آموزش تئوری موسیقی

تئوری ها را در هر زمینه ای که باشند معمولا نوعی اساس نامه می دانیم که اصول کلی مربوط به موارد مختلفی مصل اقتصاد یا نظام های اجتماعی یا حتی موسیقی از قلمرو هنر را در بر می گیرند- بنابراین به نظر می رسد که پس از ایجاد و شکل گیری آن ها جایی برای تجدید و تغییر و بازنگری و بازنویسی شان نباشد چون اصول تثبیت شده ای را در خود جای می دهند.
چنین تصوری تا اندازه ای درست است اما باید افزود که هر چیزی در روند تکاملی اش به میزان رشد انسان و تحولات در زندگی بشری دستخوش دگرگونی و تجدید می گردد هر چند از نظر کمی مقدارش اندک باشد یا اصل ها در آن ثابت بماند و فروعی تغییر یابد- لذا به فراخور وضعیت و موقعیت کنونی جامعه و به ویژه نیازهای هنرجویان و گرایش مشتاقان به هنر موسیقی سعی شده از منظری دیگر به تئوری موسیقی نگاه شود- نگاهی که جنبه ی عملی آموزش را در آن غالب می بیند تا امر فراگیری آیان تر و موثرتر گردد.
با توجه به این هدف- تئوری موسیقی حاضر مشخصات بارزی یافته- از آن جمله جامع بودن در عین اجمالی- و عمیق بودن در عین آسانی- و نیز عملی بودن در عین نظری بودن که بر وجه کاربردی آن در نزد همگان می افزاید.
هم از این روست که شیوه ی گفتاری و شنیداری و دیداری را با طرح انواع مثال ها و نمودارها ی صوتی و تصویری برای عرضه اش برگزیدم- اگر این شاخصه ها و وجوه را در روند تکاملی تئوری موسیقی به حساب دگرگونی و تجدید آن بگذاریم- واضح است که قوانین و قواعد اکتشافی موجود در مجموعه های تئوریکی که اصول تثبیت شده ای هستند و یا اصطلاحات ابزاری و کلامی آن ها را که نزد واضعان اهل فن اعتباری قراردادی دارند- نمی توان چندان تغییر داد زیرا موجب تشویش اذهان خواهد شد- پس آن عمل ضروری هم به نظر نمی رسد مگر در جهت اصلاح و افزایشی به منظور آسانی کار آموزش و پرباری دانش مخاطبین- آن ها با لحاظ نمودن وحدت نظر در بین موسیقیدان ها که این نیز خوی تفاهمی و منش انجمنی می طلبد تا مثلا پیشنهاد شود اصطلاح "زیر و بم" که در تمیز فواصل اصوات دقیقا با مفهومی معکوس به کار می رود- طبق آرای موافق دست اندرکاران نگارشی و آموزشی با واژه ی "تیز و پهن" جایگزینی یابد- و یا بین مقولات وزن و کشش و ریتم و سرعت- مرزهای معنایی ایجاد گردد- چه این که کلمه ی وزن مفهومی جامع و عام و خاص دارد و کشش صدا اعتبارش در حد معنای زمان یک نت است- اما ریتم از پیوستگی و پیگیری عناصر زمانی با قالبی معین در طول اثر حکایت می کند و سرعت همانا تند و کندی اجرایش است- حال آنکه ندانسته هر یک را در هر جایی می نشانیم.

نوشته ی: مرتضی سرآبادی
http://sazha.blogfa.com/۸۵۰۹.aspx

منبع : مطالب ارسال شده