بیژن ارژن یکی از ویژگی‌های بارز شعر یدالله بهزاد را زبان شعری او می‌داند.

این شاعر کرمانشاهی درباره‌ی ارزیابی‌اش از جایگاه شعری یدالله بهزاد، متذكر شد: گرچه در قالب‌های مختلف غزل، قصیده، رباعی و . . . كار می‌كرد، اما سبك خراسانی در قالب‌های مختلف كاری او كاملا مشهود بود. البته سبك استاد به‌نوعی خراسانی امروزی‌شده بود؛ گرچه سبكش خراسانی محض بود، ولی كلمات به گونه‌ای در شعرش چیده شده بود، كه سبك خراسانی امروزی بود.
دیگر كسی را نداریم كه با این سبك و سیاق در قصیده حرفی برای گفتن داشته باشد. او همچنین درباره‌ی تأثیرگذاری بهزاد خاطرنشان كرد: به واسطه‌ی پارسا بودن و پرهیزگاری، از سال‌های قبل از انقلاب، مرجع شاعران همشهری‌اش بود. از لحاظ شخصیتی به آلودگی دچار نشده بود و نمونه‌ی بسیار روشن و والایی از انسان هنرمند بود. از آن‌جا كه معلم دبیرستان‌های كرمانشاه هم بود، بیش‌تر شاعرانی كه در كرمانشاه بزرگ شدند، تحت تأثیر استاد بودند؛ چه در مسأله‌ی زندگی، نگاه اندیشمندانه و آزادمردی، و چه در مقوله‌ی هنر.

منبع : نشریه الکترونیک بلوط