تعریف علم اخلاق

در این جا لازم است قبل از هر چیز به سراغ تعریف اخلاق برویم; «اخلاق‏» جمع «خلق‏» (بر وزن قفل) و «خلق‏». (بر وزن افق) می‏باشد، به گفته «راغب‏» در کتاب «مفردات‏»، این دو واژه در اصل به یک ریشه باز می‏گردد، خلق به معنی هیئت و شکل و صورتی است که انسان با چشم می‏بیند و خلق به معنی قوا و سجایا و صفات درونی است که با چشم دل دیده می‏شود.
بنابراین می‏توان گفت: «اخلاق مجموعه صفات روحی و باطنی انسان است‏» و به گفته بعضی از دانشمندان، گاه به بعضی از اعمال و رفتاری که از خلقیات درونی انسان ناشی می‏شود، نیز اخلاق گفته می‏شود (اولی اخلاق صفاتی است و دومی اخلاق رفتاری).
«اخلاق‏» را از طریق آثارش نیز می‏توان تعریف کرد، و آن این‏که «گاه فعلی که از انسان سر می‏زند، شکل مستمری ندارد; ولی هنگامی که کاری بطور مستمر از کسی سر می‏زند (مانند امساک در بذل و بخشش و کمک به دیگران) دلیل به این است که یک ریشه درونی و باطنی در اعماق جان و روح او دارد، آن ریشه را خلق و اخلاق می‏نامند.
اینجاست که «ابن مسکویه‏» در کتاب «تهذیب الاخلاق وتطهیر الاعراق‏»، می‏گوید: «خلق همان حالت نفسانی است که انسان را به انجام کارهایی دعوت می‏کند بی آن که نیاز به تفکر و اندیشه داشته باشد.» (۱)
همین معنی را مرحوم فیض کاشانی در کتاب «حقایق‏» آورده است، آنجا که می‏گوید: «بدان که خوی عبارت است از هیئتی استوار با نفس که افعال به آسانی و بدون نیاز به فکر و اندیشه از آن صادر می‏شود.» (۲)
و به همین دلیل اخلاق را به دو بخش تقسیم می‏کنند: «ملکاتی که سرچشمه پدیدآمدن کارهای نیکو است و اخلاق خوب و ملکات فضیله نامیده می‏شود، و آنها که منشا اعمال بد است و به آن اخلاق بد و ملکات رذیله می‏گویند.
و نیز از همین جا می‏توان علم اخلاق را چنین تعریف کرد: «اخلاق علمی است که از ملکات و صفات خوب و بد و ریشه‏ها و آثار آن سخن می‏گوید» و به تعبیر دیگر، «سرچشمه‏های اکتساب این صفات نیک و راه مبارزه با صفات بد و آثار هر یک را در فرد و جامعه مورد بررسی قرار می‏دهد».
البته همانطور که گفته شد، گاه به آثار عملی و افعال ناشی از این صفات نیز واژه «اخلاق‏» اطلاق می‏شود; مثلا، اگر کسی پیوسته آثار خشم و عصبانیت نشان می‏دهد به او می‏گویند: این اخلاق بدی است، و بعکس هنگامی که بذل و بخشش می‏کند می‏گویند: این اخلاق خوبی است که فلان کس دارد; در واقع این دو، علت و معلول یکدیگرند که نام یکی بر دیگری اطلاق می‏شود.
بعضی از غربیها نیز علم اخلاق را چنان تعریف کرده‏اند که از نظر نتیجه با تعریفهایی که ما می‏کنیم یکسان است، از جمله در کتاب «فلسفه اخلاق‏» از یکی از فلاسفه غرب به نام «ژکس‏» می‏خوانیم که می‏گوید: «علم اخلاق عبارت است از تحقیق در رفتار آدمی به آن گونه که باید باشد.» (۳)
در حالی که بعضی دیگر که بینشهای متفاوتی دارند (مانند فولکیه) در تعریف علم اخلاق می‏گوید: «مجموع قوانین رفتار که انسان به واسطه مراعات آن می‏تواند به هدفش برسد، علم اخلاق است.» (۴)

http://poroge.parsiblog.com/-۲۲۰۷۲۵.htm

منبع : مطالب ارسال شده