لوازم آرایش

زیبائی و آراستگی زنان و مردان در روزگاران گوناگون و در نزد اقوام مختلف متفاوت بوده است. مثلاً فربهی در کشورهای فقیر آفریقائی و آسیائی علامت باقرین با زیبائی شناخته می‌شد. اما در ممالک ثروتمند فربهی اگر نشانه زشتی کامل نبود از میزان زیبائی شخص زیبا اندام می‌کاست. امروزه ممالک مرفه لاغری متناسب را مرادف با سلامت و زیبائی می‌دانند. در حالی‌که در کشورهای آسیائی و آفریقائی فربهی با سلامت و سلامت‌ترین شناخته می‌شد.
از روزگاران بسیار کهن زنان و مردان برای زیباسازی خود از لوازم آرایش خاص استفاده می‌کردند.
برخی از زنان اقوام ابتدائی آفریقائی پوست خود را می‌بریدند و رنگ سیاه بر بریدگی‌ها می‌زدند یا قرقیزها کفش‌های تنگ می‌پوشیدند تا پاهای کوچک و زیبا داشته باشند. مردم ابتدائی آسیائی و آفریقائی حلقه‌های مسین بسیار به گردن، ساق پا و دست خود می‌آویختند.
زنان مصر باستان به زیبائی اهمیت فراوان می‌دادند و لوازم زیبائی و شیوه کار آنان شبیه زنان امروزی بود. زنان مصری ابروهای خود را با رنگ سیاه و سبزرنگ می‌کردند، و روزی چند بار سرخاب به‌کار می‌بردند. لب‌ها و پلک‌ها و گونه‌ها می‌مالیدند. از عطر استفاده فراوان می‌کردند و گاه در یک آن از پانزده نوع مختلف عطر استفاده می‌کردند. با شیشه‌های کوچک عطر که در لباس‌های خود پنهان می‌کردند راه می‌رفتند.
یونانیان باستانی از عطر استفاده، لب‌های خود را رنگ می‌کردند، موهای خود را روغن می‌زدند.
رومیان چون بر یونان دست یافتند و عده‌ای را واداشتند تا از متخصصان زیبائی، هنر زیباسازی بیاموزند، زنان رومی از ماسک‌های زیبائی از سفال به‌صورت خود می‌گذاشتند.
آرایش و خودآرائی:
با عطرها خود را خوشبو می‌کردند و با زینت‌آلات خویشتن را می‌آراستند. در آراستن خود نهایت کوشش را می‌نمودند، انواع رنگ‌ها، سرمه‌ها و داروهای معطر را می‌شناختند، زینت‌آلات فراوانی به خود می‌آویختند. روغن مالیدن به بدن خود و پوشیدن لباس‌های رنگین و گوناگون میان مردم مصر رواج داشت.

منبع : مطالب ارسال شده