«جودی مورای» مادر ستاره پرور تنیس جزیره

شروع تمرینات ورزشی و آموزش در هر رشته ورزشی در سنین کودکی باعث می شود تا در سال های اولیه جوانی مشخص شود ستاره های احتمالی آن ورزش چه کسانی هستند. تنیس هم از این قاعده مستثنا نیست.
همانطور که علاقه مندان به فوتبال از دوران کودکی در کوچه پس کوچه های شهرشان پا به توپ می شوند، دختران و پسران علاقه مند به راکت و توپ هم از همان کودکی تعلیم می بینند تا روزی تبدیل به تنیسورهای قهاری شوند.
اما مربیگری دختران کم سن و سال انگلیسی باید برای خود هیجان خاصی داشته باشد، این دختر بچه های ۹-۸ ساله رویای بازی در ویمبلدون باشکوه و قهرمانی در این سرزمین را در سر می پرورانند و گاهی شب ها خواب قهرمانی می بینند. این روزها شاراپووا، جاستین هنن، و آنا ایوانوویچ شدن آرزوی این تنیسورهای کوچک است.
اما در میان پسرها هم شرایط تا حد زیادی مشابه است. فرقش این است که آنها می خواهند راجر فدرر، رافانادال و اندی مورای شوند.
دغدغه بسیاری از والدین انگلیسی که آرزوی ستاره شدن فرزندان شان را دارند انتخاب مربی خوب و با تجربه برای کودکان شان است.
اما چقدر ماجرا هیجان انگیز می شود اگر یکی از این والدین خود مربی باشند و فرزندشان تحت نظر آنها تعلیم ببیند. چیزی که البته در همه رشته های ورزشی نمونه های خوبی داشته که البته بارزترین شان در فوتبال به چشم می آید.
چزاره مالدینی پدر پائولو مالدینی، یوهان کرویف پدر یوردی کرویف در فوتبال، آندره آغاسی و پدرش در تنیس و ...
اما در جزیره خانواده «مورای» حرف اول را می زنند، «جودی مورای» مادر اندی یکی از مربیان صاحب نام تنیس در انگلیس است که دختران و پسران جوان زیادی را تعلیم داده. مورای مادر معتقد است بهترین نسل تنیسورهای انگلیسی در راه هستند و خیلی زود ستاره های زیادی به دنیای تنیس معرفی می شوند.
جودی مورای که هدایت و تعلیم دو تن از موفق ترین تنیسورهای انگلیسی را به عهده داشته اگرچه کاملاً با شرایط ستاره پروری آشنا است اما عقیده دارد حمایت و تربیت این نوجوانان و جوانان که در آستانه ستاره شدن و بالا رفتن از پله های ترقی هستند کار بسیار دشواری است.
جودی درباره شرایط دو پسرش در سال های نوجوانی می گوید؛ «اندی تا ۱۴ سالگی زیاد فوتبال بازی می کرد و جیمی هم به گلف می پرداخت. من به شدت مایل بودم آنها در شاخه های دیگر ورزشی هم به طور موازی آموزش ببینند و مهارت کسب کنند.»
جودی مورای در ادامه صحبت هایش گفت؛ «البته اگر بخواهید در یک رشته خاص مثلاً تنیس حرفه یی کار کنید، پس از مدتی باید کاملاً روی تنیس متمرکز شوید، برای دختران جوان باید این اتفاق زودتر بیفتد، اما معتقدم که خیلی خوب است این کودکان و نوجوانان در سایر رشته های ورزشی هم تجربه پیدا کنند و از آن لذت ببرند.» جودی هفته گذشته هم در جشن آکادمی روزنامه نگاران ورزشی شرکت کرد و به عنوان یکی از مربیان ورزشی برجسته و تاثیرگذار در کنار انزو کالزاگه (پدر جو) و آنتونی همیلتون (پدر لوئیس) انتخاب شد.
اما چطور یک زن می تواند در پشت صحنه یک رشته ورزشی حرفه یی در جایی مثل انگلیس و اسکاتلند در سطح کاملاً حرفه یی فعالیت کند؟ مربی یی که در این عرصه ستاره یی مانند اندی مورای را هم به دنیای تنیس معرفی کرده است؛ «خب واضح است که استعداد، حرف اول را در هر ورزشی و مخصوصاً تنیس می زند، اندی هم به جز اینکه پسر خودم بود، استعداد کافی داشت. در فوتبال هم بازیکنی سرعتی بود و این نکته که در تنیس هوش بازی خوانی دارد، واقعاً در مورد اندی حائز اهمیت است. جیمی هم قدرت هر دو دستش در سرویس زدن واقعاً خوب است.»
به عنوان یک مربی حرفه یی تنیس، جودی مورای بهترین سن را برای شروع آموزش تنیس در سنین بین ۸ تا ۱۲ سالگی می داند؛«سال های کلیدی پیشرفت در تنیس و آموزش پایه یی در این ورزش اوایل ۸ تا قبل از ۱۵ سالگی است. در این سنین هنوز فرم فیزیک بدن کودک به طور کامل شکل نگرفته، تمرینات پا و عضله های دست برای توانمند شدن در تنیس با استفاده از قدرت عکس العمل بالا دو عنصر مهم هستند که یک تنیسور باید آن را داشته باشد. اگر شما بتوانید این مهارت را درست یاد بگیرید در سنین نوجوانی سریع پیشرفت می کنید و به عنوان یک بازیکن سرعتی راحت تر حرفه یی می شوید.
مربیان روس ها تمام تجربه و انرژی خود را روی سنین ۸ تا ۱۲ سالگی کودکان تنیسور صرف می کنند و فکر می کنم بهترین کار هم همین است و ما هم باید به همین شیوه عمل کنیم. تشخیص و شناسایی بچه های مستعد که پتانسیل این کار را داشته باشند خیلی ساده است و می توانید با تماشای تمرینات آنها راحت این کار را بکنید، اما پیشرفت و تعلیم و آموزش صحیح کار دشواری است و باید نسبت به آن دقت و وسواس خاصی داشت.
جودی مورای در حال حاضر در آکادمی تنیس لاون اسکاتلند به عنوان مربی حرفه یی مشغول به فعالیت است و امیدوار است تا بتواند اندی ها و جیمی های دیگری از بریتانیا به دنیای تنیس معرفی کند.
رویای او تاسیس یک آکادمی برای خودش است، جایی که بتواند هر روز با دختران و پسران نوجوان تمرین کند، به آنها آموزش دهد و از آنها تنیسورهای حرفه یی بسازد.
این هدف کاملاً با شرایط کار به عنوان مربی ملی در اسکاتلند متفاوت است و به گفته خودش برای رسیدن به چنین روزی روز شماری می کند؛ «خیلی کارها انجام داده ام و البته هنوز راه زیادی باقی مانده، از بررسی تورنمنت های مختلف و برنامه ریزی درباره آن تا حرف زدن با بچه ها درباره شیوه غذا خوردن شان. مایلم تا هر چیزی به طور اصولی انجام شود و فکر می کنم می توانم این کار را انجام دهم، آنچه که می خواهم به والدین بگویم این است؛ منتظر نباشید که مردم به شما بگویند، چه کار باید انجام بدهید، هنگامی که بعضی نسبت به انجام کارها مایوس می شوند یا آن را سخت می گیرند، دلم می خواهد با انجام دادن آن نشان بدهم که هیچ کاری سخت نیست و فقط نیاز به پشتکار، دقت و تجربه دارد.»

نهال پاکدل
منبع؛ دیلی میل

منبع : روزنامه اعتماد