نگرش مثبت و پیشرفت شغلی

نگرش مثبت، حوزه‌ی ارتباطی شما را توسعه می‌بخشد. در مثبت‌گرایی، علایم دوستانه‌ای از خود بروز می‌دهید. مشتریان، همکاران و مدیران در این حال بیش‌تر پذیرای شما هستند. ویل راجر می‌گوید: بیگانه دوستی است که هنوز مشتاق ملاقاتش هستم. این نوع طرز فکر، چیزی جز نگرش مثبت نیست. آن‌چه را که هنوز بر لب نیاورده‌اید، نگرش شما بیان می‌کند. این امر در نگاه، راه رفتن، طرز ایستادن و حرف زدن شما نمایان است. اگر شاد و سرحال هستید، طرز برخورد شما گیرا به‌نظر می‌آید. نه‌تنها دیگران را جذب می‌کنید بلکه نسبت به شما دوستانه‌تر خواهند بود، چون قبل از هرچیز احساس می‌کنند که درحال حاضر، شما آن‌ها را دوست دارید.
بعضی، دوست‌یابی و حفظ روابط دوستانه را کم اهمیت می‌شمارند، و آن‌قدر جایگاه مهارت‌های فنی را بااهمیت می‌دانند که از مسائل انسانی و عاطفی بی‌اعتنا می‌گذرند. با توجه به این موضوع، برای این افراد مشکل است که بفهمند چرا اغلب دیگران فاقد ذوق و شوق شغلی هستند، درحالی‌که کارشان ازنظر تکنیکی صحیح است.در محیط کار خیلی اهمیت دارد که بدانیم چگونه روابط شخصی را از روابط کاری جدا سازیم. روابط شخصی بر اساس عواطف و احساسات روحی بین دو نفر پایه‌ریزی می‌شود. از آن‌جا که این نکات قابل لمس نیستند، بعضی افراد به تعهدات متقابل در روابط کاری فکر می‌کنند. آن‌ها نسبت به روابط شخصی بی‌اعتنا هستند.
به این سبب اغلب اوقات، افراد، واقع‌بینی خود را از دست می‌دهند و به‌جای این‌که سعی در بهبود روابط کاری داشته باشند، درمورد رفتار شخصی افراد، نکته‌سنج می‌شوند اختلاف‌ها شکل می‌گیرند. آن‌هایی که در وهله‌ی اول می‌توانند انگیزه‌ی روابط خصی را بفهمند، خیلی مستعدترند، تا عدم توافق‌ها را با توجه به سایر خصایل پسندیده‌ی شخصی بپذیرند و توجه خود را معطوف به مقتضیات شغلی کنند، بدین وسیله می‌توانند بر مشکلات فایق آیند. این موضوع درعوض، یک تفاهم نسبی را بین همکاران ممکن می‌سازد.بعضی‌ها ترجیح می‌دهند دوست و معاشرین جدیدی بیابند تا این‌که دوستی‌های قبلی را تجدید و ترمیم کنند. این امر در روابط کاری به‌منزله‌ی دسته‌بندی و تفرقه بین اعضای یک تیم، یا پی در پی از این شغل به آن شغل رفتن است. کسانی‌که توقع زیادی از آینده‌ی شغلی خود دارند، اهمیت حفظ روابط مثبت و مفید را تشخیص می‌دهند.
وقتی ترمیم دوستی لازم است، کارمندان باذکاوت در ترمیم روابط مصمم هستند. آن‌ها اقدام به این امر می‌نمایند بدون توجه به این نکته که باعث و بانی آن کدورت بوده‌اند، یا خیر. بینش آن‌ها این است که روابط،اهمیت بیش‌تری دارد تا واقعه‌ای که موجب کدورت شده. روابط کاری مانند سایر روابط،آسیب‌پذیر و ظریف هستند و به توجه و مراقبت دائمی نیاز دارد. وقتی قصور شود و خدشه‌ای بردارد، ترمیم جای زخم و به‌حالت اول برگرداندن آن کاری بس دشوار است.علاوه‌بر مهارت‌های مفید شغلی، موفقیت شغلی بستگی به کیفیت و حسن روابط کاری نیز دارد. اولین و مهم‌ترین قدم در این راه، بهبود نگرش و طرز برخورد مناسب است. اگر به‌دنبال خوبی‌ها و بهترین جلوه‌های همکاران خود باشید، شانس کم‌تری برای یافتنش دارید، درنتیجه آن مهره‌ی تیمی که مدیریت انتظار دارد نخواهید شد. احتمالا بهره‌وری کاری شما درحد مطلوبی باقی می‌ماند، ولی آن‌قدر که باید و شاید در کارایی سازمان خود سهیم نخواهید بود.این گفته‌ی معروف، که «هیچ‌کس همه فن حریف نیست»، واقعیت دارد.
ما همه به دیگران احتیاج داریم. این امر، به‌خصوص در محیط کار حکم می‌کند. آن‌هایی که شبکه‌ی گسترده و مستحکمی از حامیان خود بنیان می‌نهند، درحقیقت برنامه‌ی استحکام نگرش خود را بنا می‌نهند. خوش‌بین باقی ماندن بدون تماس مستمر و روزانه با دیگران کار مشکلی است. همکاران مانند دوستان شخصی و اعضای خانواده می‌توانند در شما انگیزه‌ای ایجاد کنند، چشم‌اندازی نشان دهند و یا توجه شما را به‌موضوعی معطوف کنند تا نگرش شما خوش‌بینانه شود. احتمال زیادی دارد روزی را که با رخوت شروع می‌کنیم، فقط به‌خاطر همکاری که خوش‌خلق بوده به یک روز درخشان تبدیل شود. حقیقتا روحیه‌ی افراد در اطرافیان تاثیر می‌گذارد.
خوش‌بین بودن در محیط کار مثل تیغ دولبه است، از یک طرف کمک می‌کند تا روابط انسانی مناسبی ایجاد کنید که نه‌تنها منجر به یافتن دوستان جدیدی می‌شود، بلکه موفقیت شغلی را هم در بر دارد، از طرف دیگر هر رابطه‌ی دوستانه و مطلوبی که به‌وجود می‌آورید، نیروی کمکی برای نیازهای روحی و بینش درحال تکوین شما به‌شمار می‌رود.
مرجع: کتاب نگرش مثبت – نویسنده: الوود چپ‌من- مترجم: فهیمه نظری

منبع : سازمان‌ فرهنگی فرا