مشکل ایرانی بوش

با ایران چه باید کرد؟ این سوالی است که از هنگام ورود جورج دبلیو بوش به کاخ سفید در سال ۲۰۰۰ ذهن سیاستگذاران ایالات متحده را بخود مشغول داشته است.
دولت ایالات متحده که درحال حاضر دربرابر قدرت ایران در خاورمیانه خود را دست و پابسته می بیند و در عین حال به نقطه ضعف نیروی نظامی در منطقه پی برده است ظاهرا در جهت اتخاذ یک سیاست بازدارنده گام بر میدارد. پیتر رادمن که یکی از طرفداران سرسخت سیاست بازدارنده است و تا همین اواخر یکی از مقامات ارشد پنتاگون بود در اینمورد می گوید " این یک رژیم خطرناک است و ما ناگزیریم در برابر آن ایستادگی کنیم."
رادمن که یکی از افراد باتجربه دولت ریگان و دست پرورده هنری کیسینجر وزیر امور خارجه پیشین است از کلمه " بازدارندگی" بگونه ای استفاده می کند که آشکارا انعکاس دهنده جنگ سرد آمریکا با جماهیر شوروی است. او به ایران بعنوان یک تهدید اساسا ایدئولوژیک نگاه کرده و چندان اعتقادی به دیپلماسی بعنوان یک راه حل ندارد.
● پاشنه آشیل؟
در پی تلاش ایالات متحده برای رسیدن به یک زمینه مشترک با ایران در عراق، سیاست فعلی ایالات متحده درقبال ایران قبول تعهدات از جانب طرفین در حد محدود و بکارگیری فشار از جمله اعمال تحریم توسط سازمان ملل است. رادمن تحریمهای سازمان ملل را حربه ای ضعیف برای سخت کردن شرایط برای ایران درجهت تعقیب برنامه های هسته ای خود می داند.
او از تک تک کشورها میخواهد که به بانکهای خود فشار وارد کنند تا دست از اعطای وام به ایران بردارند و شرکتهای خود را در زمینه سرمایه گذاری در تمامی بخشهای مهم نفت و گاز ایران محدود سازند.
ایران از نرخ بالای تورم و بیکاری رنج می برد و بر همگان آشکار شده است که مدیرت پرزیدنت احمدی نژاد در مورد مسائل اقتصادی اشتباه بوده است. بعنوان مثال، در ماه ژوئن موتورسواران ایرانی پمپ بنزینها را به نشانه مخالفت با شروع سهمیه بندی بنزین به آتش کشیدند.
● فشار کافی نیست
اما مایکل هرش سردبیر نشریه نیوزویک که بتازگی از سفر به تهران بازگشته؛ بر این تصوراست که دولت برای به بار نشاندن امیدهای خود در مسیر درستی حرکت نکرده است.
او اعتقادی به این مسئله ندارد که فشار اقتصادی ایرانیها را وادار سازد تا دستهای خود را بالا برده و بگویند؛ بسیارخوب، ما دست از تعقیب برنامه های هسته ای خود بر میداریم. توماس پیکرینگ یکی ازدیپلماتهای کهنه کار همراه دارای تجربه ای طولانی در خاورمیانه نیز بر این عقیده است که اعمال فشار به تنهائی کافی نیست. او اضافه می کند که تاثیر چنین فشاری باید مانند تاثیر فشار موجود در یک دیگ زودپز بدون سوپاپ خودگشا باشد.
● گزینه نظامی
مشکلات موجود درعراق که ایرانیان از نفوذ زیادی در آنجا برخوردارند؛ دست و پای دولت آمریکا را برای برخورد با ایران بسته است.
جیمز دوبینس مقام رسمی پیشین در وزارت امورخارجه می گوید ؛ این غیرممکن است که بطور همزمان درعراق ایجاد ثبات و در ایران ایجاد بی ثباتی کنیم. عده ای در واشنگتن بر این عقیده هستند که درصورت شکست دیپلماسی، دولت باید به اقدام نظامی علیه ایران متوسل شود. ولی همگان نسبت به خطر اقدام به چنین کاری آگاهی دارند. حمله به ایران منجر به شعله ورتر شدن منطقه خاورمیانه شده و ایرانیان را وادارمیسازد تا به گرد حکومت خود حلقه زده و به کمک آن بشتابند و احتمالا این حمله فقط برای چند سال برنامه هسته ای ایران را به تعویق می اندازد.
جان آلترمن که برنامه های مربوط به خاورمیانه را در واحد پژوهشهای بین المللی و استراتژیک مستقر در واشنگتن اداره می کند میگوید؛ "درحال حاضر نمیتوان مسئله ایران را حل کرد". او میگوید، "این مسئله باید با مدیریت حل شود حتی اگر انجام اینکار به دولت بعدی و یا شاید دولت پس ازآن در ایالات متحده بیانجامد".

راجر هاردی
تحلیل گر مسائل خاورمیانه

منبع : رودسر نیوز