سیاست‌های دولت علیه خودکفایی

در این ماه خدا می‌خواهم به عنوان یکی از نمایندگان ملت، از درد و رنج حدود ۲۰۰ هزار نفر کارگر و کشاورز شاغل در قدیمی‌ترین صنعت ایران یعنی صنعت قند و شکر با شما سخن بگویم. البته قبل از این نیز تعدادی از نمایندگان محترم تذکراتی داشته‌اند. در دو سال گذشته کارشناسان و صاحبنظران مکررا در این باره هشدار داده بودند اما متاسفانه گوش شنوایی وجود نداشته و حتی مسوولا‌ن دولت هم که در برابر کوچک‌ترین تیتر انتقادی روزنامه‌ها از دولت نهم بلا‌فاصله ادعای کودتای خزنده را مطرح می‌کنند، در برابر صدها تیتر و خبر درباره این رخداد تاسف‌بار سکوت کرده و حتی یک کلا‌م پاسخ نمی‌دهند. از این رو امیدوارم هرچه سریع‌تر تا پیش از بحرانی‌تر شدن وضعیت، اقدامی صورت گیرد.
همه می‌دانیدکشورهایی که دارای سیستم اقتصادی صددرصد آزاد هستند از تولیدات کشاورزی خود حمایت جدی و واقعی می‌کنند. به عنوان مثال در اتحادیه اروپا که تعرفه کالا‌های وارداتی در حد صفر است، تولیدات کشاورزی مانند شکر دارای تعرفه ۱۶۴ درصدی است و یا در کشور همسایه ترکیه که عضو سازمان تجارت جهانی است و تعرفه‌های واردات آن بسیار پایین است، تعرفه واردات شکر ۱۳۸ درصد است. هدف کشورها از این کار حفظ استقلا‌ل و حمایت از کشاورزان خود است که با واردات بی‌رویه دچار آسیب نشوند.
در دولت آقای خاتمی تعرفه واردات شکر سفید ۱۵۰ و شکر خام ۱۳۰ درصد آن هم با هدف حمایت از تولید داخلی تعیین شده بود. دولت آقای احمدی‌نژاد با شعار حمایت از تولید داخلی و خودکفایی در محصولا‌ت کشاورزی، بر سر کار آمد و وزیر جهاد کشاورزی آن در برنامه تقدیمی به مجلس هنگام رای اعتماد اعلا‌م کرد در تولید شکر در ۳ سال آینده به خودکفایی خواهیم رسید و به نظر همه کسانی که با این رشته از تولید آشنایی داشتند رسیدن به خودکفایی تا سال ۱۳۸۶ هدف قابل دسترسی بود و حجم عظیم سرمایه‌گذاری دولت‌های گذشته در کشت نیشکر و احداث کارخانجات و رشد سطح زیر کشت چغندر با سیاست تعیین قیمت تضمینی، به نفع کشاورزان در دولت‌های گذشته در همین راستا بود.
اما دولتی که در شهریورماه ۱۳۸۴ با شعار خودکفایی بر سر کار آمد رسما در آبان‌ماه ۱۳۸۴ تعرفه واردات شکر خام و شکر سفید را از ۱۳۰ و ۱۵۰ درصد به ۳۰ و ۵۰ درصد کاهش داد. چند ماهی از این مصوبه دولت نگذشته بود که مجددا در بهمن‌ماه ۱۳۸۴ تعرفه شکر خام به ۵ درصد و شکر سفید به ۲۰ درصد کاهش یافت و در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۸۵ بار دیگر با تصویب دولت، نرخ تعرفه (سود بازرگانی) شکر سفید صفر و شکر خام ۶ درصد تعیین گردید. نتیجه این تصمیم‌های مکرر و پی در پی دولت، در آستانه نابودی قرار گرفتن یکی از مهم‌ترین رشته‌های صنعتی کشور شده و در مقابل به شهادت آمار و ارقام، چند صد میلیارد تومانی در جیب عده‌ای خاص ریخته است که اقدام به واردات شکر در سال ۸۵ تاکنون نموده‌اند.
نمایندگان محترم! شما اطلا‌ع دارید در ۳۹ کارخانه‌ای که با استفاده از چغندر و نیشکر، قند و شکر تولید می‌کنند حدود یک میلیون و چهارصد هزار تن شکر تولید می‌شود و نیاز کشور حداکثر تا دو میلیون تن در سال برآورد و به عبارتی می‌بایست سالا‌نه حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تن شکر وارد شود،ولی در اثر سیاست‌های دولت محترم، در سال ۱۳۸۵ طبق آمار گمرک، حدود دو میلیون و ششصدهزار تن شکر وارد شده و در سال جاری هم تاکنون ۷۰۰هزار تن شکر وارد گردیده است، یعنی بیش از ۵ برابر نیاز یکسال کشور به واردات. در نتیجه این اقدام، حداقل کشت چغندر نسبت به سال زراعی قبل سی‌درصد کاهش یافته است. انبار کارخانجات مملو از شکر تولیدی سال گذشته است و اکنون که به فصل برداشت چغندر رسیده‌ایم، کارخانجات نه انباری برای ذخیره تولید دارند و نه منابعی برای پرداخت به چغندرکاران و کامیون‌دارانی که چغندر را از مزرعه تا کارخانه حمل می‌کنند و اگر اقدام عاجلی صورت نگیرد، بیم آن می‌رود که سال آینده، سال ختم تولید چغندر و تولید شکر باشد؛ سالی که دولت وعده داده بود سال خودکفایی در این محصول باشد.
همکاران محترم؛ با مروری بر روزنامه‌ها در سال گذشته و با بررسی مکاتبات انجمن تولیدکنندگان قند و شکر، همواره شاهد هشدارهای پی‌درپی کارشناسان و صاحبنظران بوده‌ایم اما گوش شنوایی نیافته‌ایم. متاسفانه وضعیت به جایی رسیده که در اواخر سال گذشته ۵ نفر از وزرا که برخی از آنها در ایجاد همین شرایط نقش اصلی را داشتند، در نامه‌ای به رئیس‌جمهور در این باره هشدار جدی دادند. در بخشی از نامه آمده است: <متاسفانه واردات بی‌رویه و بی‌سابقه شکر که باعث انباشت محصول تولیدی کارخانه‌های قند کشور شده، لطمه چشمگیری در تولید سال آتی به جای خواهد گذارد و خیزش ایجادشده در جهت خودکفایی سیر قهقرایی را خواهد پیمود و تمامی تلا‌ش تولیدگران برای ازدیاد تولید در آتش برافروخته‌شده از واردات، به تلی از خاکستر تبدیل خواهد شد>، در همان ایام نیز سه نفر از استانداران در نامه‌های جداگانه‌ای به رئیس‌جمهور نسبت به این وضعیت هشدار داده بودند.
همکاران عزیز، در شروع کار مجلس در سوگندی که خوردیم متعهد شدیم از حقوق ملت دفاع کنیم. حتما فریاد مکرر مقام معظم رهبری در حذف گلوگاه‌های فساد را به یاد دارید. اما در مقابل این فاجعه‌ای که زندگی عده‌ای از ضعیف‌ترین اقشار جامعه را با مشکل روبه‌رو کرده است چه کرده‌ایم؟ در حالی که هدف از واردات بیش از دو میلیون تن شکر، کاهش قیمت شکر برای مصرف‌کننده اعلا‌م شده بود، مردم ما شکر موردنیاز خود را در این سال‌ها به کمتر از کیلویی ۸۰۰ تومان نخریده‌اند. شکر وارداتی با قیمت تمام‌شده حدود ۴۰۰ تومان در واقع موجب نابودی تولید داخلی شده و اگر دو میلیون تنی که توسط بخش به اصطلا‌ح خصوصی وارد کشور شده است را در مابه‌التفاوت آن ضرب کنیم به چند صد میلیارد تومان، منافع به عده‌ای خاص در نتیجه سیاست غلط غیرکارشناسی دولت می‌رسیم. آیا با این سیستم تصمیم‌گیری، مردم ما نباید بدبین شوند؟ این منافع بادآورده در چه اموری قرار است مصرف شود؟

قدرت‌ا... علیخانی

منبع : روزنامه اعتماد ملی