جزایر ایران بزرگ و ادعای امارات

از آن زمان که کوروش بزرگ در دوهزار و پانصد سال پیش اقدام به تشکیل امپراتوری جهانی کرد، به صورت مستمر تا ورود اسلام به ایران هزار و دویست سال ایرانیان بر قسمتی بزرگ از جهان حکومت و سلطه داشته اند. از حدود دویست سال پیش به این سمت ایران از تب و تاب امپراتوری خارج شد. تاسفی نیست که ایران از تب و تاب امپراتوری خارج شد، تاسف از این بابت است که ایران بخش هایی از بهترین های خاک خود را نیز از دست داد. از دست دادن قسمت وسیعی از خاک خود ایران یک شکست بزرگ محسوب می شود، شکستی که در برخی از مواقع آن قدر خفت بار بوده که به صورت یک انگ و ننگ در صفحات تاریخ ایران خواهد ماند.
این نوشته و زمینه سازی برای تشویق تشکیل امپراتوری نیست. در دنیای امروز هر کشور و هر دولت و هر ملتی هرچند قدرتمند در اندیشه تشکیل امپراتوری باشد بدون شک خاک کشور خود را نیز از دست خواهد داد و ملت خود و دیگر ملت ها را به نابودی خواهد کشانید. نمونه بارز تشکیل امپراتوری در دنیای امروز آلمانی ها در جنگ دوم جهانی هستند.
رهبران امارات متحده عربی حرمت ایران بزرگ را نگاه نداشته و به زعم خود زعامت قسمتی از خاک ایران را در اندیشه می پرورانند. اماراتی ها برای چندمین بار خواسته موهن خود را در مورد تصاحب و مالکیت بر جزایر سه گانه ایران تکرار کرده اند.
اگر اماراتی ها فکر می کنند تمامی جزایر نزدیک به کشورشان که قسمتی از خاک ایران بزرگ است به دلیل نزدیک بودن به آن کشور باید در تملک آنها قرار گیرد، پس با این استدلال ترک ها نیز باید آن همه جزایر یونانی را که به خاک ترکیه بسیار نزدیک هستند از آن خود بدانند. با این استدلال باید تمامی جزایری که در سرتاسر اقیانوس ها به نام انگلستان، فرانسه، اسپانیا، امریکا و دیگر کشورها پراکنده بوده در تملک کشورهایی درآیند که به آن جزایر نزدیک هستند.
رهبران کشور امارات با گوشه چشمی به دیگر همسایگان عرب و همچنین گوشه چشمی به تنش و نبود رابطه میان ایران بزرگ و ایالات متحده به صورت احساسی و کاملاً غیرعقلایی موضوع مالکیت خود را بر جزایر ایران مطرح کرده و به تازگی دوباره این موضوع را پیش کشیده اند. اماراتی ها اگر سیاستمداران حاذقی بودند تلاش خود را به سمت دوستی هرچه بیشتر با ایران معطوف می داشتند،نه اینکه به شکل کنونی با یک ادعای کذب به سمت تخریب رابطه با همسایه پولساز شمالی خود گام بردارند. بدون شک پولسازترین کشور در میان کشورهای خاورمیانه برای امارات متحده عربی ایران است. آنچه از عملکرد رهبران کشور امارات برمی آ ید آنها تلاش می کنند این دوست پولساز را به یک دشمن تبدیل کنند. ایران بزرگ ترین و مهم ترین کانال انتقال و توزیع کالای مستقر در کشور امارات به ایران و همسایگان شرقی، شمال شرقی، شمالی، شمال غربی و غرب خود است. انتقال این کالاها توسط کشتی و هواپیما در سطحی انبوه صورت می پذیرد که این کالاها بیش و کم مراحل گمرکی را طی کرده و پس از پرداخت تعرفه های گمرکی وارد بازارهای ایران می شود. همچنین قسمت انبوهی از کالاهای امارات توسط هزاران لنج از بنادر ایرانی در طول سواحل خلیج فارس و دریای عمان وارد ایران می شود که این کالاها نیز مراحل گمرکی و قانونی را طی می کنند. اما همه این کالاها که از فیلترهای گمرک ایران می گذرد کالای آشکار بوده که از طرف امارات به سمت ایران سرازیر می شود. برابر با این کالای گمرکی بلکه به مراتب بیشتر، کالای پنهان از طرف کشور امارات به صورت قاچاق توسط این هزاران لنج وارد کشور ایران می شود.
سود سرشاری که از طریق صدور کالا به خصوص توسط لنج ها عاید امارات می شود همانند خون تازه یی است که به رگ های اقتصاد امارات تزریق می شود. اما همین کالای قاچاق که خون تازه را به رگ اقتصاد امارات تزریق می کند برای اقتصاد ایران به مثابه سمی مهلک است. هیچ گونه محاسبه و تعرفه یی بر کالای قاچاق بسته نمی شود، به همین خاطر این کالا با قیمت بسیار ارزان وارد بازارهای ایران می شود که در این صورت کالا و صنعت ایران قدرت رویارویی با این نوع کالا را ندارد و محکوم به شکست است.
گذری اجمالی بر رابطه تجاری میان ایران و امارات به خاطر یادآوری چگونگی دوستی ها میان ایرانی ها و اماراتی ها بود. اما موضوع ادعای توهین آ میز اماراتی ها یک بحث حیثیتی است که باید برای یک بار و همیشه اصلاح و برطرف شود و با یک واکنش به اماراتی ها تفهیم کرد حرف و مذاکره یی بر سر این موضوع وجود ندارد. باید نام این جزایر به خصوص جزیره بسیار استراتژیک ابوموسی را به یک نام ملی و ایرانی تغییر داد.

قیصر کللی

منبع : آریایی