سکوتم از رضایت نیست

● ترس، برادر مرگ
ترس از اجتماع با علائم و نشانه‌های جسمی و عاطفی بروز می‌كند. علائم و نشانه‌های عاطفی و روحی شامل این موارد است:
۱) ترس شدید از موقعیت‌هایی كه در آن افراد غریبه و ناآشنا وجود دارند.
۲) ترس از حضور در مكان‌هایی كه حس می‌شود فرد مورد قضاوت قرار می‌گیرد.
۳) اضطراب از اینكه ممكن است سایرین به فرد بخندند و یا او را ناراحت كنند.
۴) ترس از اینكه سایرین علائم جسمی اضطراب را در فرد متوجه شوند.
۵) اضطرابی شدید در حدی كه زندگی روزمره،‌كار، مدرسه و سایر فعالیت‌های فرد را كاملا فلج كند.علائم و نشانه‌های جسمی شامل این موارد است:برافروختگی، تعریق شدید، لرزش، تهوع، درد شكم ، بروز مشكل در صحبت كردن، احساس گرفتگی عضلات، گیجی، تپش قلب، اسهال؛ به عبارتی فرد مبتلا در اجتماع حضور پیدا نمی‌كند تا به چنین علائمی مبتلا نشود.
● هر مشكلی علتی دارد
معمولا ترس از اجتماع در اواسط نوجوانی شروع می‌شود، البته امكان بروز آن در كودكی هم وجود دارد. بندرت ممكن است شروع این اختلال در بزرگسالی باشد. این مشكل هم مثل بسیاری مشكلات دیگر در اثر تلفیقی از علل محیطی و ژنتیكی بوجود می‌آید.
▪ ژن‌ها:
بعضی ژن‌ها ممكن است در بروز اضطراب و ترس نقش داشته باشند كه البته ژن دقیق مسئول ایجاد این اختلال هنوز مشخص نشده است. ضمنا ترس از اجتماع ریشه وراثتی هم دارد یعنی معمولا در خانواده و یا فامیل چندین نفر به این مشكل مبتلا هستند.
▪ ‌علل بیوشیمیایی:
محققان بر این باورند كه مواد شیمیایی طبیعی موجود در بدن ممكن است در ترس از اجتماع نقش‌ داشته باشند مثلا عدم تعادل ماده‌ای در مغز بنام سروتونین ، یك عامل محسوب می‌شود چون در تنظیم خلق و عواطف نقش دارد.
▪ پاسخ به ترس:
بعضی دانشمندان معتقدند كه ساختاری در مغز كه آمیگدال نام دارد در كنترل پاسخ به ترس نقش ایفا می‌كند. در افرادی كه این قسمت مغز فعالیت بیش از حد دارد پاسخ به ترس بسیار شدیدتر است و باعث اضطراب آنها در شرایط اجتماعی می‌شود.
● كمك نمی‌خواهید؟
شرم و یا حالت نگرانی مختصر در موقعیت‌های جدید اجتماعی طبیعی است و ترس از اجتماع محسوب نمی‌شود، اما اگر حس كردید این اضطراب زندگی شما را سیاه كرده، باید درمان شوید. به هر حال این هم مشكلی است كه بوجود آمده و باید برطرف شود، در غیر این‌صورت بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی را از دست می‌دهید و روزبه‌روز منزوی‌تر خواهید شد. حالاتی متداول در زندگی روزمره وجود دارد كه اگر تحمل آن برایتان سخت است و در این شرایط دچار اضطراب می‌شوید حتما باید به روانپزشك مراجعه كنید، نمی‌توانید از اتاق استراحت عمومی در محل كار و یا تلفن‌ عمومی استفاده كنید، نمی‌توانید كالایی را كه مشكل دارد به مغازه پس بدهید، اصلا با غریبه‌ها ارتباط برقرار نمی‌كنید، نمی‌توانید در حضور دیگران چیزی بنویسید، به هیچ‌وجه تماس چشمی برقرار نمی‌كنید، نمی‌توانید در اتاقی وارد شوید كه قبل از شما افرادی در آن نشسته‌اند، قادر نیستند در رستوران غذا سفارش دهید، دوست ندارید شما را به افراد غریبه معرفی كنند، هیچ وقت شروع كننده صحبت و مكالمه نیستید.
● درمان پذیر است، نگران نباشید
خوشبختانه این مشكل را می‌توان درمان كرد. البته هر چه زودتر برای درمان اقدام شود بهتر است. معمولا دو روش درمانی وجود دارد كه بسیار موثر است، یكی دارودرمانی است كه معمولا از ضدافسردگی‌ها استفاده می‌شود اما ممكن است از داروهای ضداضطراب و داروهایی موسوم به بتابلوكرها هم استفاده شود تا علائم فیزیكی مثل تپش قلب، فشارخون بالا و لرزش برطرف شود. دیگری روان‌درمانی است كه از روش رفتار درمانی شناختی استفاده می‌شود كه بسیار هم موثر عمل می‌كند. در این روش اساس كار تفكرات خود شماست، بدون اینكه به سایر افراد یا موقعیت‌ها توجه شود. در اصل تفكرات اصلی و ریشه‌ای شما محور قرار داده می‌شود و بعد از شما می‌خواهند خود را در شرایط ناخواسته‌ای كه قابل تغییر نیست فرض كنید و حال با همان تفكرات اصلی،‌رفتاری صحیح و مثبت تعریف كنید. در مواردی هم در مراحل خاصی از درمان، فرد را بتدریج در شرایط اجتماعی اضطراب‌ساز قرار می‌دهند تا بتواند در این شرایط با مهارت كافی و اعتمادبه‌نفس لازم برخورد داشته باشد.
درمانگر معمولا مهارت‌های اجتماعی فرد را بالا می‌برد و با او تمرین‌های مختلفی انجام می‌دهد تا فرد بتواند اعتماد به نفس لازم در برخورد با شرایط مختلف را بدست بیاورد.
● آستین ها را بزنید بالا‌
علاوه بر ادامه روش‌های درمانی خودتان هم باید روش‌هایی را بكار ببندید تا بتوانید از پس این مشكل برآیید.
۱) افكار منفی در مورد خودتان نداشته باشید و این جور تفكرات را دور بریزید.
۲) از تمرین‌های شل كننده یا ریلاكسیشن استفاده كنید.
۳) یاد بگیرید چطور با استرس مقابله كنید.
۴) با افرادی كه حس می‌كنید با آنها راحت‌ترید رابطه برقرار كنید.
۵) وقتی اضطراب دارید در فعالیت‌های لذت بخش و سرگرمی‌های مورد علاقه شركت كنید.
۶) خواب كافی داشته باشید.
۷) رژیم‌غذایی متعادل را فراموش نكنید.
۸) اهداف واقعی داشته باشید و آرزو‌های دست ‌نیافتنی را كنار بگذارید .
۹) هیچ‌گاه از موقعیت‌هایی كه شما را ناراحت می‌كنند فرار نكنید بلكه سعی كنید بتدریج با این موقعیت‌ها روبرو شوید تا مهارت كافی پیدا كنید.
۱۰) با دوستان یا بستگان قرار بگذارید كه بعضی اوقات ناهار را در مكان عمومی صرف كنید.
۱۱) تماس چشمی داشته باشید و اولین كسی باشید كه به دیگران سلام می‌كنید و یا موفقیتی را تبریك می‌گویید.
۱۲) مكالمه را شما آغاز كنید اما اطلاعات خود را با مطالعه روزنامه و یا سایر مطبوعات افزایش دهید تا حرفی برای گفتن داشته باشید.
۱۳) از دیگران تقدیر و تشكر كنید.
۱۴) بر روی خصوصیات شخصیتی خودتان كه به آنها علاقه دارید بیشتر متمركز شوید.
۱۵) نسبت به دیگران علاقه نشان دهید و در مورد منزل، فرزندان،‌نوه‌ها‌، سرگرمی‌ها یا مسافرت‌هایشان با آنها صحبت كنید.
۱۶) از افراد غریبه و ناآشنا آدرس بپرسید تا تمرین بیشتری كرده باشید. فراموش نكنید افكار ناراحت كننده منشا اضطراب هستند، مثل:<اگر در امتحان رد شوم چی می‌شود؟>
یكی از مهم‌ترین اقدامات در این زمینه آن است كه به آخرین حد مسئله فكر كنید. اگر پاسخ شما به یك سوال اشتباه باشد چه می‌شود؟ آسمان به زمین می‌آید؟!از صفحه روزگار محو می‌شوید؟!مسلما خیر. پاسخ صحیح را یاد می‌گیرید و اطلاعات‌تان بیشتر می‌شود. بهتر است در مواقعی كه تنها هستید در مورد افكار منفی به حد نهایی آن فكر كنید و بعد تمرین كنید كه مثبت اندیش باشید.

منبع : روزنامه سلامت