تعقیب - THE CHASE

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : براد وایمن و کاسیان الوز
کارگردان : آدام ریفکین
فیلمنامه‌نویس : آدام ریفکین
فیلمبردار : آلن جونز
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچارد گیبز
هنرپیشگان : چارلی شین، کریستی سوانسن، هنری رالینز، جاش موستل، وین گریس، راکی کارول، مایلز دوگال و ری وایز
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه


ـ مرد جوانی به نام ̎جک هاموند̎ (شین) در یک تعمیرگاه، دختری جوان را به گروگان می‌گیرد و با او از محل فرار می‌کند. افسر پلیس، ̎دابز̎ (رالینز) و ̎فیگوس̎ (موستل) که با یک گروه تصویربرداری در همان حوالی‌اند، با درخواست کمک پلیس به راه می‌افتند. ̎هاموند̎ خیلی زود در می‌یابد که دختر، ̎ناتالی ووس̎ (سوانسن)، دختر مرد بانفوذ، پولدار و سیاستمدار ایالت، ̎دالتن ووس̎ (وایز) است. ̎دالتن̎ دستگاه پلیس را تهدید و آنان را وادار به خشونت می‌کند. حالا نیروی عظیمی از پلیس، ده‌ها اتوموبیل، سیل خبرنگاران و تلویزیون‌های محلی از زمین و هوا به دنبال آن دو در حرکتند. ̎هاموند̎ طی راه داستان بی‌گناهی‌اش را از قتلی که به اتهام آن به زندان افتاده برای ̎ناتالی̎ تعریف می‌کند و می‌کوشد از داخل اتوموبیل با وکیلش تماس بگیرد. ̎ناتالی̎ نیز با پدرش حرف می‌زند. در طی مسیر ̎ناتالی̎ کم‌کم به ̎جک̎ علاقمند می‌شود. در مرز راه بسته است. ̎جک̎ از ̎ناتالی̎ می‌خواهد که برای نجات خودش و او تظاهر به تیراندازی و کشتن او کند. اما سرانجام پلیس‌ها او را دستگیر می‌کنند. با این همه ̎ناتالی̎ یکی از افراد گروه فیلمبرداری را به گروگان می‌گیرد، ̎جک̎ را نجات می‌دهد، سوار هلی‌کوپتر می‌شوند و خلبان را وادار به پرواز می‌کنند.
ـ مختصر جذابیت تعقیب در این است که حرف‌های انتقادی اجتماعی‌اش را دربارهٔ فساد جامعه و فقدان عدالت اجتماعی و پلیس و هیأت حاکمه و ... از همین حرف‌های سینمای مثلاً افشاگر هالیوود را در آمیخته با همان کلیشه‌های این نوع سینما: فیلم جاده‌ای، تعقیب و گریز، هزاران پلیس به دنبال یک اتوموبیل، موسیقی راک روز، شخصیت شکست‌خوردهٔ عصبانی غیرمتعارف، دختر پولداری که ناگهان چشمش به حقایق باز می‌شود، جادهٔ بسته و پایان ضد سیستم و ... بقیهٔ تمهیدات آشنا. گناه از فیلمساز جوان نیست (که مثل همهٔ جوان‌های این نسل اخیر نمی‌خواهد بداند) که سام پکین‌پا قبل‌تر قافله (۱۹۷۸) را و یا استیون اسپیلبرگ، دوئل (۱۹۷۱) یا حتی شوگرلند اکسپرس (۱۹۷۴) را ـ و از همه نزدیک‌تر به نوع و سازنده‌ٔ اغلب این کلیشه‌ها ـ ریچارد سارافیان، نقطهٔ ناپدید شدن (۱۹۷۱) را ساخته است که این آخری سال‌های‌ سال فیلم محبوب ̎ضد سیستم̎ یکی دو نسل در سراسر جهان بود.