اوباما، یک سیاستمدار مبتذل دیگر؟!

به نظر می‌رسد باراک اوباما به قولی که در مورد تغییرات داده است، پشت کرده باشد و در خطر تبدیل شدن به یک سیاستمدار مبتذل دیگر است. درست مانند جان مک‌کین، که تبدیل شده است به مهر لا‌ستیکی همه سیاست‌های شکست‌خورده دولت بوش. هر دوی این نامزد‌های ریاست‌جمهوری، به جای مقابله با اساس غیرمنطقی <مبارزه با ترور> بوش، هیجان‌زدگی جنون‌آمیزی را جانشین استدلا‌ل معقول و ارزیابی خطر‌هایی که کشور ما با آنها روبه‌رو است، کرده‌اند.
تروریسم آسیبی اجتماعی است که با بررسی‌های دقیق و با همکاری در سطحی وسیع، باید از بین برده شود ولی فرستادن خیل نظامیان به کشور‌های عراق و افغانستان و مصیبت‌هایی که پیامد ناگزیر چنین سیاستی است به ایجاد و بسیج نسل جدیدی از تروریست‌ها انجامیده است. ‌
در این دوران حساس که به رئیس‌جمهوری نیازمندیم که به یادمان بیاورد نباید جز از خود ترس از چیزی در وحشت باشیم، به طور فزاینده‌ای با ترسی رو‌به‌روییم که فضای کمپین انتخاباتی هر دو نامزد ریاست‌جمهوری به ما القا می‌کند. هر دوی این نامزد‌ها از سازمان نظارت بر اطلا‌عات خارجی ‌)FISI( حمایت می‌کنند که به هر کاری برای تجاوز به آزادی‌های شهروندان‌مان دست می‌زند که هیچ ارتباطی هم با امنیت بیشتر آنها ندارد. ‌
اکنون دیگر روشن شده است که در مورد هشدار به دولت بوش و آگاه کردن او درباره حمله قریب‌الوقوع ۱۱ سپتامبر هیچ کوتاهی و کمبودی وجود نداشته است ولی نبود کامل توان و شایستگی در ارزیابی این اطلا‌عات کاملا‌ً آشکار است. بهانه قرار دادن شکست رئیس‌جمهور - با توجه به اطلا‌عاتی که در مورد این حمله به او داده شده بود- برای تجاوز به حقوق اساسی شهروندان‌مان بسیار اسفناک است. ‌
فراهم کردن حفاظت قانونی برای دولت و ایجاد غول‌های ارتباطی دوربرد برای خبرچینی و جاسوسی نامحدود و مهارنشده مردم، همین‌طور هم جدال‌های روز‌های اخیر جنگ‌طلبانه که بحث در مورد سیاست خارجی را تحت‌الشعاع قرار داده است، تغییراتی را که ما به شدت نیازمند آنهاییم، ارائه نمی‌کند. ‌
اوباما با بلوف زدن و ادعای اینکه برای پیروزی در عراق باید شدت بیشتری به کابوس مرگبار افغانستان ببخشیم، دست مک‌کین را از پشت بسته است. اگر هدف اوباما این بوده باشد که به خاطرمان بیاورد دموکرات‌ها بیشتر برپاکننده جنگ‌های غیرمنطقی بوده‌اند، در این کار کاملا‌ً موفق شده است. ‌
در حالی که دوایت آیزنهاور (جمهوریخواه) از ورود به جنگ ویتنام و کوبا استنکاف کرد، این جان کندی بود که به این دو جنگ فاجعه‌بار دست زد و پس از آن لیندون جانسون - باز هم از حزب دموکرات- که برای شکست دادن باری گلد واتر -از جناح راست آن زمان - در مورد خطر غیرواقعی خلیج تونکن دروغ گفت و جنگی را آغاز کرد که تقریباً ۵۹ هزار آمریکایی و ۴/۳ میلیون هندوچینی را به کشتن داد. ‌
به جز اینها چیزی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، گندکاری و سیاست غلط دموکرات‌ها است در افغانستان که در واقع زمینه‌ای شد برای تکوین و شکل‌گیری طالبان و حمله‌ای که در ۱۱ سپتامبر به مراکز تجارت جهانی شد.
دولت دموکرات جیمی کارتر - که اکنون به عنوان رئیس‌جمهور سابق شخصیت قابل‌ستایشی دارد- اسلا‌م‌گرا‌های متحجر را در افغانستان علیه اتحاد شوروی مورد حمایت و استفاده قرار داد و بدین ترتیب هیولا‌‌هایی به وجود آمدند که اکنون آمریکا و منافع آن را تهدید می‌کنند. ‌
‌ در مصاحبه‌ای با مجله لوموند ابزرواتوار در ژانویه ۱۹۹۸، زیبیگنیو برژینسکی، مشاور امنیتی کارتر در پاسخ به این سوال که <آیا از اینکه به تروریست‌های آینده مشاوره و سلا‌ح داده است، متأسف است؟> گفت: <چه چیز در تاریخ جهان بیشتر از همه اهمیت دارد، به وجود آمدن طالبان یا فروپاشی بزرگ‌ترین دشمن ما، اتحاد شوروی؟ آیا به هیجان آمدن و شورش بعضی از مسلمانان مهم‌تر است یا پایان جنگ سرد؟>
هفته پیش وقتی گاراژ خانه‌ام را تمیز می‌کردم، به متنی تبلیغاتی درباره کتابی مربوط به سال ۱۹۹۶ برخوردم که خدشه بزرگی را که بر سابقه مدیریت دموکرات‌ها در سیاست خارجی به وجود آمده است، به خاطرم آورد. نویسنده این کتاب آن طور که در آگهی ذکر شده بود رابرت گیتس بود، وزیر دفاع فعلی - که در آن وقت یکی از مشاوران امنیتی کارتر بود. در این مطلب تبلیغاتی آمده بود که به برکت گیتس که سال‌ها سازمان سیا را اداره می‌کرده است چیزی را متوجه شدیم که پیش از آن به وسیله کارتر آشکار نشده بود و آن اینکه مجاهدین افغان ۶ ماه پیش از ورود شوروی‌ها به افغانستان زیر پوشش حمایتی آمریکا بوده‌اند. ‌
کوتاه سخن اینکه وقتی رئیس‌جمهور دموکرات حمایت از متحجران مذهبی را در افغانستان به عنوان مبارزه در مقابل تهاجم اتحاد شوروی- دامی که بعداً معلوم شد آمریکایی‌ها بر سر راه شوروی قرار داده بودند- توجیه می‌کرد، آشکارا دروغ می‌گفت. درستی و دقت گزارش گیتس را برژینسکی با توصیف این کتاب به عنوان تأثیرگذارترین دستاورد، به ویژه در رابطه با سیاست آمریکا در افغانستان، تأیید می‌کند. ‌
‌ با توجه به اینکه برژینسکی مشاور کارتر بوده در اتخاذ سیاست‌هایی که برای جهان فاجعه به بار آورده است، این امر نمی‌تواند دلگرم‌کننده باشد که او در کمپین انتخاباتی اوباما به او مشاوره می‌دهد. در چنین موقعیتی که بیش از هر زمان دیگری نیازمند تغییرات اساسی هستیم، و با کاندیدا‌هایی که روزبه‌روز بیشتر شبیه یکدیگر می‌شوند، واقعاً نمی‌دانم به چه کسی باید رأی داد. آیا من اشتباه می‌کنم که <تغییراتی در کار نیست>؟ از ته دل امیدوارم اشتباه کرده باشم. ‌

رابرت شی‌یر / ترجمه پوراندخت مجلسی

منبع : روزنامه اعتماد ملی