بازی کودکان را به بلوغ اجتماعی می رساند

درباره فواید بازی كودكان و نقش آن در پرورش جسم و روح آنها ، پژوهش های زیادی انجام شده است و كارشناسان وپژوهشگران به این نتیجه روشن رسیده اند كه بازی ، نیاز اولیه و ضروری كودكان است و هر چه امكان پرداختن آنها به بازیهای سالم و سازنده بیشتر باشد ،فكر و ذهن و جسم آنها بهتر پرورش می یابد و خصوصیت های اجتماعی آنها بهبود می یابد. پیش از این ،مطالبی را در باره بازی به نظرتان رساندیم و این شماره نیز به این موضوع می پردازیم . این بار به بررسی نقش اجتماعی بازی می پردازیم .
زمانی كه كودكان قادر به كنترل عضلات خود شدند ، مرحله تماس با محیط فرا می رسد .به عبارت دیگر ، زمانی كه كودكان به دنیای فراسوی ادراكات حسی خود پا گذاشتند ، فعالیت های آنها حیطه وسیع تری می یابد: به طوری كه با كنجكاوی می خواهند از مسائل پیرامون خود آگاه شوند و كسب این آگاهی ها مستلزم خروج از دنیای فردی و ورود به اجتماعی و ایجاد و برقراری كنش متقابل با محیط است . در عین حال ، باید تصریح كرد كه كودكان دارای توان بالقوه اجتماعی بودن هستند و چگونگی و میزان تعامل با دیگران و محیط است كه این توان بالقوه اجتماعی را به فعل در مآورد. كودكان پس از گذر از بازیهای گروهی می پردازند . بازیهای گروهی هدف مشتركی دارند كه افراد شركت كننده برای نیل به آن ناگزیر تلاشها و فعالیت های خود را با یكدیگر هماهنگ كنند. از این رو بازی ، عامل مهمی در ایجاد مراوده و ارتباط متقابل میان كودكان است ، چرا كه لزوم همكاری برای رسیدن به هدفی واحد موجب اتحاد آنها می شود .
بنابراین كودكان با انتخاب نوع بازی و تعیین شرایط بازی و مقید كردن خود به اطاعت از اصول و قوانین بازی ، در حقیقت نوع خاصی از زندگی اجتماعی را تجربه می كنند و در سازمان دادن به این زندگی اجتماعی ، این باور را در خود پرورش می دهند كه به منظور پذیرش در گروه بازشنا سی از سوی همبازی ها ، باید به توعی دیگر همبازی ها را در زندگی خود شركت دهند . كودك بدون بازی و بویژه بازیهای گروهی ، خودخواه و فاقد توانایی لازم برای ایجاد ارتباط موفق و سالم با دیگران بار می ید ، حال ان كه از طریق بازی ،شیوه همكاری و نفوذ در گروه همسالان جلب توجه ، دیگران ، رعایت حقوق دیگران زندگی گروهی وبسیاری از امور اجتماعی دیگر را یاد می گیرد. بازی به كودك می آموزد كه چگونه با دیگران ارتباط برقرار كند و در عین حال این امكان را برای او فراهم می آورد تا خود را به طور شایسته ای كنترل كند، به این معنی كه كودكان به واسطه شركت در بازی ،به تقویت و توسعه میروهای درونی خود می پردازند و رمینه های لازم برای خویشتنداری را كسب می كنند . بنابراین برنامهریزی و طراحی بازیهای مناسب موجب می شود كودكان به بلوغ اجتماعی برسند ، به نقش اجتماعی خود در جامعه پی ببرنند و آمادگی های مقدماتی را برای پذیرش نقش خود به دست آورند.

منبع : بنياد انديشه اسلامي