‌<‌مجلس شکنی>سابقه دیرینه دارد

اظهارات حسن کامران نماینده اصفهان درخصوص پـرداخت یکصدمیلیون تومانی به نمایندگان مجلس، بازتاب‌های فراوانی داشت که در میان واکنش‌ها، اظهارات علی لاریجانی رئیس مجلس از نکات متمایزی برخوردار بود. رئیس مجلس هشتم ابتدا به این نکته اشاره کرد که <در میـان مسئـولان حکـومتـی، نمـاینـدگان مجلس از کم‌ترین امکانات برخوردار هستند.> او سپس همکار خود (کامران) را مورد انتقاد قرار داد که چرا مسائل را به صورت غلط مطرح می‌کند و اجازه توهین به مجلس را می‌دهد. او همچنیـن اقـدام مجلـس بـرای تـامیـن نیـازهـای اولیه نمایندگان را یک امر عادی و قابل دفاع دانست. البته دفاع لاریجانی از حیثیت مجلس و نمایندگان آن، ستودنی اسـت. زیرا تضعیف جایگاه مجلس در سال‌های اخیر زیان‌های فراوانی داشته است که پیامدهای آن برای مردم کاملا قابل لمس است. بسیاری از مردم نیز به لاریجانی حق می دهند که به نحوی نیازمندی‌های اولیه همکاران خـود را تـامین نماید تا خدای نخواسته بعضی از آنها تحت تاثیر کمک‌های باشائبه یا بی‌شائبه صاحب‌نفوذان، در اجرای وظایف نظارتی خود سستی نکنند. همچنین کسانی که با حساب و کتاب سرو کار دارند می‌دانند که اگر همـه نمایندگان مجلس از رقم یکصد میلیون تومانی استفـاده کـرده بـاشنـد مجمـوع آن، چیـزی در حدود ۳۰ میلیون دلار خواهد شد و این رقم کمتر از سه درصد وام ۵۰ ساله‌ای است که دولت ایران به عراق پرداخت کرد و به ۳ درصد رقم وعده داده شده برای سرمایه‌گذاری ایران در سریلانکا هم نمی‌رسد! حوادث اخیر برای مردم هم یک دستاورد بزرگ داشت زیرا هیئت رئیسه مجلس به صـورت رسمـی به حداقل مبالغ موردنیاز برای تامین مسکن در تهران اعتراف کرد!
همچنین ثابت شد که نمایندگان مجلس به هیچ وجه حاضر نیستند رهنمود مشـاور رئیس‌جمهور برای زندگی در خانه ۲۰ متری را بپـذیرند! اما به نظر می‌رسد لاریجانی در دفاع از نهاد مجلس، دچار تاخیر غیرموجه است. او حتما به یاد دارد که پس از آغاز به کار مجلس ششم – مجلس اصلاحات– تعدادی از رسانه‌های محافظه‌کار، در حالی تبلیغات منفی علیـه امکـانـات واگـذاری به نمایندگان اصلاح‌طلب آن مجلس را آغاز کردند که تسهیلات واگذار شده در مجلس ششم، بسیار کمتر از امکاناتی بود که در مجلس اصولگرا در اختیار نمایندگان قرار می‌گیرد. اما در آن زمان، علی‌لاریجانی و همکاران او در صدا و سیما، هیچ تلاشی صورت ندادند تا از حق نمایندگان مجلس دفاع کنند؛ درحالی که بسیاری از ادعـاهای مدعیان اصولگرایی در آن زمان، همراه با عوام‌فریبی‌های گسترده بود. حرمت‌شکنی از مجلس ششم و نمایندگان آن، تنها به موضوع تسهیلات رفاهی آنها محدود نشد. بلکه این حرمت‌شکنی‌، گاه در سانسور اظهارات مهم رئیس‌مجلس ششم تجلی می‌یافت که در دفاع از حقوق اساسی مردم در انتخابات و سایر عرصه‌های سیاسی بیان می‌شد و گاه در انعکاس همراه با بزرگ‌نمایی بعضـی تشنـج‌هـای درونـی مجلـس ششـم. این بزرگ نمایی‌ها درحالی صورت می گرفت که تشنج‌ها معمولا بر سر مسـائـل مهـم کشور بود و < زنده بودن> آن مجلس را به نمایش می‌گذاشت.
همچنین دسترسی اقلیت مجلس ششم به رسانه ملی، معمولا بسیار بیشتر از کسانی بود که اکثریت قاطع مجلس اصلاحات را دراختیار داشتند و قبل و بعد از آنها، هیچ‌یک از راه یافتگان به مجلس، نتوانستند بــه رکــورد آرای آن نمــاینـدگـان دستـرسی پیدا کنند. در موضوع بازداشت حسین لقمانیان نماینده سلیم النفس همدان و حمایت تاریخی رئیس‌مجلس ششم از او نیز صداو سیما رفتار عادلانه‌ای در پیش نگرفت. درحالی که مهم‌ترین عامل محکومیت و بازداشت لقمانیان، انتقادات شدیداللحن او از قوه‌قضائیه در قالب نطق پیش از دستور بود. البته نگارنده در همان زمان طی یادداشتی به انتقاد از بـرخـی عبارات موجود در نطق لقمانیان پرداخت، امابه هر حال اگر رسانه ملی در آن زمان بدون توجه به گــرایــش‌هــای سـیـاسـی بـه دفـاع از حـق نمـاینـده‌ای می‌پرداخت که طبق اصل ۸۶ قانون اساسی <اظهارات و اقدامات او در مجلس، نمی‌تواند موجب تعقیب ‌و توقیف شود> قطعا امروز لاریجانی با قدرت بیشتر می‌توانست در همه مسائل از همکاران خود دفاع کند.
اکنون نمونه‌های زیادی می توان ارائه کرد که همه آنهـا نشان می‌دهد <مجلس شکنی> تازه آغاز نشده و سـابقـه‌ای دیـرینـه دارد. این <مجلس شکنی> از دوره حاکمیت اصلاح طلبان در مجلس سوم آغاز و پس از یک دوره استراحت ۸ ساله، مجددا در مجلس ششم با شتاب و قدرت بیشتر، از سرگرفته شد که برخی از نتایج تضعیف مجلس همچنان دامنگیر قوه قانونگذاری کشور است. تجربیات حاصل از <مجلس شکنی‌> های پیشین و نتایج آنمی‌تواند درس خوبی برای سیاستمداران به ویژه روسای قوا باشد که در ادای وظایف خود و در بیان دیدگاه‌ها، بیش از نگاه به تمایلات آنی و جناحی، آینده نگری کنند.
البته لاریجانی نمی‌تواند آب رفته در صدا و سیما را به جوی بازگرداند اما درس‌گیری او از حوادث اخیرو پایداری وی بر دفاع همه جانبه از نهاد مجلس– و نه مجلس اصولگرایان– دستاوردهای بزرگی خواهد داشت که هم، نام نیک از او به جای می‌گذارد و هم می‌تواند خطرات بسیاری را از عرصه مدیریت کشور دور سازد. در مقابل، نهادینه شدن <مجلس شکنی> خطراتی را متوجه کشور می‌کند که با هیچ چیز قابل جبران نخواهد بود.

منبع : روزنامه آفتاب یزد