پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

دنیای غرب - Westworld


دنیای غرب - Westworld
سال تولید : ۱۹۷۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مترو - گلدوین - مایر
کارگردان : مایکل کرایتن
فیلمنامه‌نویس : مایکل کرایتن
فیلمبردار : جین پالیتو
آهنگساز(موسیقی متن) : فرد کارلین.
هنرپیشگان : یول براینر، ریچارد بنجامین، جیمز برولین، نورمن بارتولد، دیک وان پاتن، لیندا اسکاتف استیو فرانکن و تری ویلسن.
نوع فیلم : رنگی، ۹۱ دقیقه.


مؤسسه‌ای با سات سرزمین‌های خیالی و «دیزنی‌لند» گونه فوق مدرن متعلق به دوره‌های مختلف تاریخی، مثل رُم باستان، عصر رنسانس و غرب وحشی که تمامی ساکنان‌شان روبات‌های برنامه‌ریزی شده هستند، پذیرای سفرهای تفریحی مشتریان متمول است. دو تن از این مشتریان، «پیتر مارتین» (بنجامین) و «جان بلین» (برولین)، به‌ «دنیای غرب» سفر می‌کنند تا به رویاهای دیرینه‌شان جان ببخشند. «پیتر»، روباتی ششلول‌بند (براینر) را طی یک درگیری در کافه‌ای از پا در می‌آورد. اما ناگهان همه‌چیز رو به آشفتگی می‌رود و روبات‌ها سر به شورش برمی‌دارند. روبات ششلول‌بند، «جان» را به قتل می‌رساند و سر در پی «پیتر» می‌گذارد...
* از فیلم‌های افسانه - علمی شاخص دهه 1970 و بهترین کار کرایتن تا به امروز. دیدگاه بدبینانه فیلم درباره استیلای تکنولوژی بر انسان معاصر و تبعات آن و همچنین نحوه پرداختش به این مضمون بر بسیاری از فیلم‌های این ژانر در سال‌های آتی (نابودگِر جیمز کامرون، 1984، به‌عنوان نمونه مشخص) تأثیری انکارناپذیر برجای نهاده است. این فیلم با فروش نسبتاً قابل توجه (سه میلیون و چهارصد هزار دلار در آمریکا و کانادا) آخرین فیلم مترو - گلدوین - مایر، پیش از انحلال واحد تولید آن و محدود شدنش در قالب یک کمپانی پخش کننده، ده دقیقه از نسخه اصلی کوتاه شد تا فیلم بتواند با کسب درجه مناسب ، تماشاگران بیشتری را جلب کند. باغ‌های کمدین بزرگ دوره صامت، هارولد لوید، برای فیلم‌برداری صحنه‌های «پارک تفریحی» فیلم مورد استفاده قرار گرفت. براینر با چهره سنگیِ عبوس، در نقش هیولای فناناپذیر فیلم که مثل انتقام جویان مصمم فیلم‌های وسترن عمل می‌کند، به یاد ماندنی است.دنیای آینده (ریچارد ت. هفران، 1976)، دنباله به همین اندازه هوشمندانه فیلم، با ارائه تصویر روبات‌هائی یاغی که به قصد جایگزینی انسان‌ها، دست به همانندسازی با آنان می‌زنند، بیشتر یادآور حمله ربایندگان جسم (دان سیگل، 1956) است.