسبنده میباشد بقیه به دندان و استخوان زیرین چسبیده است . در مراحل اولیه فقط لثه ها مریض می شوند و علائم التهاب را از خود نشان می دهند . بمروز زمان بیماری به انساج عمیق تر نیز سرایت می کند و در نتیجه یک یا چند علامت ازعلائم زیر به ظهور می رسند :
۱ - تغییر رنگ لثه از صورتی به قرمز
۲ - خونریزی از لثه و بوی بد دهان
۳ - تحلیل رفتن لثه و ایجاد فاصله بین لثه و دندان که به پاکت پریودنتال معروف است .
۴ - لق شدن دندانها و ترشح چرک و پیدایش آبسه های چرکی و حرکت دندانها از جای خود .
از آنجا که بیماریهای لثه ( بجز در مرحله پیدایش آبسه ) غالباً بدون درد میباشد ، باعث می شود که بیمار درصدد معالجه برنیاید و درنتیجه مجبور میشود دندان سالم خود را در اثر بیماری لثه از دست بدهد .
پلاک میکروبی
علت اصلی و شروع کننده بیماریهای لثه و بافتهای نگهدارنده دندان پلاک میکروبی یا یک مجموعه بیرنگ ، چسبنده و غیرقابل رؤیت است که از تجمع میکروبهای موجود در حفره دهان بوجود میاید . میکروبها بر روی لایه های چسبنده ای که از براق دهان ترشح می شود جمع می شوند و پلاک را می سازند که بر روی سطوح مختلف دندانها مانند طوق دندان فواصل بین دندانی و شیارهای سطح جونده دندانها تشکیل می گردند ، چنانچه حداقل ۲ بار در ۲۴ ساعت این مجموعه چسبنده میکروبی را از سطوح مختلف دندان خارج کنیم فرصت فعل انفعالات بیماری زا که منجر به تخریب نسوج میشوند به آن داده نخواهد شد . در صورت تمیز نکردن این پلاکهای میکروبی ، همراه با مواد معدنی موجود در بزاق به رسوبات سنگی سختی تبدیل می شوند که دیگر تمیز کردن آن با مسواک امکان پذیر نیست و به آن جرم دندان می گویند . در این حال با جرم گیری دقیق میتوان دندانها را تمیز و از آسیب بیشتر به لثه ها جلوگیری کرد . عوامل دیگری مانند وراثت ، کاهش مقاومت بدن و کاهش سیستم دفاعی دهان و لثه ، دوران بارداری و بعضی از بیماریها مانند بیماری قند ، کمبود ویتامین ها و سوء تغذیه می توانند به اثرات بیماری زائی پلاک میکروبی کمک کنند.فشارهای عصبی ، ضربات ناهماهنگ دندانها به یکدیگر و پاره ای عادات دهانی نظیر دندان قروچه و غیره می توانند از عوامل تشدید کننده بیماریهای لثه باشند . باید متذکر شد هر عاملی که موجبات تجمع بیشتر پلاک میکروبی را بر روی دندانها فراهم سازد مانند نوع مواد غذائی و پرکردگیهای ناصحیح دندانی ، نقش مؤثری در بیماریهای انساج نگهدارنده دندان بعهده خواهد داشت .

منبع : واحد مرکزی خبر