نقش یک ژن در تعیین جثه سگ ها

مطالعه اندازه می تواند وضعیت ژنوم را در سگ مشخص کند.
متخصصین ژنتیک موسسه تحقیقات ژنومیک ماریلند علت اینکه چرا سگ های نژاد گرگی ایرلندی تا ۵۰ برابر بزرگتر از اعضاء دیگر گونه خود می باشند را بررسی کردند.
دانشمندان این تیم تحقیقاتی با آنالیز DNA، تفاوت های نژاد سگ های بزرگ و کوچک را بررسی نمودند. این گروه دریافتند که یکی از تفاوت های این سگ ها در ژنی موسوم به "فاکتور شبه انسولین ۱" یا Igf-۱ است. این ژن ، یکی از چندین ژنی است که مشخص شده است در تعیین اندازه موش نقش دارد. زمانیکه Igf-۱ حذف می شود موش های کوچک ایجاد می شوند. لذا موجب تعجب این گروه گردید که این ژن در سگ نیز همان نقش را عهده دار است.
آنها همچنین ژن ها در را سگ های وحشی نظیر گرگ و روباه که قرابت دوری را با سگ های اهلی دارند ، بررسی کردند. محققین دریافتند که تقریبا تمام ۱۸ نوع کوچک سگ نوع یکسانی از ژن را حمل می کنند. ولی تقریبا هیچیک از ۱۵ نوع سگ بزرگ جثه این ترکیب ژنی را نداشتند. این امر پیشنهاد کرد که این ژن نقش کلیدی را در کنترل اندازه بدن سگ ایفا می نماید.
سگ هایی که کوچکترند مقدار کمتری از این فاکتور رشد را در مقایسه با انواع بزرگتر تولید می کنند. نسخه "کوچک" ژن Igf-۱ بنظر می رسد از قدمت بیشتری برخوردار باشد.

منبع : پایگاه زیست شناسی ایران