خسارات جنبی - COLLATERAL DAMAGE

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : دیوید فاستر و استیون روتر
کارگردان : اندرو دیویس
فیلمنامه‌نویس : پیتر گریفیتس و دیوید گریفیتس، برمبنای داستانی نوشتهٔ رانلد روس، پیتر گریفیتس و دیوید گریفیتس
فیلمبردار : آدام گرین‌برگ
آهنگساز(موسیقی متن) : گریم رول
هنرپیشگان : آرنولد شوارتسنگر، الیاس کوتئاس، کلیف کورتیس، جان تورتورو، فرانچسکا نری و جان لگیزامو
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۸ دقیقه


̎گوردی بروئر̎ (شوارتسنگر) آتش‌نشانی لس‌آنجلسی است که تا پیش از کشته شدن همسر و پسرش در بمب‌گذاری مقابل دفتر نمایندگی کلمبیا، زندگی خوبی داشته است. وقتی ̎برانت̎ (کوتئاس) مأمور FBI را مأمور پی‌گیری پرونده می‌کنند، ̎گوردی̎ امیدوار می‌شود که عدالت دربارهٔ خانواده‌اش اجرا خواهد شد ـ یعنی به عبارت دیگر، ̎گرگ̎ (کورتیس) رهبر تروریست‌های مسبب بمب‌گذاری، دستگیر و محکوم خواهد شد. اما هنگامی‌که ̎گوردی̎ متوجه می‌شود پرونده پیش‌رفتی ندارد، خودش به دنبال آن مرد و گروهش می‌گردد و سپس عازم کلمبیا می‌شود تا به سبک خودش، از آنان انتقام بگیرد. او در کلمبیا، با آدم‌های مختلفی آشنا می‌شود، از جمله: ̎جان آرمسترانگ̎ کانادائی (تورتورو)؛ ̎فلیکس̎ (لگیزامو) تولیدکنندهٔ کوکائین؛ و ̎سلنا̎ (نری) که معلوم می‌شود همسر ̎گرگ̎ است. ̎گوردی̎ به تعقیب و جست‌وجوی خود ادامه می‌دهد، اما باید مواظب باشد تا لو نرود، اسیر یا کشته نشود و جلوی رهبر تروریست‌ها را پیش از آن‌که عده‌ای آدم بی‌گناه دیگر را بکشد، بگیرد.
● این درام اکشن دربارهٔ یک مأمور آتش‌نشانی که می‌خواهد انتقام قتل زن و بچه‌اش را که در یک بمب‌گذاری تروریستی تلف شده‌اند، بگیرد، جزو مهم‌ترین فیلم‌هائی بود که پس از حوادث تروریستی یازده سپتامبر، پخشش به تعویق افتاد. بی‌شک سازندگانش آرزو داشتند فیلم کاش زودتر اکران می‌گرفت تا لااقل این‌قدر مضحک و پوچ جلوه نکند. چون در دنیای واقعی امروز، سرهم‌بندی‌های احمقانه و داستان‌بافی‌های نامحتمل و خنده‌دارش، دقیقاً آن را به نمونهٔ بارز نگرش بچگانهٔ فانتزی‌های یک سوپراستار هالیوودی تبدیل کرده است. اگر از این فیلم استقبال نشد به خاطر آن نبود که یازده سپتامبر را یاد مردم می‌آورد، به این دلیل بود که وقایع اخیر در دنیا، پتهٔ دروغ‌پردازی‌‌های آن را روی آب می‌ریزد و خود فیلم را یکی از خسارات جنبی و اتفاقی حملات تروریستی جلوه می‌دهد. حالا شاید دیوید و پیتر گریفیتس، فیلم‌نامه‌شان را در دوازده‌ سالگی و به‌عنوان یک عملیات واقع‌گرائی نوشته باشند، ولی با وضعیتی که دنیا در حال حاضر پیدا کرده، این فیلم خجالت‌آور و از آن فراتر، توهین‌آمیز است.