روز امتحان - TRAINING DAY

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : استرالیا و آمریکا
محصول : جفری سیلور
کارگردان : آنتوان فوکوآ
فیلمنامه‌نویس : دیوید ایر
فیلمبردار : مائورو فیوره
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک منسینا
هنرپیشگان : دنزل واشینگتن، ایتان هوک، اسکات گلن، تام برنجر، هریس یولین، ریموند ج.بَری و مارسی گری
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۰ دقیقه


̎جیک هویت̎ (هوک) پلیس تازه‌کاری است که می‌خواهد به بخش ضدقاچاق مواد مخدر پلیس لس‌‌آنجلس بپیوندد؛ نیروهای خبرهٔ این واحد توسط ̎سرگرد آلونزو هریس̎ (واشینگتن) رهبری می‌شوند که سیزده سالی در این زمینه تجربه دارد. هریس قبول کرده که پیش از پیوستن ̎جیک̎ به واحدش، او را امتحان کند و یک روز سوار بر ماشین پلیسش شهر را زیر پا بگذارد تا طی آن ̎جیک̎ بتواند شجاعت و توانائی‌های خود را به اثبات برساند. اما هرچه ساعت‌های بیشتری می‌گذرد، برای کارآگاهِ جوان بیشتر آشکار می‌شود که مربی مرشد پُر تجربه‌اش، به‌طرز خطرناکی، مرز بین درست و نادرست، فساد یا پای‌بندی به قانون را محو کرده و عدالت و ضوابط اخلاقی خاص خودش را بر دیگران تحمیل می‌کند. ̎جیک̎ در حالی که مدام با وجدان خود دست و پنجه نرم می‌کند، پی می‌برد که منظور از این‌سو و آن‌سو بردنش در واقع امتحان کردنش نبوده بلکه، در توطئه‌ای پیچیده، به آلت دست تبدیل شده است...
● آنتوان فوکوآ تا پیش از روز تمرین یا ویدئوی موسیقی می‌ساخت، به‌عنوان مثال ویدئوی مشهورش برای ترانهٔ ̎بهشت تبهکاران̎ از کولیو معرف به یادماندنی فیلم ذهن‌های خطرناک (جان ن.اسمیت، ۱۹۹۵) با بازی میشل فایفر شد، و یا فیلم‌هائی که از تجربه‌ٔ او در این زمینه تغذیه می‌شدند، مثل آدم‌کشان جایگزین (۱۹۹۸) که پا جای پای فیلم‌های جان وو می‌گذاشت. اما اگر قرار است نام او جائی ثبت شود، به‌عنوان کسی است که فرصتی برای یکی از شخصیت‌پردازی‌های عالی واشینگتن فراهم کرده است. روز تمرین با فیلم‌نامه‌ای فراتر از ظرفیت یک اکشن/ تریلر معمولی یک روز را با پلیس تازه کارِ هنوز آلوده نشده به پرسه‌زنی افشاگرانه در گوشه و کنار لس‌آنجلس می‌گذراند. اگرچه هوک ̎آدم خوبه̎ است، اما این از آن فیلم‌هائی است که ̎آدم بده̎ یعنی واشینگتن از ابتدا تا انتها فرمان می‌راند. واشینگتن که مثل آب خوردن، تمام پرسونای الگووار و مثبت قبلی را با نقش پلیسِ تا بن استخوان فاسد، تاخت می‌زند در طول این روز درس‌های ناخوشایند بقا در جهنم شهر را آن‌قدر تدریجی و موذیانه به همکار/ شاگرد خود می‌دهد که خود این نحوهٔ آموزش، و نه گره‌های داستانی معمول که رو به پایان فزونی می‌گیرند، موضوع تماشائی فیلم می‌شود و تکان‌‌دهنده‌تر این‌که واشینگتن همان آدم جذاب، بی‌تکلف و واقع‌نگر قبلی است که حالا جلوی چشم‌های تماشاگر نقابش را برمی‌دارد و ̎دیو̎ را از بند رها می‌کند. کاری که باعث می‌شود حیرت و سرگشتگی شخصیت ساده و خوش‌باور هوک را تماشاگر نیز تجربه کند.