آقای میرفطروس حالا چرا؟

صدای آمریکا در سالگرد انقلاب از قول شما گفت: انقلاب ایران بی‌ربط‌ترین حادثه‌ی تاریخ ایران بود. در وحله‌ی اول باید عرض کنم که ابراز و تغییر عقیده از نظر من نه تنها ایرادی ندارد، بلکه شرط اول دموکراسی است. به قول ولتر فیلسوف و نظریه‌پرداز انقلاب فرانسه: من با تو مخالفم اما حاضرم جان خود را بدهم تا تو عقیده‌ات را بگویی. ولی برای من این سئوال مطرح است؛ چطور نویسنده‌ای که قبل از انقلاب از قلمش بوی خون و باروت می‌آمد ناگهان صد و هشتاد درجه چرخیده و به راه راست می‌آید؟
یک ضرب‌المثل ایرانی می‌گوید: نه به آن شوری شور نه به این بی‌نمکی!! حداقل کسی که الفبای فلسفه‌ی علمی را بداند و آشنایی ساده‌ای هم با تاریخ داشته باشد می‌داند که در همیشه به روی یک پاشنه نخواهد چرخید و نبش قبر تاریخ هم تا امروز درد کسی را دوا نکرده.
آقای میرفطروس، شما که با عرض معذرت عددی نیستید، تا آن‌جا که حافظه‌ی من یاری می‌کند؛ عقب‌گرد توابان چه کوچک و یا بزرگ سیر تاریخ را تغییر نداده. گورباچف و عالیجناب پوتین حاکم مادام‌العمر روسیه توبه کرده و به راه راست می‌آیند، دیگر تکلیف حضرتعالی روشن است!
در مراسم نبش قبر و اعاده‌ی حیثیت از تزارها که با حضور مقامات بلند پایه‌ی کلیسای اورتدکس صورت گرفت «یلتسین» کسی که گوشت و پوست و خون او متعلق به حزب است مست ولایعقل با کراوات سیاه حضور یافته بود! مجسمه‌ی لنین را هم از بسیاری شهرهای اتحاد شوروی سابق برداشتند، اما برای مردم نه تنها نان و آبی نشد، بلکه آن‌چه را هم داشتند از دست دادند.
آقای میرفطروس، تا آن‌جا که یاد دارم تخصص شما تاریخ است، حتا اگر مانند سابق هم برداشتی مارکسیستی از تاریخ نداشته باشید به جرات می‌توان گفت که چرخ تاریخ به عقب برنمی‌گردد، اگر هم برگردد، اسباب تاسف و مسخره است. حداقل به سرکار خانم فرح پهلوی و رضا پهلوی دوستان جدید خود بفرمایید، شوهر و پدر تاجدار شما تمام نهادهای دموکراتیک را در مملکت تعطیل فرمودند و با تحمیل و رواج انواع فرهنگ‌های ارتجاعی مردم را در حداقل شعور سیاسی و اجتماعی نگهداشتند. این رجال سلطنت طلب، از امرای لشکری و کشوری تا بقیه، همه مسابقه‌ی تملق و فرصت‌طلبی و دزدی گذاشته بودند. دست و پای اعلحضرت، شهبانو و ولیعهد را می‌بوسیدند که: خاطر مبارک آسوده باشد، مملکت امن و امان است!
نه آقای میرفطروس اگر انقلاب هم نمی‌شد، ما به دروازه‌های تمدن بزرگ نمی‌رسیدیم. تمام دیکتاتورها و جوجه دیکتاتورها در باغ سبز را به توده‌ی مردم نشان می‌دهند و آن‌ها را پی نخود سیاه می‌فرستند.
این امرای لشکری و کشوری سابق، شهبانو و شاهزاده رضا پهلوی و سایر سلطنت‌طلبان در آرزوی حمله‌ی آمریکا به ایران و بازگشت به قدرت هستند. خدمت این آقایان که اکنون در خارج کشور راننده‌ی تاکسی و دلال و یا کارمند و کارگر سوپر و خشکشویی شده‌اند باید عرض کنم: نمونه‌ی دموکراسی وارداتی ارباب شما آمریکا را در عراق و افغانستان دیدیم، فکر نمی‌کنم ملت ایران چنین دموکراسی را بخواهند.
آمریکا به مردم خود رحم نمی‌کند چه باشد سایر دنیا! طبق آمار رسمی تعداد کشته‌های سربازان آمریکایی به ۴۰۰۰ نفر از آغاز جنگ تا کنون رسیده، اما همه می‌دانند که آمار رسمی، آمار واقعی نیست. گرانما چاپ کوبا آن را ۱۰۰۰۰ نفر می‌داند که معلولان جسمی و روانی، مفقودان و فراریان جنگ به حساب نیامده.
یک مورخ آمریکایی معتقد است که حافظه‌ی تاریخی مردم آمریکا ضعیف است وگرنه بعد از تجربه‌ی تلخ ویتنام به عراق و افغانستان نمی‌آمدند.
آقای میرفطروس، به شهبانو و شاهزاده بفرمایید؛ ذات مقدس شاهانه تملق‌ها و سخنرانی‌های گنده لات کودتا شعبان بی‌مخ را به نصایح دکتر محمد مصدق نخست وزیر قانونی کشور ترجیح می‌دادند، به همین دلیل بود که گور به گور شدند.
ملاحظه بفرمایید آقای میرفطروس، این آمریکایی که شما سلطنت‌طلبان به آن امید بسته‌اید، دنیا را به مرگ و آتش کشیده، اما همچنان ادعای رهبری جامعه‌ی جهانی را هم دارد و شما هم سر پیری، بعد از عمری قلم زدن و عرق ریختن و کسب آبرو نزد اهل کتاب و اندیشه، چشم امید به او دوخته‌اید؟
راستی آقای میرفطروس، حالا چرا؟!

منوچهر بصیر

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه