تاثیر تحریک الکتریکی شنیداری بر بهبود وزوز و شکایتهای متعاقب آن

● مقدمه:
وزوز به احساس شنیداری از یک صدا در یک یا هر دو گوش یا در سر بدون حضور هر نوع محرک خارجی آشکار اطلاق می شود. در حدود %۱۰-۱۵ از جمعیت بزرگسالان وزوز خودبخودی طولانی مدت (PST) را گزارش می کنند. مشکلات در درمان و وجود فرضیات زیاد در مورد وزوز و منشا آنها، روشهای مختلفی از درمان را نشان می دهند. تاثیر تحریک الکتریکی در بهبود وزوز توسط محققان مختلف از %۲۲ تا %۸۷ گزارش شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات تحریک الکتریکی شنیداری در بهبود وزوز و شکایت های متعاقب آن بود.
● روش کار:
در کارآزمایی بالینی حاضر ۴۲ بیمار دچار وزوز ممتد توسط تحریک الکتریکی تحت درمان قرار گرفتند. در بیماران ارزیابی های کامل گوشی، ادیولوژیکال و سایکواکوستیکال وزوز و همچنین تکمیل پرسشنامه استاندارد وزوز قبل و بعد از درمان صورت می گرفت. بیماران تحریکات الکتریکی را بصورت پالسهای دو قطبی (امواج مربعی) با فرکانس ۵۰HZ و دیوریشن ۰.۵ ثانیه در طی ۷ جلسه )هفته ای یک بار به مدت ۲۰ دقیقه( توسط سیستم تحریک پرومونتوری نوکلئوس دریافت می کردند. همچنین جهت ارزیابی شکایت های همراه وزوز در قبل و بعد از درمان با تحریک الکتریکی، از پرسشنامه TQ استفاده نمودیم.
● یافته ها:
در گروه بیماران با بهبودی در وزوز ۲۸) نفر( میانگین نمره کل و میانگین نمرات هر یک از زیر گروه های مورد بررسی در پرسشنامه TQ بعد از درمان کاهش معنی داری را نشان داد (P<۰.۰۵) ولی در گروه بیماران بدون بهبودی در وزوز این کاهش معنی دار تلقی نشد. همچنین کاهش بلندی وزوز در گروه بیماران با بهبودی معنی دار (P=۰.۰۰۲)، ولی در گروه بدون بهبودی این کاهش محسوس نبود.
● نتیجه گیری:
افزایش تعداد جلسات درمانی با تحریک الکتریکی سبب بهبود وزوز و کاهش شکایت های همراه آن بدلیل ایجاد پلاستی سیتی مثبت در سیستم عصبی شنوایی می شود.

سعید محمودیان
محمد فرهادی
احمد دانشی
وحیده یزدان پرستی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی