ضیافت عروسی - THE WEDDING BANQUET

سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : تایوان
محصول : تد هوپ، جیمز شیموس و آنگ ‌لی
کارگردان : لی
فیلمنامه‌نویس : نیل پنگ، شیموس و لی
فیلمبردار : جونگ لین
آهنگساز(موسیقی متن) : میدر
هنرپیشگان : وینستن چائو، مای چین، میچل لیختن‌اشتاین، سیهونگ لونگ، پل چن، مایکل گاستن، جفری هوارد و پین تین
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۱ دقیقه


ـ ̎گائو وای تونگ̎ (چائو)، یک مدیر معاملات املاکی همجنس دوست تبعهٔ امریکاست که همراه ̎سایمن̎ (لیختن‌اشتاین)، دوست فیزیوتراپیستش در خانه‌ای بزرگ زندگی می‌کنند. ̎وای تونگ̎ از سوی پدر و مادر مسنش تحت فشار است که هرچه زودتر ازدواج کند. به توصیهٔ ̎سایمن̎، ̎وای تونگ̎ به ̎وای وای̎ (چین) ـ دانشجوی هنر اهل شانگ‌های که به دنبال کارت سبز است ـ پیشنهاد یک ازدواج مصلحتی را می‌دهد. اما وقتی ̎وای تونگ̎ خبردار می‌شود که پدر و مادرش خیال دارند در مراسم عروسی شرکت کنند، وحشت می‌کند. ̎سایمن̎ قبول می‌کند که نقش صاحب‌خانهٔ ̎وای تونگ̎ را بازی کند و به اتاق جداگانه‌ای در زیرزمین ـ که قرار بوده در اختیار ̎وای وای̎ بگذارند ـ اسباب‌کشی می‌کند. از طرف دیگر آقا و خانم ̎ گائو̎ از مراسمی که ̎وای تونگ̎ در شهرداری تدارک دیده، بدشان می‌آید. اما ملاقات اتفاقی ̎اولد چن̎ صاحب رستوران (تین) همه چیز را تغییر می‌دهد: یک ضیافت عروسی رسمی تدارک دیده می‌شود. پس از مدت کوتاهی، در حالیکه ̎سایمن̎ در زیرزمین ماندگار شده و ̎ آقا و خانم گائو̎ هم هنوز مهمان ̎وای تونگ‌اند̎، ̎وای وای̎ اعلام می‌کند که بچه‌دار است. همان شب ̎ آقای گائو̎ سکتهٔ خفیفی می‌کند و در بیمارستان بستری می‌شود. در بیمارستان ̎وای تونگ̎ واقعیت را به مادرش می‌گوید و مادرش هم قول می‌دهد تا حرفی در این زمینه به پدرش نزند. آنان تصمیم می‌گیرند که به هر حال بچه را نگه دارند. ̎وای تونگ̎ که پدر و مادرش را تا فرودگاه بدرقه کرده، آلبوم عکس‌های عروسی را به آنان هدیه می‌کند و در حالیکه ̎سایمن̎ و ̎وای وای̎ کنارش ایستاده‌اند، به پدر و مادرش نگاه می‌کند که شهر را ترک می‌کنند.
ـ نخستین تلاش‌های لی برای فرار از قواعد بازی سینمای زادگاه. در واقع این بخش فیلمی است که لی به طور گسترده از عوامل غیر بومی در موارد فنی بهره می‌برد و فیلم را همراه آنان می‌نویسد و تهیه می‌کند. در واقع او با این کار این اجازه را به خودش می‌دهد که تابلوهای اطرافش را به راحتی زیر پا بگذارد و با موضوعی شوخی کند که در جامعهٔ بسته آن سال‌های تایوان به نوعی خط قرمز به شمار می‌آمد. ضیافت عروسی پر از شوخی‌های جذاب و بامزه از مردمی است که کمتر این‌گونه بی‌پرده با آنان مواجه شده‌ایم. لی پس از این فیلم بخور بنوش مزد زن (۱۹۹۴) را می‌سازد و پس از آن جلای وطن می‌کند. این راه آشنای چند سینماگر مطرح آسیائی دیگر هم هست. فیلمسازانی مقل میرا ناییر و شکهار کاپور که اول از روی خط قرمزهای وطن گذشتند و بعد دورتر از کشور خودشان، فیلمسازی در مقیاس بین‌المللی را تجربه کردند.