بندگی خداوند

اگر انسان در چنگال شهوت و هوس های نفسانی قرار بگیرد، کارش به جایی می رسد که اطاعت از آن ها را بر پیروی از اوامر و نواهی خدای متعال مقدم می دارد. در این حالت عزت و آزادگی از وجودش رخت برمی بندد و غبار ذلت و خواری بر او می نشیند و پیش اهل دنیا کرنش می کند. کسانی که بنده دنیا و شهوت خودشان هستند، نزد هرکس که دنیا را پیدا کنند یا احتمال بدهند که می توانند نزد او به خواسته هایشان برسند خضوع می ورزند و این بندگی و اسارت، انسان را همیشه در رنج و تلخی قرار می دهد. اگر نفس انسان متوجه ذات مقدس خداوند شود، ریسمان بندگی مخلوق را از گردن بگشاید. چنانکه در روایت آمده است: «بندگی خداوند، گوهر ارزشمندی است که باطن آن آزادی است.»

منبع : روزنامه ابتکار