عیدهای ملی و مذهبی ، استان زنجان

در این استان، عیدهای ملی و مذهبی در مجموع مانند سایر نقاط ایران برگزار می‌شوند و ویژگی محلی خاصی در آن‌ها مشاهده نمی‌شود. تنها تفاوت در برگزاری این نوع مراسم، انجان آن به زبان محلی است.
در گذشته، یكی از رسم‌های شب عید. بردن پای (سهم) از طرف بزرگ‌ترها به خانه‌های وابستگان نزدیك بود كه عصر و شب عید انجام می‌گرفت. برای مثال، پدر خانواده برای دختران خود كه شوهر كرده بودند، یا برادران برای خواهران و خواهرزادگان خود «پای» می‌دادند و محتوای آن عبارت بود از : برنج پخته و یك یا چند نوع خورش، بورانی‌ و همه غذاهایی كه برای شب عید تدارك دیده شده بودند. علاوه بر مواد غذایی، مقداری پارچه یا پوشاك نیز در یك سینی بزرگ مسی قرار می‌دادند، روی سینی را با پوششی پارچه‌ای در رنگ‌های مختلف كه ملیله‌دوزی یا گلدوزی شده بود، می‌پوشاندند و جوانی از اعضای خانواده، بردن پای را به عهده می‌گرفت. این شخص سینی را بر روی سر گذاشته و با احتیاط حمل می‌كرد. كسی كه پای را می‌برد. خوشحال بود؛ زیرا هدیه‌ای مانند پیراهن، جوراب، تخم‌مرغ رنگ كرده، پول نقد و مانند آن نصیبش می‌شد. منظره حمل سینی‌ها و پارچه‌های رنگارنگی كه بر روی آن انداخته شده بود، در غروب آفتاب بسار جالب و دیدنی بود و در شب عید، اغلب كوچه‌ها و خیابان‌ها مملو از این «پای» بران می‌شد.
این رسم را هنوز هم در بعضی از روستاهای استان زنجان به جای می‌آوردند؛ اما در شهرها ظاهراً فراموش شده و در روزهای عید به دید و بازدیدهای معمولی اكتفا می‌گردد.