خدمتکاری در منهتن - MAID IN MANHATTAN

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پل شیف، دبورا شیندلر و الین گلداسمیت ـ تامس
کارگردان : وین ونگ
فیلمنامه‌نویس : کوین وید، برمبنای داستانی جان هیوز
فیلمبردار : کارل والتر لیندن‌لاب
آهنگساز(موسیقی متن) : آلن سیلوستری
هنرپیشگان : جنیفر لوپز، رالف فاینز، ناتاشا ریچاردسن، استنلی توتچی، تایلر پوزی، فرانسس کانروی، پریسیلا لوپز ماریسا ماترونه و باب هاسکینز
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه


̎ماریزا ونچورا̎ (جنیفر لوپز) زنی است که از همسرش جدا شده و پسرش، ̎تای̎ (پوزی) را نیز ـ که با استعداد است ولی اعتماد به نفس ندارد ـ به‌تنهائی و با کمک مادرش، ̎ورونیکا̎ (پریسیلا لوپز) بزرگ می‌کند. ̎ماریزا̎ به‌عنوان نظافتچی در هتلِ لوکسِ برسفورد در منهتن کار می‌کند. رئیس‌اش، ̎پولا برنز̎ (کانروی) و سرپیشخدمت هتل، ̎لایونل بلیک̎ (هاسکینز)، ̎ماریزا̎ و دوست صمیمی و هم‌کارش، ̎استفانی̎ (ماترونه) را تشویق می‌کنند تا حد ممکن، با کفایت و کارا باشند و سعی کنند به چشم نیایند. یک روز ̎استفانی̎ در حال تمیز کردن اتاقِ ̎کارولاین لین̎ (ریچاردسن) ـ زنی ثروتمند که با آدم‌های سرشناس رفت‌وآمد دارد ـ چشمش به لباس رسمی زیبائی می‌افتد و ̎ماریزا̎ را ترغیب می‌کند آن را امتحان کند. ̎ماریزا̎ با اکراه لباس را به تن می‌کند و با همان سر روی شیک، به‌طور تصادفی، با ̎کریستوفر مارشال̎ (فاینز) مجرد با تربیتی اشرافی روبه‌رو می‌شود که خیال دارد سناتور شود. ̎کریستوفر̎ که بلافاصله از او خوشش آمده ـ و در واقع ̎ماریزا̎ را با ̎کارولاین̎ اشراف‌زاده عوضی گرفته ـ از او می‌خواهد تا در گشتی در پارک مرکزی هم‌راهی‌اش کند. ̎ماریزا̎ و به دنبالش ̎تای̎ موفق می‌شوند همان روز بعدازظهر به ̎کریستوفر̎ ملحق شوند. ̎کریستوفر̎ که تحت تأثیر ملاحت شخصیت خاکی ̎ماریزا̎ و دانش و هوش ̎تای̎ راجع‌به سیاست قرار گرفته، بعداً با اتاق ̎کارولاین̎ تماس می‌گیرد تا قرار ناهاری با او بگذارد ولی بلافاصله پی می‌برد که این ̎خانم لین̎ افاده‌ای، آن زنی نیست که قبلاً ملاقات کرده است. ̎ماریزا̎ نیز به ̎کریستوفر̎ علاقه‌مند شده ولی در حالی‌که دوستانش او را تشویق می‌کنند به ̎رُمانس̎اش ادامه دهد، مادرش، ̎ورونیکا̎ معتقد است که دخترش با کوشش برای به‌دست آوردن مردی از یک طبقهٔ اجتماعی بالاتر، در واقع دنبال دردسر می‌گردد.
● فانتزی‌های ̎سیندلا̎ئی و رویائی آمریکائی در هم آمیخته و برق انداخته‌ شده‌اند تا نتیجه‌اش فیلم رُمانتیکِ بلاتکلیفی به نام خدمتکاری در منهتن شود؛ پروژه‌ای که جزئیات عجیب و غریب از سر و رویش می‌بارد (از این‌که ونگ به سبک جرج کیوکر کارگردانی کرده تا فاینز که در نقش نامزد سناتوری بازی می‌کند و نگران مردم بدبخت ـ بیچاره و محیط زیست است). حکایت خدمتکاری ساکن محلهٔ فقیر برانکس که با بالاشهرنشینی نیویورکی ملاقات می‌کند، با لحن بزرگ‌سالانه و متعادلی جلو رفته و به‌طور کلی در برابر طنازی و شوخ‌طبعی نیز مقاومت نشان داده است. در سال ۲۰۰۲، این فیلم، هم‌راه جاده‌ٔ هشت مایلی (کورتیس هنسن) و تعدادی فیلم دیگر، نمایان‌گر مُد شدن فیلم‌هائی دربارهٔ آدم‌های طبقهٔ کارگر و جاه‌طلبی‌شان برای دست یافتن به جایگاهی بالا و شهرت و موفقیت بود. اگرچه رابطهٔ لوپز و فاینز نگرفته و سنخیتی با پرسوناهای‌شان ندارد ولی معلوم است که از بازی در این فیلم لذت برده‌اند. ونگ، کارگردان سینمای مستقل در این‌جا حتی بیش از هر جا غیر از این‌جا (۱۹۹۹)، تمایل به فیلم‌سازی برای جریان اصلی سینمای آمریکا را از خود بروز داده است.